เวลาไปเที่ยวป่าแทนที่เราจะพบผีเสื้อเกาะตามดอกไม้ เรากลับพบผีเสื้อหลายชนิด ไปรวมกันอยู่แถวริมห้วย แอ่งน้ำ หรือที่ชื้นแฉะบนถนน...ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น
เราเคยชินกับผีเสื้อตามสวนหย่อมในบ้านที่ชอบหากินอยู่ตามดอกไม้ จึงมักเข้าใจว่า ผีเสื้อกินน้ำหวานดอกไม้เพียงอย่างเดียว ทั้งที่จริง
ผีเสื้อยังกินของเหลวที่มีแร่ธาตุต่าง ๆ ด้วย ของเหลวเหล่านี้ไม่เพียงมีอยู่ในน้ำหวานดอกไม้ แต่ยังพบอยู่ตามพื้นดินและพื้นทรายเปียกชื้น ซากสัตว์ และผลไม้เน่า
แม้กระทั่งปัสสาวะ หรือมูลสัตว์ก็ยังเต็มไปด้วยแร่ธาตุที่ผีเสื้อต้องการ โดยเฉพาะผีเสื้อตัวผู้ต้องการแร่ธาตุบางอย่างในการสร้างสเปิร์ม
และกลิ่นหอมพิเศษเพื่อดึงดูดตัวเมีย ส่วนผีเสื้อตัวเมียนั้นกินแต่น้ำหวานดอกไม้เสมอ
ตามแอ่งน้ำหรือที่ชื้นแฉะริมถนนบางแห่งที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุ ซึ่งมักเป็นที่โล่ง แสงส่องถึง อาจพบผีเสื้อลงไปหากินรวมกันอยู่
เป็นจำนวนนับร้อยนับพันตัว เกาะกันหนาแน่นแทบทุกตารางนิ้ว จึงเรียกกันว่า โป่งผีเสื้อ ยิ่งในฤดูแล้ง โอกาสพบโป่งผีเสื้อมีมากกว่าช่วงอื่น เพราะแหล่งน้ำมีจำกัด
ทำให้ผีเสื้อต้องมารวมกันอยู่ที่นั้น จึงเป็นโอกาสดีของนักดูผีเสื้อ ที่จะไปเฝ้ารอดูและสังเกตลักษณะเด่นของผีเสื้อแต่ละชนิดได้ง่าย
|