พักใจ กับ Park ใจ

เมืองกับธรรมชาติ สองคำที่ดูเป็นสิ่งแปลกแยกจากกัน ไม่สามารถพบธรรมชาติในเมือง ไม่สามารถพบเมืองในธรรมชาติ แต่เป็นอย่างนั้นจริงหรือ?

วันที่ 26 พฤษภาคม 2562 คนแปลกหน้ากว่า 20 คน หลายอายุ หลากชีวิต พานพบกันเพื่อจะหาคำตอบที่ว่า ด้วยความหวังที่จะเชื่อมตัวทั้งสองโลกเข้าด้วยกัน

รถเคลื่อนตัวออกจากกรุงเทพมหานครในช่วงสาย บอกลาเมืองที่แสนคุ้นเคยมุ่งหน้าไปยังริเวียร่า วิลล่า รีสอร์ท จังหวัดนครนายก สถานที่ๆ จะเป็นโรงเรียน ‘Parkใจ’ ของเราในครั้งนี้

เมื่อมาถึงที่พัก แยกย้ายทำธุระส่วนตัว กิจกรรมแรกที่รออยู่นั้นคือ ถุงแห่งความกังวล เพราะหากจะเรียกว่าความกังวลผูกติดกับชีวิตของมนุษย์ก็ไม่ได้ผิดแปลกนัก เมื่อเราตระหนักได้ถึงโลกที่ยืนอยู่ แต่การที่จะได้รับรู้โลกภายนอกอย่างแท้จริงจำเป็นที่จะต้องวางความกังวลลง เพื่อทำความรู้จักชีวิตโดยรอบอย่างที่เป็น

• 

• 

• 

ก่อนจะให้แต่ละคนลองสัมผัสธรรมชาติรอบตัว บ้างก็ถอยตัวลงนอน สัมผัสธรรมชาติผ่านแผ่นหลัง บ้างก็นั่งหลับตา หลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งกับสรรพสิ่งโดยรอบ ฟังเสียง รู้สึก สัมผัส ไม่มีวิธีใดที่ถูกหรือผิด

รายละเอียดต่างๆมากมายค่อยๆละเอียดชัดเจนขึ้น ก่อนผู้นำทางจะสอนวิธีเชื่อมต่อกับธรรมชาติผ่านผัสสะต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น การมองอย่างนกฮูก การเดินแบบหมาจิ้งจอก การดมกลิ่น การสัมผัส เป็นการติดเครื่องมือที่จะทำให้การรับรู้ของเรานั้นแหลมคมละเอียดละออมากขึ้น

เมื่อติดเครื่องมือแล้วก็ต้องมีบททดสอบ การไว้เนื้อเชื่อใจคนอื่นเป็นสิ่งที่ยาก ยิ่งในสังคมที่แสนเร่งรีบในปัจจุบัน การดูแลตัวเองให้ดีนั้นก็เป็นนสิ่งที่หนักหนา ดังนั้นการที่จะมีไมตรีให้ผู้อื่นยิ่งเป็นสิ่งที่ท้าทายยิ่งขึ้นไปอีก ผู้นำทางให้เราเดินไปในที่ๆ อยากเดินไปอย่างไร้จุดหมายก่อนจะบอกกให้หยุด มองคนโดยรอบ คนที่เห็นเป็นคนแรกให้เราจับคู่กันไว้ ก่อนจะให้สลับบทบาทเป็นผู้นำทางที่ต้องดูแลอีกฝ่าย และผู้ถูกดูแลต้องถุกปิดตาและเดินไปในที่ๆ อีกฝ่ายเลือก ความรู้สึกแปลกใหม่กับบทบาทที่ได้รับ แต่ต่างคนต่างก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเข้าใจ เชื่อใจและยอมรับอีกฝ่ายอย่างไม่มีเงื่อนไข

แผนที่เสียง

เสียงเป็นประสาทการรับรู้ที่เก่าแก่ที่สืบทอดมาอย่างยาวนาน ฝังรากอยู่ในส่วนที่ใกล้ชีวิตกับความรู้สึก ก่อนที่เราจะมีภาษา เราเองก็สื่อสารกันด้วยเสียง ให้เราพาพื้นที่ Sit spot ที่รู้สึกว่าเขาเชื่อเชิญ ก่อนจะทอดกายเงี่ยหูหังเสียงโดยรอบ ว่าอยู่ใกล้ หรืออยู่ไกล เป็นเสียงของอะไร เกิดภาพอีกรูปแบบหนึ่งในใจโดยไม่ได้ถูกตีกรอบของการมองเห็น ก่อนจะจดบันทึก

รับประทานอาหารร่วมกัน อาหารเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา และทำให้เรามีชีวิต และทุกชีวิตที่ประกอบเป็นอาหารนั้นเป็นสะพานเชื่อมต่อธรรมชาติสู่เราเสมอมา เราดื่มกินธรรมชาติเพื่อจะมีชีวิต หากอยากเชื่อมต่อกับธรรมชาติอย่างง่ายที่สุด ลองกินอาหารอย่างเชื่องช้า ขบกัดราวกับเด็กที่ไม่มั่นใจว่าตนทานอะไร ไม่รู้จักความชอบ ไม่รู้จักความไม่ชอบ ให้โอกาสรสชาติแห่งชีวิตได้เปิดเผยตัวเอง ไม่จำเป็นต้องเป็นอาหารปรุงอย่างดี เพียง ก้านถั่วพลูกลับกลายเป็นอาหารเลิศรสด้วยตัวของมันเอง

กลางคืนคลื่อนคล้อย แสงเล็กๆ ของหิ่งห้อยค่อยๆ ปรากฎ เราเดินลัดเลาะริมแม่น้ำ ฟังเสียงบทสนทนายามค่ำคืน โลกยามค่ำคืนไม่ใช่โลกของมนุษย์ แต่ไม่ได้แปลว่าเป็นโลกที่ไม่อาจเข้าใจ

ก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน บ้างก็ยังคงแลกเปลี่ยนพูดคุย บ้างก็พักผ่อนนอนหลับ เพื่อจะตื่นมารับพลังธรรมชาติช่วงเช้า

แต่ละคนได้รับแจกกรอบรูปขนาดเล็กกว่าฝ่ามือ เราได้ฝึกการมองภาพที่ใหญ่ไปแล้ว ไหนลองมองภาพที่เล็กลง ยิ่งพบว่ามองเล็กลงไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งมีชีวิตเปิดเผยให้เห็นแก่สายตา

• 

• 

• 

ก่อนพวกเราจะได้เล่นเกมอีกาฟักไข่ ผู้เป็นอีกาต้องปิดตา เงี่ยหูฟังเสียงโดยรอบโดยที่มีเพื่อนๆ ย่องเข้าไป หากอีกาได้ยินจะทำมือเป็นรูปปืน ยิงปั้ง หัวขโมยต้องหยุด รอยยิ้มและเสียงหัวเราะแต่งแต้มใบหน้าของทุกคน ความแปลกหน้าในตอนแรกนั้นเสื่อมสลายไปเสียแล้ว

หรือแท้จริงแล้วเราทุกคนสามารถเป็นเพื่อนกัน สนิทกัน เพียงแค่เปิดใจ เข้าใจ และยอมรับตัวตนของกันและกัน

• 

• 

• 

กิจกรรมสุดท้าย เราต่างได้รับกระดาษขาวแผ่นหนึ่ง โดยโจทย์คือให้หยิบของใดๆ ก็ได้ชิ้นหนึ่งมาวาง ก่อนจะให้วางของชิ้นที่สองโดยไม่รบกวนของชิ้นที่หนึ่ง และสุดท้ายวางของชิ้นที่สามโดยไม่รบกวนสองสิ่งแรก ก่อนจะเขียนอะไรก็ได้ลงไป กล่าวได้ว่าเป็นการฝึกการค้นหาตัวเอง ให้เกียรติสิ่งที่มีอยู่ก่อน การปรับตัวเข้าหากัน และการยอมรับทางเลือกต่างๆที่เกิดขึ้น

ทุกคนแลกเปลี่ยนเรื่องราวความคิดที่ตนได้รับ แววตาเป็นประกายเปี่ยมไปด้วยพลัง ไม่ใช่พลังที่รุนแรง แต่กลับอบอุ่นอ่อนโยน ทั้งเหมือนและต่าง เข้าใจ ไม่ใช่ตัดสิน

• 

• 

• 

• 

สุดท้าย พวกเราได้ขอบคุณธรรมชาติร่วมกัน ก่อนบอกลาและเดินทางกลับกรุงเทพ

ไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุใด เสียงในเมืองกรุงกลับไม่น่ารำคาญอีกต่อไป หรือว่าใจของเรานั้นเข้าใจว่า เมืองนั้นไม่ได้ปราศจากธรรมชาติ ธรรมชาติแฝงเร้นอยู่ทุกที่ รอเพียงแต่เราเท่านั้น ที่จะตอบรับคำเชื้อเชิญหรือไม่

---

ดำเนินการโดย นิตยสารสารคดี และนายรอบรู้ นักเดินทาง
สนับสนุนโดย เพจความสุขประเทศไทย และ ธนาคารจิตอาสา

---