Contact Us
สาระเพื่อนักเดินทาง และการท่องเที่ยว อย่างเข้าใจและรอบรู้
www.Thaitraveler.com
รู้หรือ (ไม่) รู้
อะไรเอ่ย มีไว้เคี้ยว แต่ห้ามกิน?
ก้อนสีเหลืองอมเขียวที่เห็นนี้ ถ้าไม่ใช่คนเหนือ ท้าพนันได้เลยว่าตอบยากว่ามันคืออะไร ถ้าไม่รู้จะเฉลยให้ว่า เจ้าก้อนนี้ก็คือเมี่ยง ไม่ใช่อาหาร แต่เป็นของเคี้ยวคู่ปากคนเหนือ ทำนองเดียวกับหมากพลู เมี่ยงทำมาจากใบอ่อนของต้นชาป่าที่นำมานึ่งแล้วหมักจนได้ที่
ในอดีตเมี่ยงเป็นที่นิยมของคนเหนือทั้งหญิงและชาย นอกจากทำกันตามสมัยนิยมแล้ว คนเหนือยังเคี้ยวเมี่ยงเพราะ "ติด" ทั้งนี้เพราะในใบชานั้นมีสารคาเฟอีน ซึ่งมีฤทธิ์เสพติดอย่างอ่อนอยู่ด้วย ถ้าเคยเคี้ยวประจำแล้วขาดไป สักพักก็จะเกิดอาการ "อยู่บ่ม่วน" ร้อนถึงต้องรีบไปหามาเคี้ยวให้หายอยาก
วิธีเคี้ยวเมี่ยงก็ไม่ยุ่งยากอะไร ออกจะง่ายกว่าการเคี้ยวหมากพลูเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่ต้องตระเตรียมเครื่องเคราให้วุ่นวาย นึกอยากขึ้นมาเมื่อไหร่ก็หยิบเมี่ยงขึ้นมาพอคำ ใส่เข้าปากพร้อมเกลือสักเม็ด อมบ้าง เคี้ยวเอาน้ำของมันบ้าง เบื่อหรือหมดรสเมื่อไหร่ก็คายทิ้ง คนส่วนใหญ่จะเคี้ยวเมี่ยงคู่ไปกับการสูบยาเส้นหรือขี้โย นัยว่าเป็นของคู่กัน
ปัจจุบันแม้ค่านิยมการเคี้ยวเมี่ยงดูจะเข้าชะตาเดียวกับการเคี้ยวหมากพลู คือมีแต่คนชราเท่านั้นที่ยังนิยมอยู่ แต่เมี่ยงก็ยังมีขายอยู่ทั่วไปในตลาด หรือร้านขายของชำ โดยแบ่งขายเป็นกำ ตามปกติจะซื้อหากันครั้งละไม่มาก พอเคี้ยวไปสองสามวันเท่านั้น เพราะถ้าซื้อมาก แล้วกินไม่ทัน เมี่ยงจะเสียรส
