ในอดีตที่ผ่านมา มีสงครามกลางเมืองครั้งใหญ่ ที่ได้รับการขนานนามว่า “สงครามที่พี่น้องฆ่ากันเอง” นั่นคือสงครามกลางเมืองในประเทศสหรัฐอเมริการะหว่างฝ่ายเหนือกับฝ่ายใต้ ที่เกิดขึ้นในปีพ.ศ. 2404 เพราะญาติพี่น้อง มิตรสหายที่เป็นคนอเมริกันเหมือนกัน ต่างแบ่งเป็นสองฝ่าย จับอาวุธปืนเข้าประหัตประหารกันเอง
ประธานาธิบดีของทั้งสองฝ่ายก็เกิดในรัฐเคนทักกี้ด้วยกัน ประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์นที่อยู่ฝ่ายเหนือก็มีพี่เขยเป็นทหารของฝ่ายใต้ถึง 4 คน และ 1ใน4 ของทหารที่จบจากโรงเรียนนายร้อยเวสปอยต์ก็เป็นนายทหารของฝ่ายใต้
สงครามดำเนินไปประมาณสี่ปี คนอเมริกันฆ่ากันตายไปประมาณ 6 แสนคน ไม่นับรวมคนบาดเจ็บที่ต้องตัดแขน ตัดขาอีกหลายแสนคน กว่าฝ่ายใต้จะประกาศยอมแพ้ มากกว่าทหารสหรัฐอเมริกันที่เสียชีวิตในสงครามโลกทั้งสองครั้งและสงครามเวียดนามรวมกัน
และเป็นสัดส่วนการตายที่สูงมาก เมื่อคิดจากประชากรในประเทศสหรัฐอเมริกาขณะนั้นที่มีประมาณ 30 ล้านคน และค่าเสียหายทางเศรษฐกิจคิดเป็นมูลค่าประมาณ 3แสนล้านบาท (มูลค่าเมื่อร้อยกว่าปีก่อน)
ถือเป็นโศกนาฏกรรมทางการเมืองครั้งร้ายแรงที่สุดของประเทศนี้ ซึ่งทั้งสองฝ่ายไม่มีใครคิดว่า เมื่อตอนเริ่มเกิดสงครามใหม่ ๆ เหตุการณ์จะลุกลามใหญ่โตและสร้างความย่อยยับให้กับประเทศถึงเพียงนี้
บรรยากาศทางการเมืองในสหรัฐอเมริกาก่อนหน้านี้เต็มไปด้วยความขัดแย้ง ระหว่างประชาชนของรัฐฝ่ายเหนือกับรัฐฝ่ายใต้ที่สะสมกันมานานหลายสิบปี
รัฐทางเหนือมีประชากรประมาณ 22 ล้านคน เป็นคน มีรายได้จากการประกอบอุตสาหกรรมเป็นหลัก ไม่จำเป็นต้องใช้แรงงานทาส ขณะที่รัฐทางใต้มีประชากรประมาณ 9 ล้านคน ส่วนใหญ่มีรายได้จากการทำเกษตรกรรม จึงต้องใช้แรงงานทาสเพื่อการเพาะปลูก
คนทางใต้มักเป็นผู้ดีเก่าที่อพยพมาจากยุโรป เป็นเจ้าของที่ดินมหาศาล มีความภูมิใจว่าเป็นผู้สร้างชาติมาตั้งแต่แรก และมักดูถูกพวกคนทางเหนือว่าเป็นพวกนายทุน พวกคนรวยรุ่นใหม่ แต่อดีตเคยเป็นชนชั้นต่ำมาก่อน
แต่รัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกาที่ประกาศใช้ในปีพ.ศ. 2330 ได้ระบุว่าทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน จึง ได้เขียนไว้ในบทเฉพาะกาลว่า “อเมริกาจะต้องเลิกการค้าทาสให้หมดไปภายในกำหนด 21 ปี” พอครบกำหนด รัฐบาลกลางได้ออกกฎหมายเลิกการค้าทาส แต่ผู้คนในรัฐทางใต้ยังเพิกเฉย
ความขัดแย้งในสังคมจึงได้เกิดขึ้นอย่างรุนแรง คนทางใต้ยิ่งนำเข้าทาสจากทวีปแอฟริกาเพิ่มขึ้นจาก 6 แสนคนเป็น 4 ล้านคนภายในเวลาอันรวดเร็ว คนทางเหนือพากันประณามความไร้มนุษยธรรม ขณะที่คนทางใต้ ซึ่งเป็นคนเคร่งศาสนาก็ตอบโต้ว่า ไม่มีข้อห้ามในศาสนา และพวกเขาปฏิบัติต่อทาสเหล่านี้ด้วยความเมตตา
นักการเมืองทางใต้ก็พากันต่อต้านกฎหมายเลิกทาส เพราะรู้แน่ว่าจะส่งผลสะเทือนต่อระบบเศรษฐกิจของฝ่ายใต้ บรรดาสส.ในสภาต่างฝ่ายต่างก็โหวตให้กับผลประโยชน์ของฝ่ายตัวเอง
สื่อมวลชนก็เริ่มเลือกข้าง หนังสือพิมพ์จากรัฐทางเหนือ ไม่สามารถมาขายรัฐทางใต้ได้ เช่นเดียวกับหนังสือพิมพ์จากรัฐทางใต้ก็ไม่สามารถมาขายในรัฐทางเหนือได้อีกต่อไป
แม้กระทั่งตราชั่งแห่งความยุติธรรมก็เอียง ศาลสูงสหรัฐที่เป็นคนใต้ หรือคนเหนือบางคนก็เริ่มตัดสินคดีความตามผลประโยชน์ของฝ่ายตัวเองเป็นหลัก
ในที่สุดเมื่อลินคอล์น แห่งพรรครีพับลิกันชนะการเลือกตั้งขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ฝ่ายใต้ที่ประกอบด้วย 11 รัฐก็ประกาศแยกประเทศ ไม่ขึ้นต่อรัฐบาลกลางอีกต่อไป และบุกโจมตีป้อมทหารแห่งหนึ่งของทหารฝ่ายเหนือ จนลุกลามเป็นสงครามกลางเมือง ประธานาธิบดีลินคอล์นประกาศระดมทหารเข้าสมรภูมิ 2 ล้านกว่าคน ขณะที่ทหารฝ่ายใต้มีกำลังเพียง 1 ล้านคนเศษ
สงครามครั้งนี้มีการผลิตอาวุธที่ใช้สังหารผู้คนทีละมาก ๆ อาทิปืนกล ระเบิด เรือดำน้ำ รวมไปถึงปืนโคลต์ .45 ปืนสั้นที่มีชื่อเสียง มีการรบกันแทบทุกวัน นับรวมได้สองพันกว่าครั้ง และครั้งที่โหดร้ายที่สุดคือสมรภูมิเกเตสเบิร์ก มีคนตายรวดเดียว 4 หมื่นกว่าคน ประธานาธิบดีลินคอล์นได้เดินฝ่ากระสุนมาเยี่ยมผู้บาดเจ็บ และกล่าวสุนทรพจน์ด้วยความสะเทือนใจที่เห็นพี่น้องชาติเดียวกันต้องมาฆ่ากันตาย
“ เราได้ตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ว่า ทหารทั้งหลายที่เสียชีวิตนี้จะไม่ตายอย่างไร้ค่า เพราะประเทศชาตินี้ภายใต้พระหัตถ์ของพระเจ้าจะได้ก่อกำเนิดเสรีภาพครั้งใหม่ และรัฐบาลของประชาชน โดยประชาชน เพื่อประชาชน จะไม่สูญสลายไปจากโลก”
ไม่นานนัก ทหารฝ่ายเหนือก็เอาชนะทหารฝ่ายใต้ได้อย่างเด็ดขาด เพราะพลังทางเศรษฐกิจของฝ่ายเหนือที่แข็งแรงกว่า ประชากรที่มากกว่า และอาวุธเทคโนโลยีอันทันสมัยกว่า ทิ้งความย่อยยับของสงครามให้คนในประเทศได้เยียวยากันอีกหลายสิบปี เพราะไม่มีใครคาดคิดตอนเริ่มสงครามว่า จะมีผู้คนล้มตายมากมาย และประเทศพังพินาศถึงเพียงนี้
หลายปีก่อน ผมมีโอกาสไปรัฐเวอร์จิเนีย ไปเยี่ยมสถานที่แห่งหนึ่งเรียกว่า นิวมาร์เก็ต เป็นทุ่งหญ้าหลายพันไร่ ในอดีตคือสมรภูมิรบอันดุเดือดแห่งหนึ่ง ยังเห็นร่องรอยของโรงนาที่เป็นโรงพยาบาลสนาม ปืนใหญ่ของทหารทั้งสองฝ่ายที่ยังตั้งประจันหน้ากันอยู่เป็นอนุสรณ์เตือนความทรงจำให้คนรุ่นหลัง
สมรภูมิแห่งนี้ นักเรียนโรงเรียนนายร้อยเวอร์จิเนียของฝ่ายใต้ประมาณ 200 คนที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ ได้ออกจากห้องเรียนกระทันหัน พร้อมอาวุธปืนมุ่งหน้าสู่นิวมาร์เก็ต เมื่อทราบข่าวว่ากองทหารฝ่ายเหนือได้ยกทัพใกล้เข้ามา
นักเรียนเหล่านั้นไม่เคยได้กลับเข้าห้องเรียนอีกเลย
ร้อยกว่าปีผ่านมา เราเรียนรู้ว่า
ประวัติศาสตร์สอนให้เรารู้ว่า เราไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์เลย
Comments
ประวัติศาสตร์ทำให้เราเรียนรู้ว่า ผู้ชนะเท่านั้นที่เป็นวีรบุรุษ
ประวัติศาสตร์การทำศึกสงครามเป็นอะไรที่มีแต่การสูญเสีย อย่างไทยเราน่าจะรับรู้ถึงความโหดร้ายที่เราก็เคยประสพมาใน 14 ตุลาฯ 16 กับ 16ตุลาฯ 19 …………สามัคคีกันได้แล้วนะ
^
^
^
ข้างบนผิดพลาดนะครับ ต้องแก้จาก 16 ตุลาคม 2519 เป็น 6 ตุลาคม 2519 ครับ
จขกท ที่บอก 16 ตุลาครับ ไม่มี 16 ตุลานะครับ 14 อะถูกแล้ว
สงครามเป็นผลของความขัดแย้งระหว่างชนชั้นศักดินาเก่ากับชนนั้นนายทุนใหม่ของประเทศที่ปกครองในระบบสาธารณะรัฐใหม่ ๆ
Pingback: นิรนาม
อยากรู้จัก คนเขียน
ขอ email
อยากรู้จัก คนเขียน
ขอ email
vanchaitan@yahoo.com อีเมลของผู้เขียน
ประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่……
เกิดจากการเขียนของผู้ที่ชนะสงคราม….
แต่แท้จริงแล้วมันเป็นเช่นนั้นหรือ…
??????
สงครามไม่เคยให้อะไรกับใคร สงครามมีแต่จะนำความสูญเสียมาสู่…..
แล้วประเทศของเราคงจะไม่เป็นอย่างนี้ใช่มั่ย 😕
ขอวิงวอนสิ่งศักดิ์สิทธ์ โปรดอย่าให้ประเทศไทยเกิดสงครามเช่นนี้เลย……..
ประวัติศาสตร์สอนให้เรา(ที่ไม่ใช่ผู้นำชาติ) ได้รู้ว่าผู้นำของเราไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์เลย โดยเขาจะเป็นคนในประวัติศาสตร์คนต่อไป
มีประโยชน์อะไรที่จะชนะกันบนกองเลือดเนื้อและชีวิตของเพื่อนร่วมชาติ แน่ใจหรือว่าเป็นความภาคภูมิใจที่ได้มีโอกาสสั่งฆ่า
*****ไชโยยย อภิสิท เมิงชนะแล้ววววฆ่าคนได้ตั้ง 100 กว่าศพ บาดเจ็บปางตายยังไม่นับ คนไทยตกตลึงกันทั่วหน้า ผล เกิดจากเหตุ
เขียนได้ดีจริงๆค่ะ เห็นภาพ จนเป็นห่วงไทย ตอนนี้เลย ขอบคุณสำหรับอีกหนึ่งบทความดีๆ ที่ได้อ่านค่ะ
_/l\_ ภาวนาให้คนไทยกลับมารักกัน
………..รักเธอประเทศไทย………..
Pingback: Tweets that mention บาดแผลสงครามกลางเมืองในสหรัฐอเมริกา | -- Topsy.com
ขอยืมบทความลง Blog นะครับ
ขอบคุณบทความดีๆแบบนี้ สามัคคีกันเถิดครับพี่น้องไท.
คนไทยรักกันยากถ้ามี 2 มาตรฐาน
But … As popular war advance,Peace is closer
Another point of view May we need the war to end all war? Like war on Gurukraset plain in Mahaparata Epic or Napoleonic war to unite Europe ?
In this case, It’s a war with real Terrorist (People in Arms) So Action must beyond Palliation at initial and Negotiation in the advance Like ‘policy 66/23’ which end Our previous civil war.
just a single opinion , In my idea the best method may appear when situation call itself ( Hero on the white horse?)
Afterall NonVioence will be the best solution even it take a long times (or Time itself will cure all would)
ปัญหา ความลำบาก ความยากเข็น เป็นเพื่อนของผลสำเร็จเสมอ
เมืองไทยเราจะผ่านไปได้ด้วยดี มีเวลาเป็นสิ่งขัดเกลา
ช่าย เราไม่เคยเรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์เลย จริงๆใช่มั้ย ❓ ❓ ❓
ช่วงเวลาดังกล่าว ใช่สมัยเรื่อง The Last Samurai หรือเปล่า หรือว่าเป็นเหตุการณ์ในเรื่อง Dance With Wolve หรือ Gang Of Newyork น่าจะเป็นเหตุการณ์ใกล้ ๆ กันกับในหนังนะครับ ลองหามาดู
😳 😳 love love 😳 😳
Pingback: Gettysburg National Military Park and Museum, Pennsylvania « Little green bear's Blog
Hiya, I’m really glad I’ve found this information. Today bloggers publish just about gossips and internet and this is actually frustrating. A good site with exciting content, that is what I need. Thanks for keeping this website, I’ll be visiting it. Do you do newsletters? Cant find it.