โดย กลุ่มกำแชะ
ผลงานจากค่ายสารคดี ครั้งที่ 15
“คนสวยโพธาราม คนงามบ้านโป่ง เมืองโอ่งมังกร วัดขนอนหนังใหญ่ ตื่นใจถ้ำงาม ตลาดน้ำดำเนินสะดวก เพลินค้างคาวร้อยล้าน ย่านยี่สกปลาดี” ตัวหนังสือที่สร้างขึ้นมีสนิมเกาะเกรอะกรัง ที่แกลเลอรีโรงงานเซรามิก เถ้า ฮง ไถ่ จากความตั้งใจของวศินบุรี สุพานิชวรภาชน์ หรือติ้ว ผู้รังสรรค์ผลงานผ่านรูปแบบศิลปะร่วมสมัย ด้วยมุมมองของกาลเวลาผ่านตัวอักษร
วศินบุรีเป็นเจ้าของโรงงานเซรามิก เถ้า ฮง ไถ่ รุ่นที่ 3 ของตระกูลสุพานิชวรภาชน์ และยังเป็นผู้ริเริ่มเทศกาลศิลปะ “ปกติศิลป์” ซึ่งปรากฏตามที่ต่างๆ ในชุมชน สร้างชื่อเสียงให้จังหวัดราชบุรี จนได้รับการขนานนามว่า “ราชบุรีเมืองแห่งศิลปะ”
การที่เขาได้รังสรรค์ผลงานออกมามากมาย ไม่ว่าจะเป็น “เด็กดิน” ประติมากรรมไฟเบอร์กลาสขนาดใหญ่ที่อยู่หน้าตลาดโบราณริมแม่น้ำแม่กลอง “หมาน้อยลายจุด” ที่เป็นจุดเด่นของจังหวัดราชบุรีในตอนนี้
งานศิลปะของวศินบุรียังเปิดโอกาสให้คนในชุมชนได้มีส่วนร่วมสร้าง ดังที่วศินบุรีกล่าวว่า “ศิลปะแทนที่จะเป็นผลงานของศิลปินคนเดียว ควรจะเป็นงานของคนในราชบุรีด้วย”
โดยเป้าหมายหลักของงานเทศกาลศิลปะนี้เพื่อต้องการให้ศิลปะเป็นตัวเชื่อมความทรงจำของคนในชุมชนเพื่อเก็บความทรงจำที่มีร่วมกันภายในชุมชน ทำให้เกิดความใกล้ชิดระหว่างศิลปะกับคนในพื้นที่ หลายครั้งที่งานศิลปะเข้าไปอยู่ในร้านต่างๆ ของชุมชน ทำให้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างกัน
แต่เขาอาจไม่สามารถทำให้ทุกคนในชุมชนเข้าใจและชอบในสิ่งที่เขาทำได้ ทว่าเราทำอย่างต่อเนื่องและหลากหลายสักวันเขาอาจเจอสิ่งที่ตัวเองน่าจะชอบและเข้าใจในสิ่งที่เราทำ
“ผมแค่ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ ทำให้ศิลปะที่ผมชอบมีตัวตนขึ้นมาแค่นั้นเอง”
เขาเล่าต่อว่า งานศิลปะของเขาไม่ได้ต้องการตอบโจทย์คนทั้งจังหวัด พร้อมย้ำว่า สิ่งเหล่านี้อาจก่อประโยชน์หรือสามารถทำให้ใครบางคนเกิดแรงบันดาลใจที่จะสร้างสรรค์ศิลปะขึ้นมาได้
แม้ผลงานของเขาจะสร้างชื่อเสียงให้กับจังหวัดราชบุรี แต่ก็ไม่อาจหนีข้อกังขาของคนราชบุรีส่วนหนึ่งได้ ชาวบ้านบางคนอาจคิดว่า “เด็กดิน” เป็นเพียงกองขยะขนาดใหญ่ชิ้นหนึ่งริมแม่น้ำแม่กลอง แต่วศินบุรีก็ยังมั่นใจในความเชื่อว่า “ศิลปะจะเป็นตัวเชื่อมให้คนเข้าใจถึงคุณค่าในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ในชุมชนชัดเจนมากยิ่งขึ้น จุดนี้จะเป็นเรื่องหลักในการทำงานต่อๆ ไปของพวกเรา”
วศินบุรีกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
