
คำว่า “hidden paradise” ผุดขึ้นมาในวงสนทนาระหว่างที่ทีมงานนิตยสารสารคดี เดินทางออกจากพื้นที่โกงกางน้ำจืด ตอนกลางของทะเลสาบสงขลา เมื่อราวต้นปี 2567 พวกเราเริ่มสำรวจพื้นที่ธรรมชาติที่ซ่อนเร้นจากการรับรู้หรือตกสำรวจ พื้นที่รอยต่อซึ่งไม่มีนิยามชัดเจนในตำราป่าไม้ โดยเฉพาะ “พื้นที่รกร้าง” ซึ่งพร้อมจะถูกโค่นถางให้โล่งเตียนได้ทุกเมื่อ ซ่อนตัวอยู่ตามพื้นที่ชุ่มน้ำ ทุ่งนา สระหนอง ตลิ่งริมแม่น้ำ รวมถึงพื้นที่สันทรายชายฝั่ง ธรรมชาติเหล่านี้อยู่นอกเขตอนุรักษ์ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้คุ้มครอง คือ อุทยานแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า และกำลังถูกทำลายให้หมดสิ้นไปอย่างรวดเร็วจากกฎหมายภาษีที่ดิน และโครงการก่อสร้างของรัฐ ซึ่งในช่วงปี 2564-2566 มีรายงานศึกษาว่ารัฐใช้งบประมาณถึง 2.2 แสนล้านบาทไปกับโครงการที่เป็นอันตรายต่อความหลากหลายทางชีวภาพ เราอาจทำได้เพียงเก็บภาพบันทึกไว้ ก่อนความบริสุทธิ์งดงามอันน่ามหัศจรรย์เหล่านี้จะสูญหาย ทว่าเราอาจยังมีความหวัง...หากให้ธรรมชาติได้ดำเนินตามวิถีธรรมชาติอย่างที่มันเป็น