| |
|
|
ขับเขียวอันคมเข้ม
ด้วยช่อช้อยระชดประชัน
คือใจประจักษ์ประจัน
กับความจริงอันเหนือจริง
แรมรอนกับความรัก
ได้ผ่อนพักได้พักพิง
หนาวอกเอาอกอิง
ได้แนบอุ่นกระไออาย
หวานล้ำน้ำผึ้งรวง
เป็นห่วงหวงเจียนใจหาย
กี่วารกี่วันวาย
ยังเหว่ว้ายังอาวรณ์
รักหยาดชมพูแย้ม
รักขาวแซมสร้อยเกสร
ลึกซึ้งและออนซอน
เจ้าช่อสายน้ำผึ้งสวย |
|
|
