ย้อนกลับมาลุยสำรวจป่าหิมพานต์อีกครั้งหนึ่ง
ถัดจากต้นหว้าอันเป็นไม้ใหญ่ประจำชมพูทวีปจะถึงแนวป่ามะขามป้อม ป่าสมอพิเภก และป่านารีผล
คัมภีร์ “โลกบัญญัติ” เล่าว่าผลมะขามป้อมในป่านั้น ใบใหญ่เท่าทะนานตวงข้าว ส่วนลูกสมอก็โตเท่าหม้อ และทั้งที่ตามปรกติในโลกมนุษย์ บรรดาลูกหว้า มะขามป้อม และลูกสมอ ล้วนมีรสฝาดๆ เฝื่อนๆ แต่ที่หิมพานต์ ทุกสิ่งกลับหวานฉ่ำ “เหมือนน้ำผึ้งรวง”
ถัดจากนั้นไปจะถึงเขตป่านารีผล
ใน “กากีคำกลอน” ของเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ระหว่างหนทางสู่ “รังรัก” วิมานฉิมพลี พญาครุฑที่เป็นไกด์พานางกากีเหาะเที่ยวชมหิมพานต์ ชี้ชวนชมว่า
“แล้วชี้บอกรุกขชาตินารีผล อันติดต้นเปล่งปลั่งดั่งสาวสวรรค์
แต่ไม่มีวิญญาณ์เจรจากัน วิชาธรคนธรรพ์มาเชยชม
ครั้นเจ็ดวันก็อันตรธานไป แล้วบันดาลเกิดใหม่ได้สู่สม
พลางบอกพลางหยอกสำราญรมย์ แล้วพาบินลอยลมมาสิมพลี”
ถ้าพูดอย่างภาษาสมัยใหม่ “นารีผล” นับเป็น “วัตถุทางเพศ” อย่างแท้จริง ไม่ต่างกับ “ตุ๊กตายาง” เพราะไม่มีชีวิต ไม่มีวิญญาณ ใช้ประโยชน์เพื่อ “สู่สม” อย่างเดียว มิหนำซ้ำพอครบ ๗ วันก็เสื่อมสภาพ เน่าเปื่อยสลายตัวไปเอง
“โลกบัญญัติ” ให้รายละเอียดลงไปอีกว่า ลูกนารีผล
“เหมือนเด็กชายเด็กหญิง ที่เป็นลูกที่มีสกุล มีอายุอยู่ในราว ๑๕ หรือ ๑๖ ปี ประดับตกแต่งร่างกายอย่างสวยงาม ห้อยเป็นระนาวอยู่กับต้น ด้วยขั้วอันเป็นเหมือนจุกบนศีรษะ คนใดคนหนึ่งที่ยังไม่ปราศจากราคะ เห็นผลไม้รูปคนเหล่านั้นต้องบังเกิดความกำหนัดรึงรุม ท่านที่ปราศจากราคะแล้วนั้นแหละ พึงละเว้นเสียได้”
ตรงนี้น่าสนใจเพราะดูเหมือนว่าท่านแต่ก่อนจะ “หลากหลายเปิดกว้าง” ทางเพศกว่าที่เรานึกกัน เพราะนารีผลในสไตล์ลูกคุณหนูนี้ มีทั้งแบบเด็กสาวและหนุ่มน้อย สุดแท้แต่รสนิยม
“บทเห่กล่อมพระบรรทมเรื่องกากี” ของสุนทรภู่ นำเสนอบรรยากาศโกลาหลอลหม่านรอบๆ ต้นนารีผลไว้ว่า
๏ ที่มีฤทธิปลิดเด็ด อุ้มรเห็จเหาะลอย
พวกนักสิทธิฤทธิน้อย เอาไม้สอยเสียงอึง
๏ บ้างตะกายป่ายปีน เพื่อนยุดตีนตกตึง
ชิงช่วงหวงหึงษ์ เสียงอื้ออึงแน่นนัน
๏ ที่ไม่ได้ก็ไล่แย่ง บ้างทิ่มแทงฆ่าฟัน
ที่ได้ไปไว้นั้น ถึงเจ็ดวันก็เน่าไป”
ฉากต้นนารีผลและการแย่งยื้อปลิดดึงโดยเหล่านักสิทธิ์วิทยาธรทำนองนี้ ถูกนำเสนอไว้ในงานช่างโบราณเสมอ ทั้งภาพวาดลายรดน้ำบนบานประตูตู้พระธรรม งานแกะสลักไม้บานหน้าต่าง ภาพจิตรกรรมฝาผนังในอุโบสถ ฯลฯ
เคยเห็นในจิตรกรรมฝาผนังที่อุโบสถวัดหนองยาวสูง จังหวัดสระบุรี วาดไว้ตรงมุมหนึ่งใต้ต้นนารีผล มีภาพฤๅษีจิตอาสาตั้งมณฑลพิธีไว้คอยท่า กวาดเก็บศพพวกนักสิทธิวิทยาธรที่หล่นลงมาตาย เอามาเสกชุบชีวิตให้ฟื้นขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะเหาะขึ้นไปฟาดฟันกันใหม่ วนเวียนไปเช่นนั้นแล
