อาทิตย์ประทับใจ บทบันทึกเรื่องท้องถิ่น ภูมิปัญญา สิ่งหลงหูหลงตาคนคนรุ่นใหม่ ไม่ให้เลือนลับกับกาล
เราคนบ้านนอก คุ้นเคยกับการฉี่ลงดิน
บ้านชาวใต้จะอยู่ห่างๆ กันตามอาณาจักรเรือกสวนของตัวเอง
ปวดเยี่ยวขึ้นมาก็เดินเตร่ออกไปข้างบ้าน หรือแวะข้างทางตรงไหน ก็ยืนฉี่ได้อย่างสง่า
ตรงไหนที่เราถ่ายเบารดบ่อยๆ หญ้าจะงามเขียวครึ้มกว่าตรงอื่น เพราะมันได้ปุ๋ยยูเรียเหลือทิ้งจากเรา
อย่างไม่ดัดจริต–ลึกๆ ผมจึงรู้สึกสะเทือนใจทุกครั้งเมื่อต้องฉี่ลงชักโครก แล้วกดน้ำไล่ครั้งละ ๖ ลิตร
สงสารสิ่งแวดล้อม เสียดายน้ำสะอาดที่หายไปพร้อมปุ๋ยดีๆ ของต้นไม้ใบหญ้า
ภาคค่ำที่บ้านในกรุง บางทีจึงไม่กดชักโครก
ทั้งคืนจะฉี่กี่ครั้งก็ขังรวมไว้กดทีเดียวตอนเช้า
บางวันเด็กๆ ลุกตื่นมาเข้าห้องน้ำก่อนพ่อทันกดได้น้ำ
ลูกชายวัยอนุบาลผู้เป็นเด็กเมืองโดยกำเนิด คงไม่รับรู้ด้วยพ่อจะคิดอะไรของพ่อ
เจอห้องน้ำไม่สะอาดเรียบร้อย
เขาใช้ความรู้จากชั้นเรียนอนุบาล เขียนประกาศขู่ไว้เลย
