บันทึก : พรไพลิน จิระอดุลย์วงค์
ภาพ : ณัฐพล สุวรรณภักดี
#ความหวังอันสูงสุดของยาย
แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจและมุ่งมั่น
กับพระบรมฉายาลักษณ์ใบเล็กและเหรียญที่ระลึกที่ตั้งใจประดิดประดอย
อายุหรือแขนขวาที่ลีบเล็กกว่าปรกติ ไม่ได้ทำให้แรงกายแรงใจของหญิงชราลดถอยลงแม้แต่น้อย
“บ้านยายอยู่แถววัดตรีฯ เรียกยายว่ายายหลงก็ได้ ก็หลงๆ ลืมๆ มากแล้ว”
ตั้งแต่ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ประทับที่โรงพยาบาลศิริราช คุณยายไปร่วมลงนามถวายพระพรแทบทุกวัน
“พระองค์ท่านทอดพระเนตรทุกๆ รายนาม ท่านทอดพระเนตรประชาชนของพระองค์เสมอ”
จิตอาสาหลายคนที่ผ่านมาทักทายคุณยายอย่างคุ้นเคย
“ยาย กินข้าวรึยัง ?”
“กินแล้ว อันนี้ยายแจก นี่รูป นี่เหรียญของในหลวง”
ความหวังอันสูงสุดของหญิงชราในวันนี้ คือการได้มีโอกาสร่วมวางดอกไม้จันทน์
ในพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช
๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๐
