๑๐๐ ปี วันสวรรคต พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว

ตั้งแต่ก่อตั้งในปี 2325 “กรุงเทพฯ” ผ่านแผ่นดินมาแล้ว 9 รัชกาล ผ่านยุคราชอาณาจักร ยุคสร้างชาติ ยุครัฐชาติสมัยใหม่ ฯลฯ มีงานเขียนมากมายเล่าถึงแต่ละรัชกาล ในหลายแง่มุมพร้อมกับการก่อตัวของ “ประเทศไทย” ในฐานะรัฐชาติสมัยใหม่ ทว่ายุคที่เป็น “หัวเลี้ยว” สำคัญของพัฒนาการนี้ คือ “แผ่นดินพระมงกุฎเกล้า” (รัชกาลที่ 6) กลับถูกเขียนถึงน้อยที่สุด ทั้งที่ในช่วงเวลา 15 ปี (ปี 2453-2468) หลัง 42 ปีในรัชกาลพระพุทธเจ้าหลวง (รัชกาลที่ 5) สถานการณ์ทั้งในและนอกประเทศทำให้การเมืองและสังคมสยามเปลี่ยนโฉมหน้าไปอย่างรวดเร็ว ในประเทศ เกิดเหตุการณ์ ร.ศ. 130, การก่อตั้งกองลูกเสือแห่งชาติ, การวางรากฐานอุดมการณ์ชาตินิยม, การสร้างมหาวิทยาลัยแห่งแรก, การวางระบบชั่งตวงวัด, การใช้นามสกุล ฯลฯ นอกประเทศ เกิดการโค่นล้มพระเจ้าซาร์ในรัสเซีย, การปฏิวัติซินไห่ในจีน, สงครามโลกครั้งที่ 1 ระเบิดขึ้น ในยุโรป และการก่อตั้งองค์การสันนิบาตชาติ ฯลฯ รัชสมัย “แผ่นดินพระมงกุฎเกล้าฯ” ที่กินเวลา 15 ปี จึงมี “จุดเปลี่ยน” มากมาย และเป็นมากกว่า “ยุคทองของวรรณคดีและศิลปวัฒนธรรม” อย่างที่หลายคนเคยเข้าใจ แรงสะเทือนนี้ยังส่งผลมาถึงรัชกาลที่ 7 อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง