คุณที่รัก
คุณ ๆ เคยดูรายการทีวีแชมเปี้ยนของพี่ยุ่น (คนละคนกับน้องคุ่น) บ้างไหม ? เดิมทีรายการนี้ออกอากาศทางเคเบิลทีวีช่อง ๓๗ ตอนหลังมีผู้จัดซื้อรายการนี้มาออกอากาศทางช่อง ๙ อสมท. แล้วต่อมารายการโทรทัศน์ของพี่ไทยก็โคลนนิ่งพี่ยุ่นเอาดื้อ ๆ
รายการนี้เขาหาคนมาแข่งขันกันสารพัดแบบ จนเราต้องอุทานว่า “โอ…อย่างนี้ก็มีในโลก” กลุ่มแรกเป็นการแข่งขันแฟนพันธุ์แท้ ประเภทเซียนราเมน เซียนเบเกอรี่ เซียนพันธุ์ปลา พันธุ์แมว ฯลฯ แค่เห็นน้ำซุปในชาม ได้ชิมไส้ขนมปริมาณเท่าขี้เล็บ หรือเห็นเพียงขนจมูกแมว หรือเห็นปลาในระยะไกลหลายสิบเมตร ผู้เข้าแข่งขันสามารถตอบได้ทันทีว่าเป็นราเมนหรือเบเกอรี่จากร้านไหน เป็นปลาและแมวพันธุ์อะไร
คนพวกนี้ถ้าเราไม่ชมว่าเก่ง ก็ต้องบอกว่าเป็นพวกบ้าห้าร้อยจำพวก
กลุ่มที่ ๒ เป็นการแข่งขันทักษะอาชีพและฝีมือ เช่น การประชันการทำอาหาร มีตั้งแต่การแข่งขันของเชฟมืออาชีพวัยดึก ไปจนเชฟสมัครเล่นวัยเด็ก ที่ “หมูอมตะ” ชอบดูเป็นพิเศษก็พวกแข่งจัดสวน แข่งจัดห้องเละ ๆ หรือโต๊ะทำงานรก ๆ ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย โดยใช้งบประมาณในวงจำกัด แข่งกันว่าใครจะกิ๊บเก๋ ไอเดียเบ่งบานล้านแตกกว่ากัน
อีกกลุ่มเป็นการแข่งขันกิน ประเภทกินเร็ว กินจุ นี่มีมาออกอากาศบ่อย ๆ ได้เห็นสาว ๆ แข่งกินเค้กทีละก้อนขนาด ๓ ปอนด์ เป็นที่น่าเวทนา (ของสามีหล่อน) ได้เห็นหนุ่ม ๆ กระแทกฮอตดอกและซูชิลงคอแบบ “อันลิมิต” ราวคอหอยกับกระเพาะเป็นอวัยวะหนึ่งเดียวกัน การแข่งขันประเภทนี้ แนะนำคุณผู้ชมว่าอย่าชมไปกินข้าวไป ครั้งหนึ่ง “หมูฯ” เคยนั่งกินโจ๊กพลางดูแข่งกินเร็ว แบบที่ผู้เข้าแข่งขันต้องกินอาหารคาวหวานที่ไหลมาตามสายพานให้ทันเวลา ปรากฏว่าผู้เข้าแข่งขันเกิดอาการติดคอตาหูเหลือก มวลอาหารจำต้องพุ่งปรี๊ดออกมาดูโลกอีกครั้ง …ลักษณะการเหมือนโจ๊กใส่ไข่ในชามของ “หมูฯ” ไม่มีผิดเพี้ยน
อันนี้ยังไม่นับพวกแข่งกินพิสดาร เช่นแข่งกันของเผ็ด ดูแล้วชวนให้แสบทวารพิลึก !
อย่างไรก็ตาม รายการเอาคนมาแข่งกันอย่างนี้ คล้ายจะบอกเราว่า มนุษย์มีศักยภาพอันเหลือเชื่อ เพียงแต่เราไม่เคยรู้มาก่อนว่าเราทำได้ ถ้าไม่มีการแข่งขันที่เอาเงินล้านเยนเอาสถิติโลกมาล่อ
คนไทยเราเอง เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนก็ทำลายสถิติโลก รายงานข่าวกล่าวว่า เมื่อ ๒๙ กันยนยน ๒๕๔๕ นายอิสรกุล ถมังรักษ์สัตว์ หรือดีเจเด็ดดวง อายุ ๒๗ ปี สามารถร้องเพลงเดี่ยวพร้อมเล่นกีตาร์ไปด้วยโดยไม่หยุดพัก ติดต่อกันเป็นเวลา ๒๔ ชั่วโมงแบบไม่กลัวหลอดเสียงแตก พิสูจน์ให้เห็นว่าเรื่องการทำลายสถิติโลก พี่ไทยไม่เป็นรองใคร ด้วยเหตุนี้กระมัง จึงมีผู้อ่านจำนวนไม่น้อยตอบปัญหาประจำฉบับที่ ๒๑๐ แบบมั่นใจมากว่า ตัวเลข ๑๖๒๐ คือความยาวของแหนมที่กินเนสส์บุ๊กบันทึกไว้ บ้างก็มองโลกในแง่ร้าย คิดว่าไทยเป็นเจ้าของสถิติผู้เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ หรือมีผู้หญิงที่ต้องสงสัยว่าจะเดินทางไปค้าประเวณีปีละเป็นพันนาง
ตีพิมพ์ใน นิตยสาร สารคดี ฉบับที่ 212 ตุลาคม 2545
