SMALL TALK ฉบับที่ 329
ฐิติพันธ์ พัฒนมงคล : สัมภาษณ์
บันสิทธิ์ บุณยะรัตเวช : ถ่ายภาพ
> โลกไซเบอร์รับรู้ถึงการปรากฏตัวของเขา เรื่องราวของชายวัย ๓๑ ปีผู้ถูกกล่าวขานทั้งในเว็บไซต์ยูทูบ เฟซบุ๊ก ทวิตเตอร์ หลังคลิป “The Greatest Awesome Gamer In Thailand” (นักเล่นเกมที่ร้ายกาจที่สุดในประเทศไทย) เผยแพร่ และมีผู้เข้าชมกว่า ๒ ล้านวิว
> เมื่อครั้งเรียนชั้นมัธยม ดิว รุ่งกิจ ทศานนท์ บอกว่าชีวิตตนแทบไม่ต่างจากวัยรุ่นทั่วไป เขาไม่มีความสามารถพิเศษใด ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ด้วยผลการเรียนปานกลางเขาเปรียบตัวเองเป็น “โนบิตะ” ผู้งุ่มง่าม ขี้อาย ไร้เสน่ห์ และมักถูกเพื่อนรังแกเป็นประจำ
> กระทั่งก้าวเท้าเข้าสู่โลกแห่งเกมอาเขตหรือ “เกมตู้” ดิวถึงรู้ว่าโนบิตะในชีวิตจริงอย่างเขาค้นพบความสามารถพิเศษที่ซ่อนไว้เข้าเสียแล้ว หลังหยอดเหรียญเล่นเกมชูตติ้งหรือ “เกมยิง” ที่ใช้ปืนเป็นจอยคอนโทรลเลอร์ ดิวเริ่มต้นจากถือปืนเก้ ๆ กัง ๆ ก่อนจะพัฒนาฝีมือขึ้นอย่างฉับไว ไม่นานนักจอยปืนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย เขาถือปืนพร้อมกัน ๒ กระบอกทดสอบท่าตะแคงยิง จากเคยฝ่าด่านหินด้วยอาศัยสัญชาตญาณ เจ้าของฉายา “Mr. Smith บุรุษยิงเกมตู้ปาหี่” เรียนรู้เทคนิคใหม่ ดักทางศัตรูที่จะโผล่ออกมา เมื่อไหร่ ตำแหน่งไหน ท้ายสุดเขาใส่ลีลาทั้งท่วงท่ากระโดด กลับตัวยิง โหลดกระสุน ถีบประตู ราวหลุดสู่โลกจินตนาการแห่งเกม
> คนที่ไม่เคยเล่นเกมยิงมาก่อน เมื่อเห็นลีลาของเขาอาจเกิดคำถามว่า จำเป็นต้องออกลีลาท่าทาง ขนาดนี้ด้วยหรือ คำตอบคือไม่ มันไม่ได้ช่วยให้ได้คะแนนเพิ่มขึ้นเลย
> แต่สำหรับดิว “เมื่อมือถือจอยปืน ผมรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของมัน บ่อยครั้งเวลาเล่นเกมมีคนมามุงดู บางคนว่าผมเพี้ยน แต่สำหรับผมนี่คือการเอนเตอร์เทนตัวเองและผู้ชม”
> นักศึกษาเอกวารสารศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา หนุ่มร่างบางเลือกฝึกงานที่บริษัทเกมถึง ๒ ครั้ง ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับสายวิชาที่รํ่าเรียนมาแต่อย่างใด หลังปิดฉากชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ทีมงานบริษัทเกมมองเห็นศักยภาพการเล่นเกมยิงด้วยลีลาอันตื่นตาชนิดไม่ว่าใครก็ต้องหยุดดู ดิวถูกทาบทามเข้าสู่ตำแหน่งเจ้าหน้าที่กิจกรรมส่งเสริมการขาย ฝ่ายการตลาด และนักทดสอบเกมในทันที
> นี่คือเบื้องหลังของ “เด็กติดเกม” ผู้สร้างอาชีพจากสิ่งที่ตัวเองรัก
กดปุ่ม Start > จาก “เด็กเนิร์ด” สู่ “เซียนเกม”
รุ่งกิจ ทศานนท์ หนุ่มร่างผอมบางวัย ๓๑ ปี ถ่ายทอดเรื่องราวตั้งแต่เยาว์วัยจนก้าวขึ้นมาเป็น “เซียนเกม” ผู้ได้รับการยอมรับในแวดวงเกมอาเขตหรือเกมตู้ว่า
“ผมติดเกมตู้มาตั้งแต่เด็ก หยอดเหรียญเล่นมาตั้งแต่ยุค Time Crisis ภาคแรก ก่อนหน้านี้ผมเล่นเกมยิงปืนเหมือนคนอื่น ๆ ยังเล่นไม่เป็น แป๊บเดียวโดนยิงตายแล้ว พอเกม Ghost Squad ออกมาก็ยิ่งชอบ ตอนนั้นตู้เกมออกบัตรสะสมแต้มทำให้ติดงอมแงม ตามเล่นมาตลอด ฝึกเล่นมาเรื่อยก็เริ่มเดาทางถูกว่าศัตรูจะโผล่ออกมาจากมุมไหน เบื่อ ๆ ก็ลองใส่ท่าแอ็กชันเข้าไปบ้าง ทั้งตะแคงยิง พลิกปืน กระโดดหลบ ผมรู้สึกว่ามันเข้ากับตัวเองดี ผมเป็นคนมีนิสัยอินกับตัวละครมาก ผมเคยติดดูละครหลังข่าวเจอฉากซึ้งก็ร้องไห้ เจอฉากตบก็โกรธ ผมเป็นอย่างนั้น แต่เวลาดูทีวีมันสื่อสารข้างเดียว เราไม่มีสิทธิ์ระบาย เวลารู้สึกอินจัดมันเจ็บปวดนะ พอได้มาเล่นเกมยิง เรามีสิทธิ์โต้ตอบ เราได้ระบาย ถ้าเล่นยิงปืนแล้วยืนเก้ ๆ กัง ๆ น่าเบื่อเหมือนกินข้าวไม่มีกับข้าว ไร้รสชาติ เลยลองเล่นสไตล์นี้ดีกว่า
“ผมโตมากับเกม เป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยมีเพื่อนคุยด้วย เป็นคนอ่อนแอ โดนเพื่อนแกล้งประจำ หากเปรียบคงเหมือนโนบิตะในการ์ตูนโดราเอมอน คุณนึกภาพตามอย่างนั้นได้เลย
“ครั้งหนึ่งผมเคยคิดขำ ๆ ว่าคนเป็นโนบิตะในโลกแห่งความจริงอย่างเรา จะยิงปืนเก่งเหมือนโนบิตะได้ไหม ถ้าใครติดตามอ่านโดราเอมอนทุกตอนจะรู้ว่าโนบิตะยิงปืนแม่นมาก เขามีความสามารถสองอย่างคือเล่นเกมพันด้ายกับยิงปืน ปรากฏว่าเมื่อผมเล่นเกมยิง ผมยิงปืนแม่นด้วยนะ คิดแล้วชีวิตก็ตลกดี
“สมัยผมเรียนอยู่ ม.ราชภัฏสวนสุนันทา (คณะวิทยาการจัดการ สาขานิเทศศาสตร์ เอกวารสารศาสตร์) หลังเลิกเรียนบางคนกลับบ้าน บางคนเตะบอล แต่ผมต้องแวะมาหยอดเหรียญเล่นเกมที่ห้างมาบุญครอง ตอนนั้นผมไม่คบใคร ทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดมีโลกส่วนตัวสูง แต่งตัวอย่างกับเด็กเรียนแพทย์ เอาเสื้อยัดในกางเกง หัวเกรียน สวมแว่นตาหนา
“ผมมีโลกส่วนตัวของผมอย่างนี้ พอขึ้นชั้นปี ๒ วันหนึ่งเพื่อนหัวโจกเดินมาตบไหล่ บอกว่า ‘ดิว นายเล่นเกมเก่งขั้นเทพอย่างนี้ได้ยังไง’ เราอึ้งไป ได้แต่งง เพื่อนก็บอกว่าตอนนี้คลิปเราเล่นเกมยิงขึ้นยูทูบหราแล้ว ‘นายเล่นเกมโคตรเท่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกเพื่อนฝูงบ้าง’ นั่นคือคลิปแรก ๆ ที่ผมถูกแอบถ่าย ช็อตเด็ดคือจังหวะกระโดดยิง คลิปนั้นมียอดดูหมื่นกว่าวิว ช่วงนั้นเองผมเริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะเกมเมอร์ เป็นนักเล่นเกมยิงออกแอ็กชัน พนักงานบริษัทเกมมาขอเบอร์โทรศัพท์ บอกว่าเคยได้ยินชื่อเสียงเราแล้วสนใจ อยากชวนมางานเปิดตัวเกมเซ็นเตอร์ที่สยามพารากอน แค่เชิญไปร่วมงานเป็นพิธี ไม่มีการโชว์ พอผมไปถึงหน้างานมีเด็กมาล้อมหน้าล้อมหลัง ฉุดแขน ตะโกนโหวกเหวกบอกนี่แหละ ‘นูเบถุงมือดำ’ ตัวจริง เขาฉุดผมไปตู้เกมบอกให้เล่นเกมโชว์ให้ดู ผมงงว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ผ่านมาผมเล่นสไตล์ว่าไม่ได้สนใจอะไร ผมรู้ว่ามีคนมุงดูก็จริงแต่ไม่คิดว่าจะมีคนรู้จักผมขนาดนี้
“พอขึ้นปี ๓ ผมขอฝึกงานกับบริษัทแกแลคซี่ เอ็ดดูไฮเทค จำกัด บริษัทผู้นำเข้าเกมตู้รายใหญ่ ในปีนั้นคณะไม่ได้บังคับนักศึกษาว่าต้องฝึกงาน แต่ผมอยากเรียนรู้บรรยากาศการฝึกงานก่อนฝึกงานจริงเมื่อขึ้นชั้นปี ๔ พอเรียนจบผู้จัดการฝ่ายตลาดของบริษัทเดียวกันมีความคิดที่จะผลักดันโครงการให้สังคมไทยหันมายอมรับการเล่นเกมและโปรโมตอาชีพเกมเมอร์อย่างจริงจัง เขาคิดว่าเกมเมอร์บ้านเราน่าจะมีศักยภาพพอสร้างชื่อเสียงให้ประเทศได้ ให้คนทั่วไปรู้ว่าสิ่งที่เกมเมอร์ทำไม่ใช่เรื่องไร้สาระ
“ผมได้รับการสนับสนุนจากบริษัทฯ และสมาคมเกมและสื่อดิจิตอลบันเทิง (GIDEA) ให้พัฒนาศักยภาพในการเล่นเกมสู่ความเป็นเกมเมอร์อาชีพ มีงาน มีเงินเดือน จากเดิมคนทำหน้าที่ลักษณะนี้จะได้รับเงินสนับสนุนเป็นครั้งคราวไป”
High Score << คลิป ๒ ล้านวิวเปลี่ยนชีวิต
ดิวเล่นเกมยิงมา ๑๔ ปี ช่วง ๔ ปีท้ายเขาชี้ว่าเป็นการไต่บันไดลิงที่รวดเร็วที่สุดแล้ว
“ชีวิตผมเหมือนมีบันไดให้เดินไต่ระดับสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ ทุกอย่างมีพัฒนาการของมัน รอบ ๔ ปีหลังนี้ผมคิดว่าเป็นการไต่บันไดลิงเร็วที่สุดแล้ว ช่วงเลิกงานผมยังเตร่ไปหยอดตู้เล่นเกมตามห้าง ปรกติมีคนมามุงดูตลอด วันนั้นก็เหมือนกัน ผมเล่นเกมยิงเกมประจำชื่อ Ghost Squad มารู้ตัวตอนหลังว่าถูกแอบถ่ายไปลงยูทูบ คงเป็นเพราะชื่อคลิป ‘The Greatest Awesome Gamer In Thailand’ ทำให้คนสนใจ โดยเฉพาะคนต่างชาติค้นเจอคลิปนี้แล้วกระจายออกไป ทั้งฝรั่ง เกาหลี ญี่ปุ่น ผมลองเช็กตามเว็บไซต์เกมเมืองนอกก็มีคลิปนี้แปะอยู่เหมือนกัน ยอดคลิกเข้าชมพุ่งกระฉูดขึ้นไปถึง ๒,๗๐๐,๐๐๐ กว่าวิว (สถิติวันที่ ๒๗ มิถุนายน ๒๕๕๕)
“มีคนพูดว่า เฮ้ย มันไม่ออกท่าทางไม่ได้ว่ะ บ้าเปล่าวะ ออกท่าแล้วยิงแม่นด้วย แปลกดี คนสนใจดูว่าผมจะเล่นจนจบไหม ก็จบได้ คือไม่แค่ท่าสวยแต่ผ่านด่านด้วย ในเมืองนอกเขาเรียกว่าเป็น performance style ยกตัวอย่างเกมเต้นที่ใช้เท้าเหยียบ หมุนตัวเล่น นั่นแหละคล้ายกันเลย เพียงแต่เกมยิงปืนจำกัดตรงที่ต้องเล็ง ใครจะคิดว่าจะออกแอ็กชัน มีหมอบ มีกระโดดด้วย
“ถึงคลิปผมจะมีคนดูถึง ๒ ล้านวิว แต่ก็มีกระแสด้านลบ มีคนโพสต์ด่าว่าไอ้บ้านี่มาอีกแล้ว เล่นเกมกาก ๆ จะลีลาทำไม บ้างก็ว่าส่งไปรบชายแดนดีกว่า ในทางตรงข้ามก็ยังมี อีกกลุ่มเข้ามาให้กำลังใจ โพสต์ว่าพวกคุณไปด่าพี่ดิวทำไม พี่เขามีอาชีพมีงานทำ คุณแอบถ่ายรูปเขาแล้วมาด่า มันถูกต้องแล้วหรือ นี่คือแฟนคลับที่เข้ามาให้กำลังใจ เขารู้ว่าสิ่งที่ผมทำไม่ได้ทำร้ายใคร ไม่ได้เอาพานท้ายปืนไปกระแทกหน้าใคร ขอให้ผมเล่นในสไตล์อย่างนี้ ผมรู้สึกอึ้งมากที่มีคนเข้าใจผม บางครั้งอ่านคอมเมนต์แล้วนํ้าตานองอยู่หน้าจอ”
แล้วเขาก็ร้องไห้ออกมาจริง ๆ…
“โทษที…ผมค่อนข้างเซนซิทีฟ ผมแค่เล่นสไตล์ของผมอย่างนี้แหละ อยู่หน้าตู้ อยากทำสิ่งที่อยากทำ ไม่คิดว่าจะมีกระแสด่า เวลาผมเล่นจบก็แค่วางปืน แล้วกลับมาเป็นคนปรกติเท่านั้นเอง”
ทุกวันนี้ ดิวผู้โดดเดี่ยวมีแฟนคลับที่พร้อมจะติดตามไปดูการเล่นเกมของเขา
“ผมมีแฟนคลับติดตามอยู่หลายคนเหมือนกัน อึ้งมากครับ ทุกเสาร์จะมีคนโทร.มา พี่ดิวไปไหน เดี๋ยวผมตามพี่ไปด้วย บางคนบอกว่าพี่ดิววันนี้จะลองเล่น skill นี้ พี่ลองเล่นกับผมได้ไหม ก็จัดไป เล่นคู่กัน ปรกติเล่นคนเดียว แอ็กชันคนเดียว ผมก็รู้สึกว่าน่าเบื่อ มาสองคนบ้างนัดกันว่าฉากต่อไปนายกระโดด ฉันหมอบ
“ตอนนี้ผมพยายามทำความรู้จักหลาย ๆ คน เพราะความจริงผมเป็นคนคุยไม่เก่ง ก็พยายามจำทุกคนที่เข้ามาในชีวิตให้ได้”
ฝ่าด่านหิน >>> ยุคสุดท้ายของผู้คลั่งไคล้เกมตู้ ?
ในฐานะกูรูเกมเมอร์มืออาชีพ เราขอให้ดิวสรุปสถานการณ์วงการเกมจากอดีตถึงปัจจุบัน
“สมัยผมเรียนชั้นมัธยม ตลาดเกมแบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือเกมตู้กับเกมคอนโซล นิยามเกมตู้ของผมคือคุณต้องเดินทางไปสถานที่ติดตั้งตู้เกมแล้วหยอดเหรียญจึงเล่นได้ เกมตู้มีหน้าจอใหญ่ คุณภาพกราฟิกสวยงาม มีแป้นควบคุมถนัดมือ ส่วนใหญ่เป็นเกมเล่นจบในระยะเวลาอันสั้น ส่วนเกมคอลโซลหมายถึงเครื่องเล่นเกมที่บ้าน แสดงผลภาพผ่านหน้าจอโทรทัศน์ สามารถเคลื่อนย้ายสถานที่เล่นได้
“สัดส่วนความนิยมระหว่างเกมตู้กับเกมคอนโซลยุคต้นน่าจะ ๕๐ : ๕๐ จนกระทั่งบริษัทโซนี่ผลิตเครื่องเล่นเกมเพลย์สเตชันออกมา ด้วยคุณภาพกราฟิกที่ทัดเทียมกัน รวมทั้งแผ่นเกมมีราคาถูก ความนิยมในการเล่นเกมตู้ก็เริ่มลดลงเรื่อย ๆ
“ถึงปี ค.ศ. ๒๐๐๐ ปรากฏการณ์เดียวกันเกิดขึ้นทั่วโลก คือความนิยมเกมพีซีหรือเกมที่เล่นด้วยเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเพิ่มขึ้นทันทีทันใด แล้วเกมแร็กนาร็อกออนไลน์จากเกาหลีก็พลิกโฉมวงการเกมอย่างสิ้นเชิง ผมเคยติดเกมแร็กนาร็อกอยู่ราว ๆ ปีกว่า เล่นจนเสียการเรียนเลยทีเดียว เล่นข้ามวันข้ามคืน แร็กนาร็อกคือจุดเริ่มต้นของเกมออนไลน์อย่างแท้จริง มันบูมมากจนไม่น่าเชื่อ เพราะคุณได้กลายเป็นตัวละครในโลกหนึ่ง และยังสามารถพบปะกับเพื่อน ซื้อของ ชวนกันไปตีมอนสเตอร์เก็บเลเวลด้วยกันได้
“แร็กนาร็อกทำให้ร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดทั่วทุกตรอกซอกซอย แท้จริงต้องเรียกว่าร้านเกมพีซีมากกว่า เราจะเห็นเด็ก ๆ เข้าไปนั่งเล่นเกมในร้านอินเทอร์เน็ตแทนร้านเกมคอนโซลซึ่งมีมาก่อน
“ตอนนี้ตลาดเกมบ้านเราแบ่งออกเป็น ๓ ประเภท คือ เกมพีซี เกมคอนโซล และเกมตู้ อัตราส่วนน่าจะอยู่ที่ ๕๐ : ๔๐ : ๑๐ ตามลำดับ จะเห็นว่าเกมตู้มีสัดส่วนรั้งท้าย เรียกว่าเป็นยุคตกตํ่าที่สุดของเกมตู้ก็ว่าได้
“แต่ผมคิดว่าเกมตู้ยังมีจุดแข็งที่เกมประเภทอื่นทำไม่ได้ คือแนวซิมูเลเตอร์ หรือการเล่นเสมือนจริงให้คนเล่นได้แอ็กชันออกท่าทาง หากคุณเดินเข้าไปในเกมเซ็นเตอร์วันนี้ เปรียบกับเมื่อ ๑๐ ปีก่อนมันต่างกันลิบลับ เมื่อก่อนมีตู้สี่เหลี่ยมตั้งเรียงเป็นแถว มีคันโยกกับปุ่มกด เด็ก ๆ มานั่งกด ๆ กัน แต่ปัจจุบันมีเกมขับรถ ขี่มอเตอร์ไซค์ เกมชู้ตบาส เกมดีเจ เกมเต้น เกมตีกลอง วงการเกมตู้พยายามหาแนวเกมใหม่ ๆ เจาะตลาดคนที่ไม่เคยเล่นเกม
มากขึ้น ระยะหลังเกมที่ออกมาเริ่มเปลี่ยนแนวเป็นเล่นง่าย ๆ สบาย ๆ เข้าถึงคนได้ทุกวัย
“จุดแข็งอีกข้อคือบรรยากาศ เพราะการจะเล่นเกมตู้ คุณต้องเดินทางมาเล่นเกมในห้าง พบปะเพื่อนฝูงร่วมสนุกกันอยู่ตรงนั้น ผมคิดว่าวันนี้มีนักเล่นเกมที่โหยหาอดีต นึกถึงวันเวลาเก่า ๆ เมื่อครั้งนั่งกระแทกไหล่กัน เฮ ๆ กันหน้าตู้เกม”
เคลียร์สเตท <<<< จากเกมเมอร์สู่ “พรีเซนเตอร์” ธุรกิจเกม
ปัจจุบัน รุ่งกิจ ทศานนท์ ดำรงตำแหน่งเจ้าหน้าที่กิจกรรมส่งเสริมการขาย ฝ่ายการตลาด และนักทดสอบเกมของบริษัทแกแลคซี่ เอ็ดดูไฮเทค จำกัด เมื่อถามถึงรายละเอียดการทำงานในตำแหน่งนี้ เขาตอบว่า
“หน้าที่หลักคือการค้นข้อมูลเกมตู้ บริษัทเป็นผู้นำเข้าเกมตู้จากญี่ปุ่น เรามีบุคลากรหลายฝ่าย แต่ส่วนใหญ่มีทักษะเฉพาะในสายงานของตน ไม่มีนักเล่นเกมตัวยงที่รู้ดีที่สุดว่าเกมที่สนุกจริง ๆ นั้นเป็นอย่างไร ผมรับหน้าที่วิเคราะห์ข้อมูลเกมออกใหม่เพื่อส่งให้ฝ่ายบริหารพิจารณาประกอบการนำเข้าเกม ต้องค้นอินเทอร์เน็ตดูวิธีการเล่นและเนื้อหา หากเป็นไปได้ต้องหาคลิปเกมนั้น ๆ ในยูทูบ
“ล่าสุดผมแนะนำให้ทางบริษัทฯ นำเข้าเกมตีกลองไทโกะ เป็นกลองญี่ปุ่นคล้ายกลองสะบัดชัยในบ้านเรา วิธีตีไม่ยุ่งยาก มีแค่สองจังหวะหลักคือตีด้านหน้ากับด้านข้าง ข้อดีคือเล่นได้ทุกเพศทุกวัย ตัวโน้ตอ่านง่าย แม้เด็กอนุบาลก็น่าจะอ่านเป็น ข้อดีอีกอย่างคือปรกติหากคุณเล่นพลาด เครื่องอาจตัดจบเกมเอาดื้อ ๆ แต่เกมนี้ไม่ว่าคุณจะตีเสียอย่างไร เกมจะดำเนินต่อไปอย่างน้อยจนจบเพลง
“หน้าที่อื่น ๆ ของผมคือเล่นเกมโชว์ตามเกมเซ็นเตอร์ในห้างสรรพสินค้า ผมรับหน้าที่เป็นผู้แสดงให้ผู้ชมเห็นถึงความสนุกสนานของเกม แสดงให้เห็นว่าเกมแต่ละเกมมีสไตล์การยิงเป็นอย่างไร ใครที่สนใจก็สอนวิธีการเล่นให้ บางคนจับปืนไม่เป็น เหนี่ยวไกทั้งที่เล็งเป้าไม่ตรง รีโหลดกระสุนไม่เป็น ผมก็ช่วยสอนให้”
เมื่อถามว่าชีวิตอดีต “เด็กติดเกม” อย่างเขาเป็นแบบอย่างให้คนรุ่นถัดมาอย่างไร เขามีความเห็นว่า
“ในสายตาบางคนยังมองผมว่าเป็นไอ้บ้าเกมยิงปืนอยู่ดี แค่มีหน้าที่เล่นเกมตู้แล้วออกแอ็กชัน แต่ผมไม่สนใจเพราะเจอมาจนชินแล้ว วันนี้สังคมไทยยังไม่ยอมรับเรื่องเกม แต่หากเปรียบกับสถานการณ์ ๒-๓ ปีก่อนหน้า ผมคิดว่าวันนี้ความคิดเรื่องเกมเป็นสิ่งมอมเมาเยาวชนมันอ่อนลง มีการเปิดกว้างทางความคิดมากขึ้น มีการจัดสัมมนาให้ผู้สนใจเข้ามามีส่วนร่วมในการพัฒนาวงการเกม สังคมเริ่มยอมรับว่าสินค้าเกมเป็นอุตสาหกรรมประเภทหนึ่ง ทำไมวันนี้คนไทยไม่หันมามองด้านดีของเกมบ้าง ที่ญี่ปุ่นเขาใช้เครื่องเล่นเกมประเภทหนึ่ง เรียกว่าเครื่อง Nintendo 3DS มีจอยคอนโทรลเลอร์เป็นปากกาสอนให้เด็กเขียนหนังสือ หากเรารู้จักแปลงความสนุกสนานใส่ลงไปในเนื้อหา สื่อความรู้ในรูปแบบเกม มันจะเข้าถึงเด็กได้ ผมพยายามอธิบายว่าการเล่มเกมเหมือนเหรียญคือมีสองด้าน ที่ผ่านมาสื่อมักเน้นยํ้าข่าวในทางลบ ทั้งที่ในวงการนี้มีทั้งเกมกีฬา เกมสตรีทบาสเกตบอลที่เราเคยส่งตัวแทนไปแข่งที่จีน นำชื่อเสียงมาสู่ประเทศไทย ทำไมสื่อไม่นำเสนอแง่มุมนี้บ้าง
“สำหรับเยาวชน ผมอยากแนะนำว่าจงรู้จักชีวิตให้มากขึ้น จะขึ้นจะลงอย่ายอมแพ้ หากคุณมีใจรักเรื่องเกมจริง ๆ หรือแค่อยากเล่นเพื่อระบาย สุดท้ายคุณต้องไม่ละทิ้งหน้าที่สำคัญ นอกเหนือจากประสบการณ์ การเรียนตั้งแต่อนุบาลถึงมหาวิทยาลัยคือพื้นฐานของชีวิต คุณต้องพยายามใฝ่หาความรู้ติดตัวไว้ให้มากที่สุด เพราะเมื่อไรก็ตามที่คุณละจากหน้าจอ คุณต้องกลับมาเผชิญโลกแห่งความเป็นจริง โลกที่คุณไม่มีโอกาส continue หรือหยอดเหรียญเริ่มเล่นใหม่”
