ปรัชญาจากไม้ตียุง

ระยะนี้ยุงชุมมาก

ตอนแรกผมนึกว่ามีแค่บ้านผมที่มียุงชุม  คงเนื่องจากต้นไม้ในสวนหน้าบ้านเจริญงอกงาม ยังมีอ่างเลี้ยงปลาและอ่างบัวมากขึ้น  ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ยุงชนิดต่าง ๆ ให้ออกลูกออกหลานได้มากขึ้น

แต่พอลองถามเพื่อนที่ทำงานหลายคนทั้งหมดต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าบ้านของเขามียุงมากขึ้น  ไม่เว้นแม้กระทั่งที่ทำงานในช่วงหัวค่ำ  กองทัพยุงมักจะเล็ดลอดคลานต่ำผ่านแนวป้องกันมุ้งลวดเข้ามาโจมตีบรรดามนุษย์งาน  จนเป็นตุ่มแดงขึ้นที่คอและแขนหลายแห่งเป็นที่ระลึกก่อนกลับบ้าน

พอกลับบ้านจริง  ๆ ยุงประจำถิ่นที่ทำงานเต็มที่ คนในบ้านต้องบริจาคโลหิตให้แก่ยุงรวมกันวันละหลายหยด

สมัยเด็กจำความได้ว่า  มือปราบยุงที่ติดตัวมาแต่กำเนิดคือสองมืออันว่างเปล่าของเรา  ที่คอยตบยุงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อได้ยินเสียงหึ่ง ๆ ที่ข้างหู จนมือแดงเถือกด้วยความเจ็บ แต่ไม่ค่อยได้เลือดยุงมาเช่นฝ่ามือ

วิธีตบยุงของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป  บางคนทำท่ากางมือออก  ฝ่ามือเหยียดตรงและประสานเข้าอย่างรุนแรงดังเผียะเมื่อสายตาคำนวณว่าด้วยความเร็วของยุงช้ากว่าฝ่ามือตัวเอง  (แต่ส่วนใหญ่จะคำนวณผิด)

ส่วนผมจะใจเย็นรอคอยยุงให้มาเกาะบนกระจกบานใหญ่ที่มีแสงสว่างมากพอ และเมื่อยุงอยู่ในระยะสังหาร มือข้างหนึ่งก็ปะทะกับกระจกเสียงดังสนั่น

แต่นับวันผมเริ่มรู้สึกว่า ฝ่ามือพิฆาตของผมทำงานช้าลง ขณะที่ยุงบินเร็วและว่องไวมากขึ้น  ยิ่งเดี๋ยวนี้ยุงชุมากขึ้นผิดสังเกต บางวันถึงกับต้องโยนผ้าขาวยอมแพ้  ปล่อยให้มันส่งเสียงเยาะเย้ย  หึ่ง ๆๆๆ อยู่ข้างหูเวลานาน โดยไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะวันนั้นตบจนมือบวมยังไม่ได้สักตัว บางครั้งเอาแก้มอันบอบบางของตัวเองเป็นเหยื่อล่อ  แต่ก็ตบหน้าตัวเองฟรีอีก  ยุงรอดไดได้เหมือนเดิม

และแล้ววันหนึ่งอุปกรณ์ชิ้นหนึ่งที่เคยมองข้ามไปหลายปี เพราะเชื่อในฝ่ามือของตัวเอง ก็แวบเข้ามาอยู่ในความคิด  มีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการว่า Electric Mosquito Bad สินค้านำเข้าจากจีนแดง

ไม้แบดไฟฟ้าตียุง  มีรูปร่างหน้าตาดเหมือนไม้แบดมินตันขนาดเล็กทำด้วยพลาสติก

ส่วนล่างเป็นด้ามจับ ส่วนบนมีรูปร่างเป็นวงรี ภายในเป็นลาดสานกันเป็นตาข่าย เมื่อกดปุ่มตรงด้ามถือไฟฟ้าจากถ่านไฟฉายก้อนเล็กก็จะแล่นเข้าสู่ตาข่ายไฟฟ้าทันที

ผมซื้ออาวุธชนิดนี้ในราคา 90 บาท  เมื่อกลับถึงบ้านในเย็นวันนั้น ผมตรงเข้าไปที่ห้องน้ำทันที  แหล่งซ่องสุมยุงที่สำคัญแห่งหนึ่งปรากฎว่าได้ผลเกินคุ้มเมื่อเห็นยุงบินว่อนกลางอากาศ  เพียงแค่เอาไม้แบดตียุงแกว่งไปใกล้ ๆ ยุงจะถูกคลื่นไฟฟ้าดูดเข้าหาตาข่ายไฟฟ้า เป็นเป็นสะเก็ดไฟ เสียงดังเปรี๊ยะ ๆ

อาวุธนี้ดีจริง ๆ เป็นอาวุธสามมิติได้ทั้งเสียงดัง ภาพเร้าใจ บางทียังได้กลิ่นไหม้ของยุงอีก ผมไม่ต้องเปลืองแรง ไม่ต้องคำนวณความเร็ว และไม่ต้องเจ็บมือคืนนั้นยุงในห้องนอนและห้องน้ำถูกปราบจนเกลี้ยงด้วยอาวุธไฮเทคชนิดใหม่

วันรุ่งขึ้นผมเริ่มได้ใจ บุกเข้าไปตรงที่วางรองเท้านอกบ้าน แหล่งกบดานยุงอีกแห่งหนึ่ง และใช้ไม้ปราบยุงทำการล้อมปราบแกว่งไม้กายสิทธิ์ไม่กี่ครั้ง ยุงหลายสิบตัวร่วงหล่นเหมือนใบไม้ร่วงในราวป่า

ผมยิ้มด้วยความสะใจในผลงาน พอวันหยุดสุดสัปดาห์ ผมบุกเข้าไปในสวนและบ่อเลี้ยงปลา ฐานที่มั่นสำคัญของพลพรรคยุงพร้อมอาวุธคู่ใจ ปล่อยแสงไฟมหาประลัยบดขยี้ยุงอย่างมันมือ สะเก็ดไฟ เสียงดังเปรี๊ยะ ๆ จากยุงที่ถูกช็อตด้วยลวดไฟฟ้าดังขึ้นตลอดเวลา  ราวกับอยู่ในสนามรบ ยุงแตกพ่ายไปทุกสมรภูมิรบ

แต่ครั้งนี้ เมียผมที่เฝ้าสังเกตพฤติกรรมได้เตือนสติผมว่า ผมกำลังมีพัฒนาการในการใช้ความรุนแรงและการทำลายล้างอย่างไม่รู้ตัว

เมื่อแรกที่มีแค่สองมืออันว่างเปล่าเป็นอาวุธการสู้รบตบมือกับยุงจัดได้ว่าอยู่ในระดับใช้ฝีมือด้วยกันทั้งสองฝ่าย  โดยมีความเร็วเป็นเดิมพัน ใครเร็วกว่าก็รอด ฝ่ายหนึ่งรอดชีวิตจากฝ่ามือพิฆาตอีกฝ่ายหนึ่งรอดจากการถูกบริจาคโลหิตถือเป็นการป้องกันตัวเองที่สมน้ำสมเนื้อยิ่งของทั้งสองฝ่าย

แต่พอผมได้พัฒนาอาวุธ  มีตาข่ายไฟฟ้าเป็นเทคโนโลยีที่สำคัญ ผมสามารถป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกยุงกัดได้ แต่ผมไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นผมเริ่มพัฒนาจากการป้องกันตัวเองกลายเป็นฝ่ายรุกราน  ด้วยอาวุธไฮเทคที่เหนือกว่ายุง ผมจึงเริ่มรุกรานไปตามถิ่นที่อยู่อาศัยของมันด้วยความฮึกเหิม  รู้สึกว่าตัวเองมีอำนาจจากไม้ตียุง จึงใช้อำนาจฟาดฟันยุงที่ไม่มีทางสู้ด้วยความไม่เป็นธรรม

อาวุธทำให้ผู้คนหลงใหลอำนาจมากขึ้น เหมือนกับประโยคในยุคเผด็จการครองเมืองที่ว่า อำนาจรัฐมาจากปลายกระบอกปืน

ผมฉุกคิดขึ้นได้ว่า เราควรมีอาวุธไม้ตียุง  เพื่อแค่ป้องกันตัวเองไม่ให้ถูกยุงกัด หรือเที่ยวรุกรานถิ่นที่อยู่อาศัยของยุงด้วย

นี่แค่ไม้ตียุงราคาไม่ถึงร้อยบาท ปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ไม่กี่โวลต์ ยังรู้สึกหลงอำนาจขนาดนี้

ผมเริ่มนึกถึงคนที่มีปืนในมือจะรู้สนึกตัวเองมีอำนาจเพียงใด และเข้าใจได้ว่าทำไมคนหล่านี้ชอบทำตัวกร่างเที่ยวไปหาเรื่องกับคนอื่น

ผมนึกถึงคนในเครื่องแบบที่มีอาวุธปืนในมืออย่างถูกกฎหมาย จะรู้สึกตัวเองยิ่งมีอำนาจมากขึ้นอีกเพียงใด ในการเที่ยวไล่กระทืบ ตบคนที่ไม่มีทางสู้

มองออกไปให้ไกลอีก  สหรัฐอเมริกากำลังทำสวครามปกป้องตัวเอง หรือกำลังเที่ยวรุกรานประเทศอื่นด้วยอาวุธและเทคโนโลยีที่เหนือกว่า

คนที่ไม่เคยรู้สึกถึงพลังแห่งอำนาจ ลองไปซื้อไม้ตียุก (ขอเสนอรุ่นใหม่ล่าสุดสามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ทั้งสองด้าน)  เป็นอาวุธคู่กายแล้วจะรู้สึกว่า  อำนาจเป็นสิ่งหอมหวนเพียงใด

มติชน 27 กค. 2545