ปรากฏการณ์ “ธรรมกาย”[จํากัด (มหาชน) ?]
ปัจจุบันคนไทยน้อยคนที่จะไม่รู้จัก “วัดพระธรรมกาย”
ก่อตั้งโดยโยมแม่ชีและพระสงฆ์จากวัดปากน้ำภาษีเจริญไม่กี่รูปในปี ๒๕๑๓ ในนาม “ศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม” (จดทะเบียนในปี ๒๕๒๐) และกลายเป็น “วัดพระธรรมกาย” ในปี ๒๕๒๒
ต้นทศวรรษ ๒๕๔๐ วัดนี้ดังเป็นพลุแตกจากปัญหาการถือครองที่ดินของเจ้าอาวาส นโยบายเรียกคนและเงินบริจาคเข้าวัดด้วยฐานคิดทางการตลาดและโฆษณาหลากรูปแบบ การขยายสถานที่และก่อสร้างสิ่งก่อสร้างใหญ่โต รวมไปถึงการตีความพระไตรปิฎกที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวาง
สิ่งที่ยากจะปฏิเสธคือ ในฐานะองค์กร “วัดพระธรรมกาย” บริหารจัดการกิจกรรมที่มีคนเข้าร่วมจำนวนนับแสนได้อย่างเป็นระบบต่อเนื่องยาวนาน จนอาจกล่าวได้ว่า วันนี้วัดพระธรรมกายคือวัดที่มีสาวกมากที่สุดในประเทศไทย
สารคดี พาผู้อ่านไปสำรวจดูเบื้องหลังความเป็นมา วิธีคิด วิธีบริหาร การจัดกิจกรรมต่างๆ ของวัดพระธรรมกาย รวมถึงความเห็นจาก “คนใน (วัด)” และ “คนนอก (วัด)”
เพื่อให้สังคมไทยช่วยกันมอง “ปรากฏการณ์ธรรมกาย” อย่างรอบด้านมากขึ้น
ดีหมี แกะรอยขบวนการค้าสัตว์ป่าที่เวียดนาม
ราว ๔๐ นาทีจากศูนย์กลางกรุงฮานอย เมืองหลวงเวียดนาม ริมถนนที่มีคนพลุกพล่าน หมีควายนับร้อยตัวถูกขังอยู่ในกรงอันคับแคบ
หมีสีดำ ขนแห้ง บริเวณหน้าอกมีขนสีขาวรูปตัววี ถูกจับจากป่ามาขังกรงเลี้ยงไว้เพื่อดูดเอาน้ำดีจากถุงน้ำดีที่อยู่ในร่างกาย ด้วยความเชื่อว่าน้ำดีหมีเป็นยาแก้สารพัดโรค ในแต่ละเดือนเจ้าของ “ฟาร์มหมี” หรือ “แหล่งผลิตน้ำดีหมี” จะวางยากล่อมประสาทให้หมีหมดสติ อัลตราซาวนด์หาถุงน้ำดี แล้วใช้เหล็กปลายแหลมเสียบเข้าที่ท้อง ดูดน้ำดีสีดำ ๆ ออกมา
การดูดน้ำดีหมีไม่ต่างอะไรจากการฆ่าผ่อนส่ง เพราะหมีควายต้องทนเจ็บปวดทรมานกว่าจะตายคากรงขังอย่างอนาถอาจกินเวลาถึง ๒๐ ปี
วันนี้การค้าน้ำดีหมีเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่การซื้อขายยังกระทำกันอย่างลับ ๆ แม้จำนวนผู้เลี้ยงหมีควายในเวียดนามจะลดลง ทว่าการสร้างโลกที่ปราศจากการทารุณกรรมสัตว์ยังต้องดำเนินต่อไป
