สารคดี ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๑๒ เดือน ตุลาคม ๒๕๔๕
สารคดี ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๑๒ เดือน ตุลาคม ๒๕๔๕ "การเดินทางของก้อนหิน"
นิตยสารสารคดี Feature Magazine ISSN 0857-1538
  ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๑๒ เดือน ตุลาคม ๒๕๔๕  

เ ฮ โ ล ส า ร ะ พ า


หมูอมตะ

คุณที่รัก

    คุณ ๆ เคยดูรายการทีวีแชมเปี้ยนของพี่ยุ่น (คนละคนกับน้องคุ่น) บ้างไหม ? เดิมทีรายการนี้ออกอากาศทางเคเบิลทีวีช่อง ๓๗ ตอนหลังมีผู้จัดซื้อรายการนี้มาออกอากาศทางช่อง ๙ อสมท. แล้วต่อมารายการโทรทัศน์ของพี่ไทยก็โคลนนิ่งพี่ยุ่นเอาดื้อ ๆ
    รายการนี้เขาหาคนมาแข่งขันกันสารพัดแบบ จนเราต้องอุทานว่า "โอ...อย่างนี้ก็มีในโลก" กลุ่มแรกเป็นการแข่งขันแฟนพันธุ์แท้ ประเภทเซียนราเมน เซียนเบเกอรี่ เซียนพันธุ์ปลา พันธุ์แมว ฯลฯ แค่เห็นน้ำซุปในชาม ได้ชิมไส้ขนมปริมาณเท่าขี้เล็บ หรือเห็นเพียงขนจมูกแมว หรือเห็นปลาในระยะไกลหลายสิบเมตร ผู้เข้าแข่งขันสามารถตอบได้ทันทีว่าเป็นราเมนหรือเบเกอรี่จากร้านไหน เป็นปลาและแมวพันธุ์อะไร
    คนพวกนี้ถ้าเราไม่ชมว่าเก่ง ก็ต้องบอกว่าเป็นพวกบ้าห้าร้อยจำพวก
    กลุ่มที่ ๒ เป็นการแข่งขันทักษะอาชีพและฝีมือ เช่น การประชันการทำอาหาร มีตั้งแต่การแข่งขันของเชฟมืออาชีพวัยดึก ไปจนเชฟสมัครเล่นวัยเด็ก ที่ "หมูอมตะ" ชอบดูเป็นพิเศษก็พวกแข่งจัดสวน แข่งจัดห้องเละ ๆ หรือโต๊ะทำงานรก ๆ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย โดยใช้งบประมาณในวงจำกัด แข่งกันว่าใครจะกิ๊บเก๋ ไอเดียเบ่งบานล้านแตกกว่ากัน 
    อีกกลุ่มเป็นการแข่งขันกิน ประเภทกินเร็ว กินจุ นี่มีมาออกอากาศบ่อย ๆ ได้เห็นสาว ๆ แข่งกินเค้กทีละก้อนขนาด ๓ ปอนด์ เป็นที่น่าเวทนา (ของสามีหล่อน) ได้เห็นหนุ่ม ๆ กระแทกฮอตดอกและซูชิลงคอแบบ "อันลิมิต" ราวคอหอยกับกระเพาะเป็นอวัยวะหนึ่งเดียวกัน การแข่งขันประเภทนี้ แนะนำคุณผู้ชมว่าอย่าชมไปกินข้าวไป ครั้งหนึ่ง "หมูฯ" เคยนั่งกินโจ๊กพลางดูแข่งกินเร็ว แบบที่ผู้เข้าแข่งขันต้องกินอาหารคาวหวานที่ไหลมาตามสายพานให้ทันเวลา ปรากฏว่าผู้เข้าแข่งขันเกิดอาการติดคอตาหูเหลือก มวลอาหารจำต้องพุ่งปรี๊ดออกมาดูโลกอีกครั้ง ...ลักษณะการเหมือนโจ๊กใส่ไข่ในชามของ "หมูฯ" ไม่มีผิดเพี้ยน
    อันนี้ยังไม่นับพวกแข่งกินพิสดาร เช่นแข่งกันของเผ็ด ดูแล้วชวนให้แสบทวารพิลึก !
    อย่างไรก็ตาม รายการเอาคนมาแข่งกันอย่างนี้ คล้ายจะบอกเราว่า มนุษย์มีศักยภาพอันเหลือเชื่อ เพียงแต่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเราทำได้ ถ้าไม่มีการแข่งขันที่เอาเงินล้านเยนเอาสถิติโลกมาล่อ
    คนไทยเราเอง เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนก็ทำลายสถิติโลก รายงานข่าวกล่าวว่า เมื่อ ๒๙ กันยนยน ๒๕๔๕ นายอิสรกุล  ถมังรักษ์สัตว์ หรือดีเจเด็ดดวง อายุ ๒๗ ปี สามารถร้องเพลงเดี่ยวพร้อมเล่นกีตาร์ไปด้วยโดยไม่หยุดพัก ติดต่อกันเป็นเวลา ๒๔ ชั่วโมงแบบไม่กลัวหลอดเสียงแตก พิสูจน์ให้เห็นว่าเรื่องการทำลายสถิติโลก พี่ไทยไม่เป็นรองใคร ด้วยเหตุนี้กระมัง จึงมีผู้อ่านจำนวนไม่น้อยตอบปัญหาประจำฉบับที่ ๒๑๐ แบบมั่นใจมากว่า ตัวเลข ๑๖๒๐ คือความยาวของแหนมที่กินเนสส์บุ๊กบันทึกไว้ บ้างก็มองโลกในแง่ร้าย คิดว่าไทยเป็นเจ้าของสถิติผู้เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ หรือมีผู้หญิงที่ต้องสงสัยว่าจะเดินทางไปค้าประเวณีปีละเป็นพันนาง

 

คำตอบที่ได้รับรางวัลจากปัญหาฉบับที่ ๒๑๐ เดือนสิงหาคม ๒๕๔๕

    ขี้ฮกทั้งเพ...ตัวเลข ๑,๖๒๐ นั้นเป็นความยาวของประเทศไทย (หน่วยเป็นกิโลเมตร) จากเหนือจรดใต้ต่างหากเล่า 
    มีผู้ตอบปัญหานี้ถูก ๕ คน ซึ่งล้วนแต่เป็นแฟนพันธุ์แท้คอลัมน์นี้ ได้แก่  

๑. คุณพรเทพ กอประเสริฐถาวร จ. สมุทรสงคราม
๒. คุณสิรินาถ ไวยาสิทธิ์ จ. ระยอง
๓. คุณภานุวัฒน์ เลิศฤทธิ์ภูวดล จ. ระยอง
๔. คุณสันติ ปรักกมกุล กรุงเทพฯ
๕. คุณอนุชา โยธี จ. ปทุมธานี
 
    โปรดรอรับหนังสือ สงครามอินโดจีน ของ สรศัลย์ แพ่งสภา เป็นของรางวัล

 

ปัญหาฉบับที่ ๒๑๒ เดือนตุลาคม ๒๕๔๕

 
 

    ปริศนาคำทาย (โบราณ)

    "หมูอมตะ" ยังอินอยู่กับเรื่องโบราณ ๆ ฉบับนี้เลยขอนำปริศนาคำทายสมัยปู่ย่ามาถาม ๕ ข้อ ดังนี้
    ๑. อะไรเอ่ย...ขาไปสองคน มืดฟ้ามัวฝน กลับมาคนเดียว
    ๒. อะไรเอ่ย...เมื่อสาวคับแจ เมื่อแก่หลวมโหลงเหลง
    ๓. อะไรเอ่ย...ใบหยัก ๆ ลูกรักเต็มคอ มะละกอก็ไม่ใช่
    ๔. อะไรเอ่ย...อ้วนตะลุกปุ๊ก มีกระดูกซี่เดียว
    ๕. อะไรเอ่ย...หัวโล้นโดดน้ำแต่เช้า

    รู้คำตอบแล้ว ส่งคำตอบมาทางไปรษณียบัตร หรือทาง e-mail: immortalpig2002@yahoo.com ภายในวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน ศกนี้


 
รักคุณ
"หมะอมตะ"
immortalpig2002@yahoo.com
   
 
 

ของแถมท้ายเล่ม

 

    How men & women see themselves 

(คลิกดูภาพใหญ่)  (คลิกดูภาพใหญ่)