เรื่อง : อิสรากรณ์ ผู้กฤตยาคามี
หลายวันมานี้ยังอยู่ในห้วงเวลารักษาระยะห่างทางสังคม (social distancing) ฉันนั่งคิดนอนคิดอยู่หลายครั้ง จนรู้สึกว่าเวลาในชีวิตมีมากเหลือเกิน
ช่วงแรกๆ เหมือนได้ผ่อนคลายจากการทำงาน แต่ไม่วายปลอบประโลมตัวเองว่าคงเป็นเช่นนี้ไม่กี่วัน แต่แล้วจากวันก็เริ่มเป็นค่อนเดือน และหากครบเดือนก็ยังไม่รู้จะคงสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหน สภาวะอารมณ์เหงา เศร้าซึม ค่อยๆ แทรกตัวเข้าเกาะกุมจิดใจมากขึ้น จนเริ่มเข้าใจสิ่งที่ปราชญ์ชาวกรีกพร่ำสอนว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคมก็คราวนี้ละ
ด้วยความเบื่อหน่ายหรืออารมณ์อื่นร่วมด้วยก็ไม่แน่ใจนัก ฉันได้สั่งหนังสือจากโลกออนไลน์ แล้วตาเจ้ากรรมก็ไปสะดุดกับหนังสือที่มีคำโฆษณาบนปกว่า “ให้ธรรมชาติเยียวยาใจ” สุดท้ายหนังสือเล่มนั้นก็มาอยู่ในมือ
สิ่งที่สรุปได้จากหนังสือคือ มนุษย์ ธรรมชาติ และป่าไม้ เป็นสิ่งเดียวกันเสมอมา มวลอารมณ์ของมนุษย์นั้นผูกยึดโยงกับธรรมชาติตลอดเวลาด้วยสายใยที่มองไม่เห็น นี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมเวลาเราเห็นท้องฟ้า ก้อนเมฆ ป่าเขียว ฯลฯ เราจึงรู้สึกผ่อนคลาย
ในหนังสือยังบอกอีกว่า ให้ลองออกไปตามหาป่าที่ใกล้ตัวและสูดอากาศดีๆ ให้เต็มปอด แต่ช่วงเวลานี้แค่ออกจากบ้านยังยากเลย “แล้วจะหาป่าได้จากที่ไหนในสถานการณ์แบบนี้” คำถามในหัวแทรกเข้ามาเร็วกว่าใจนึก
ขณะนั้นเองเหมือนปราชญ์ชาวกรีกคนเดิมมาเคาะหัวแล้วชี้ทางสว่างให้ฉัน…เมื่อมนุษย์เป็นสัตว์ชนิดหนึ่ง นั่นเท่ากับว่าทั้งหมดล้วนเป็นธรรมชาติที่มีสายสัมพันธ์ระหว่างกัน สัตว์ไม่จำเป็นต้องอยู่แต่ป่า และมนุษย์ไม่จำเป็นต้องอยู่ตึก คงเป็นเหมือนนกพิราบที่ไม่จำต้องทำรังแค่บนต้นไม้ บ้านไหนตึกไหนเหมาะมันก็แอบซุกทำรังเลี้ยงลูกได้
เจ้านกเองก็คงไม่เคยคิดว่านี่ต้นไม้ของฉัน นั่นตึกของมนุษย์ ธรรมชาติและมนุษย์ไม่ได้แยกออกจากกัน ดังนั้นพุ่มดอกไม้เล็กๆ ที่ฝังรากลึกลงข้างผนังปูนจึงเป็นป่าที่พักใจสำหรับฉันได้เป็นอย่างดี
เมล็ดพันธุ์แห่งความคิดนี้กำลังผลิดอกเบ่งบานในใจฉัน ว่าแล้วลองลุกออกไปยืนสูดอากาศริมระเบียงสักหน่อย เห็นต้นไม้ต้นเล็กหลบอยู่หลังมุมตึกข้างล่าง สังเกตอีกนิดก็เจอเจ้ากระรอกหางเทากำลังไต่สายไฟข้ามไปสู่ต้นไม้อีกต้นอย่างกับนักกายกรรม
และเมื่อฉันเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจก็ได้ยินเสียงหมาข้างบ้านเห่าไล่อะไรสักอย่างที่รุกล้ำเข้ามา หันไปอีกหน่อยฝูงนกกระจอกบ้านกำลังบินกลับรัง โดยมีฉากหลังเป็นฟ้าครึ้มทะมึน ส่งสัญญาณว่าฝนแรกของหน้าร้อนจะมาในอีกไม่ช้า ฝนนี้คงช่วยขับไล่ความร้อนไปจากตัวบ้านได้ และเหล่าต้นไม้ก็จะได้ดื่มน้ำเสียที หลังจากฝนไม่ตกมาพักใหญ่แล้วในป่าคอนกรีต
พอกลับเข้าห้องมา ฉันพบว่าอารมณ์เหงา เศร้าซึมในตอนแรก ได้หายไปกับเมฆฝนและลมริมระเบียงเสียแล้ว
หวังว่าสิ่งที่ฉันพูดคุยสื่อสารนี้คงช่วยใครที่กำลังตามหาป่ากลางเมืองใหญ่ได้บ้าง คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะเปิดใจสัมผัสกับบรรดาธรรมชาติที่ซุกซ่อนอยู่ในวิถีชีวิตของผู้คนในเมืองใหญ่ และเมื่อสัมผัสแล้ว ความงดงามที่พบอาจพาให้ผู้คนหันมาสนใจรักษาสายสัมพันธ์ที่มีต่อธรรมชาติมากขึ้นก็เป็นได้
