วันชัย ตัน : รายงาน
ภาพประกอบ : Din-Hin
หมาใบ้ได้รับความนิยมสูงในหมู่คนรักหมาที่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ เพราะคนเหล่านี้สามารถเลี้ยงหมา “เงียบ ๆ” ในบ้านตัวเองได้ โดยไม่มีเสียง “ฮ่ง-ฮ่ง” รบกวนเพื่อนบ้านแต่อย่างใด
เฉินเชียชัน สัตวแพทย์ผู้หนึ่งในไต้หวันกล่าวว่า
“โอกาสที่หมาจะเป็นใบ้มาแต่กำเนิดเป็นไปได้ยากมาก หมาใบ้ที่เห็นอยู่นี้เกิดจากการผ่าตัดหลอดเสียงออก และสำหรับเจ้าไป่ไป่นี้ ถือว่าเป็นความก้าวหน้าในการตัดหลอดเสียงทีเดียว เพราะสมัยก่อนการตัดหลอดเสียง จะใช้วิธีผ่าตัดเจาะคอ แต่ปัจจุบันสัตว์แพทย์ ใช้เครื่องมือล้วงเข้าไปในคอหมา เพื่อตัดหลอดเสียงได้เลยโดยไม่ต้องผ่าตัด”
แต่จำนวนหมาใบ้ ไม่ได้เกิดจากบรรดาเจ้าของร้านขายหมาเพียงอย่างเดียว ชาวบ้านบางรายที่สงสารหมาข้างถนน แล้วเก็บมาเลี้ยงไว้ในอพาร์ตเมนต์ ก็ต้องนำหมามาให้สัตว์แพทย์ตัดหลอดเสียง เพราะไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนบ้านจากเสียงเห่า
ทางใต้ของกรุงไทเป มีสถานสงเคราะห์สุนัขแห่งหนึ่ง มีหมาอยู่ประมาณ ๕๐๐ ตัว หยางเฉียง อาสาสมัครผู้ดูแลหมากล่าวว่า ในจำนวนนั้นมีหมาใบ้อยู่เกือบ ๒๐ ตัว
“มีหมาตัวหนึ่งชื่อนานา หูยาว หางยาว เวลามันเห่าสุดเสียง จะได้ยินแค่เสียงแหบ ๆ น่าสงสารมาก มันไม่สามารถส่งเสียงเห่าหรือครางหงิง ๆ ได้เหมือนหมาสุขภาพดีทั่วไป”
ทุกวันนี้มีผู้นำหมาใบ้มาปล่อยที่สถานสงเคราะห์สุนัขเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ เมื่อคนเหล่านี้เลี้ยงหมาใบ้ไปนาน ๆ เกิดเวทนาในความพิการของหมา จนไม่อาจทนดูได้ ต้องนำมาปล่อยที่นี่ แต่ยังดีที่แสดงความรับผิดชอบโดยการบริจาคค่าอาหารให้ทุกเดือน
เพราะฉะนั้น รักหมา สงสารหมา กรุณาอย่าเลี้ยงหมาใบ้
ส่วนบรรดานักเพาะพันธุ์หมาใบ้ในไต้หวัน ทางการก็น่าจะออกมาตรการให้คนพวกนี้ ตัดหลอดเสียงตัวเองก่อนจะทำธุรกิจขายหมาใบ้ เผื่อจะได้เข้าใจจิตใจของหมาใบ้จริง ๆ บ้าง
