รู้หรือ (ไม่) รู้

นกปากห่างมาจากไหน

เวลาผ่านไปตามพื้นที่เกษตรกรรมชานเมือง ไม่ต้องไกลแค่ลาดกระบังหรือบางบัวทอง เรามักคุ้นตากับภาพนกขนาดใหญ่เดินหากินอยู่ในท้องนา หรือบางทีอาจเห็นบินร่อนผ่านไปเป็นกลุ่มใหญ่นับร้อยตัว ส่วนใหญ่คงรู้จักกันดีว่า นกเหล่านี้คือ นกปากห่าง (Asian Openbill) ทีนี้หลายคนอาจยั
งไม่ทราบว่านกปากห่างเป็นนกที่บินย้ายถิ่นเข้ามาในเมืองไทยอีกชนิดหนึ่ง หรือบางคนทราบแล้ว
แต่เข้าใจผิดว่านกปากห่างบินไกลหนีความหนาวเย็นมาจากตอนเหนือของทวีปเอเชียหรือแถบไซบีเรีย

ที่จริงพวกมันย้ายถิ่นมาจากเมืองแขกแถวอินเดียและบังคลาเทศต่างหาก

นกปากห่างมีแหล่งหากินในช่วงฤดูฝนอยู่ตามที่ราบลุ่มของประเทศอินเดียและบังคลาเทศ โดยเฉพาะบริเวณแถบลุ่มแม่น้ำพรหมบุตรและแม่น้ำคงคา ครั้นพอถึงเดือนตุลาคม ฝูงนกปากห่างจึงพากันบินข้ามประเทศพม่ามาถึงเมืองไทย เพื่อแสวงหาแหล่งขยายพันธุ์ โดยมีพื้นที่สร้างรังวางไข่แหล่งใหญ่อยู่ที่วัดไผ่ล้อม จ. ปทุมธานี บ้านท่าเสด็จ จ. สุพรรณบุรี บึงบอระเพ็ด จ. นครสวรรค์ และหลังนิคมอุตสาหกรรมลาดกระบังชานกรุงนี่เอง
แหล่งขยายพันธุ์เหล่านี้ แต่ละแห่งล้วนเป็นพื้นที่อนุรักษ์ที่มีนกปากห่างมาจับจองสร้างรังอยู่นับหมื่นคู่ เมื่อรวมกันแล้วจึงเป็นปริมาณนกจำนวนมหาศาลกว่าแสนตัว นับเป็นสิ่งน่าภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ที่มีแหล่งอนุรักษ์พันธุ์นกปากห่างที่ใหญ่ที่สุดในโลกอยู่ในบ้านเรา และเป็นแหล่งดึงดูดนักดูนกจากทั่วโลกเดินทางมาท่องเที่ยวเป็นจำนวนมาก

เหตุที่นกปากห่างเลือกภาคกลางของไทยเป็นแหล่งขยายพันธุ์ ก็เพราะภูมิประเทศที่เป็นที่ราบลุ่มมีน้ำท่าสมบูรณ์ ส่งผลให้นกปากห่างมีหอยโข่งอาหารโปรดให้กินและเลี้ยงลูกอย่างเหลือเฟือ
ยิ่งตอนนี้ ขณะที่เมืองไทยกำลังประสพปัญหาหอยเชอรี่ระบาดทำลายนาข้าว นกปากห่างกลับมีอาหารให้กินอย่างไม่อั้น แถมยังเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยชาวนากำจัดศัตรูพืชไปด้วย