สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ศรีอริยสงฆ์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ผู้คนอาจจดจำสมเด็จพระพุฒาจารย์โตในฐานะพระองค์โตที่ท่านสร้างไว้ตามที่ต่าง ๆ ซึ่งมีการนำมาผูกเป็นคำคล้องในภายหลังว่าท่าน “นอนอยู่อยุธยา มานั่งที่ไชโย โตที่วัดอินทร์ จำศีลที่วัดระฆัง” หรือไม่คนอีกส่วนหนึ่งอาจรู้จักท่านในฐานะพระสมเด็จฯ พระเครื่องชื่อดังและมีมูลค่าสูงสุดในวงการ หรือจากเรื่องเล่าถึงความปราดเปรื่อง อัจฉริยภาพ อภินิหาร ฯลฯ ในตำนานคำเล่าขานเกี่ยวกับตัวท่าน ขณะที่ภาพชีวิตในส่วนที่เป็นประวัตินั้นยังมีส่วนที่คลุมเครืออยู่มาก ทั้งนี้อาจเนื่องจากกาลเวลายาวนานนับ ๑๓๙ ปีมาแล้วที่ท่านละสังขาร
สารคดีพิเศษเรื่อง “สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ศรีอริยสงฆ์แห่งกรุงรัตนโกสินทร์” ใน สารคดี ฉบับนี้ มีเค้าคำตอบสำหรับปริศนาบางประเด็น พร้อมกับการปะติดปะต่อเรื่องราวยาวนานเกี่ยวกับตัวสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) อริยสงฆ์ที่ถือกำเนิดในสมัยรัชกาลที่ ๑ มีชีวิตอยู่ในช่วง ๕ รัชกาลแรก และยังคงอยู่ในความเลื่อมใสศรัทธาของผู้คนมาจนถึงรัชกาลปัจจุบัน
ธรรมยาตรา ก้าวย่างแห่งศรัทธา ๑,๒๐๐ กิโลเมตรจากขุนน้ำปิง สู่เจ้าพระยา จรดอ่าวไทย
การเดินธรรมยาตรา ศรัทธาแห่งสายน้ำ เกิดจากความตั้งใจของคนกลุ่มหนึ่งที่ตระหนักว่า ทุกวันนี้ธรรมชาติกำลังเสื่อมโทรมลงจากการคุกคามของมนุษย์ พวกเขาจึงตัดสินใจเดินบำเพ็ญเพียรตามสายน้ำ จากต้นน้ำแม่ปิงที่จังหวัดเชียงใหม่ สู่ที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาทางภาคกลาง ไปจนจรดอ่าวไทยที่จังหวัดสมุทรสาคร เป็นการเดินเท้าผ่าน ๑๕ จังหวัด รวมระยะทางประมาณ ๑,๒๐๐ กิโลเมตร เพื่อที่จะฝึกฝนเรียนรู้จิตใจตนเอง และเพื่อเรียนรู้ความเป็นไปของสิ่งแวดล้อม สภาพปัญหาที่กำลังคุกคามป่าไม้ แม่น้ำ และผู้คนในชุมชนสองฟากฝั่ง
