สารคดี ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๐๖ เดือน เมษายน ๒๕๔๕
สารคดี ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๐๖ เดือน เมษายน ๒๕๔๕ "ดิกชันนารีชีวิตของสอ เสถบุตร"
นิตยสารสารคดี Feature Magazine ISSN 0857-1538
  ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๐๖ เดือน เมษายน ๒๕๔๕  

แ ม่ ย ก อิ น เ ต อ ร์


 แม่ยกอินเตอร์
       ฮัทสุ นาเมกาวา ทันตแพทย์อายุ ๓๖ ปี เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยการคุยกับโปสเตอร์ใบยักษ์รูป ทากุยา คิมูระ ชายในฝันของเธอ ซึ่งเป็นสมาชิกวง "Smap" วงดนตรีพ็อปที่ดังที่สุดของญี่ปุ่น
นาเมกาวาทุ่มเงินปีละมากกว่า ๑ ล้านเยน หรือ ๓๒๖,๕๙๐ บาท ในการไปดูคอนเสิร์ตวง Smap ซื้อนิตยสารที่ตีพิมพ์เรื่องของพวกเขา รวมถึงแผ่นซีดีทุกชุด เธออุทิศเวลาว่างทั้งหมดให้แก่การติดตามพ็อปสตาร์ชื่อดังอย่างคิมูระ
     "คนทั่วไปมักคิดว่าวัยรุ่นเท่านั้นที่ชอบติดตามพ็อปสตาร์ แต่คนส่วนใหญ่ที่ติดตามคิมูระมักเป็นผู้ที่มีหน้าที่การงานดี อายุประมาณ ๓๐ ปี" นาเมกาวากล่าว
     นาเมกาวาเป็นหนึ่งในผู้หญิงทำงานวัย ๓๐ จำนวนมากที่ลุ่มหลงนักร้อง พวกเธอถูกเรียกในภาษาญี่ปุ่นว่า "okkake" หรือกรุ๊ปปีส์ (groupies) ซึ่งหมายถึงสาว ๆ ที่ติดตามศิลปินไปทั่วทุกหนแห่งในประเทศ
     ในเมืองไทย เราเรียกคุณ ๆ เหล่านี้ว่า แม่ยก
     วง Smap ออกอัลบัมครั้งแรกในปี ๒๕๓๔ ประกอบด้วยสมาชิกซึ่งเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีในวัย ๒๐ ปลาย ๆ จำนวนห้าคน ทากุยา คิมูระ เป็นหนึ่งในสมาชิกของวงที่ไม่เพียงมีชื่อเสียงอยู่ในญี่ปุ่นเท่านั้น ในฮ่องกง ไต้หวัน ก็มีแฟน ๆ ที่ชื่นชอบเขาอยู่ไม่น้อย
     อัลบัมส่วนใหญ่ของวง Smap มียอดจำหน่ายราว ๕ แสนถึง ๑ ล้านแผ่น รายการทีวีของพวกเขามีจำนวนผู้ชมสูงมาก ตั๋วชมคอนเสิร์ตแต่ละครั้งของพวกเขา จำหน่ายหมดในเวลาไม่กี่นาที
นาเมกาวาเป็นกรุ๊ปปีส์ของวง Smap มาสี่ปีแล้ว ในหนึ่งสัปดาห์ เธอใช้เวลาสามถึงสี่วันในตอนเย็น ไปเฝ้าคิมูระที่สถานีโทรทัศน์หรือสถานีวิทยุที่เขาไปปรากฏตัว
     ทุก ๆ เย็นวันพุธและพฤหัสบดีหลังเลิกงาน นาเมกาวาจะเดินทางไปยังสถานีโทรทัศน์คินูตาที่โตเกียว ไปเฝ้าวง Smap ที่ไปถ่ายทำรายการ SmapXSmap รายการทีวียอดฮิต ความยาว ๑ ชั่วโมง นาเมกาวาต้องเสียเวลารออยู่นานกว่า ๓ ชั่วโมง คิมูระจึงจะทำงานเสร็จ ทันทีที่รถยนต์ของคิมูระโผล่พ้นออกมาจากประตูใหญ่ของสตูดิโอ เธอและแฟน ๆ ของคิมูระอีกราว ๕๐ คนจะกรูเข้าไปล้อมรถ แย่งกันส่งจดหมายผ่านหน้าต่างรถที่คิมูระไขกระจกยื่นมือออกมารับ
     "ถึงฉันจะได้เห็นเขาเพียงแค่สองสามวินาทีหลังจากรอมา ๓ ชั่วโมง ในวันที่อากาศหนาวจะแย่ แต่ฉันก็ยังรักที่จะทำแบบนี้" นาเมกาวาสารภาพ และยังเล่าอีกว่า "okkake ส่วนใหญ่มีอาชีพการงานที่ดี พวกเราต้องใช้เงินอย่างน้อย ๕ แสนเยน (ประมาณ ๑๖๓,๓๑๐ บาท) ต่อคนสำหรับเดินทางไปดูคอนเสิร์ต" นาเมกาวากล่าว
     เงิน ๕ แสนเยนเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับตั๋วคอนเสิร์ต ค่าเดินทาง และค่าโรงแรม แม้แฟนเพลงส่วนใหญ่จะพยายามเดินทางโดยรถไฟหรือเที่ยวบินเดียวกับวง Smap และพักที่โรงแรมเดียวกัน แต่โอกาสที่จะได้พบปะสมาชิกวงแบบใกล้ชิดก็มีน้อยมาก เพราะถูกกีดกันจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
     อีมี ฮิชิวากิ อายุ ๓๑ ปี ทำงานในบริษัทท่องเที่ยวชื่อดังของญี่ปุ่น บอกว่าเธอรู้ดีว่าการเป็นกรุ๊ปปีส์เป็นกิจกรรมที่เสียเวลาและเงินทองมาก แต่เธอก็เลิกมันไม่ได้
     "มันคล้าย ๆ การติดยาน่ะค่ะ ฉันรู้ดีว่ายังไงฉันก็ไม่มีทางได้แต่งงานกับเขา เขามีเมียและลูกน่ารักหนึ่งคนแล้ว แต่ฉันก็หยุดไม่ได้" ฮิชิวากิกล่าวด้วยความตื้นตันใจ
     ฮิชิวากิบอกว่า สมัยตอนเธอเป็นวัยรุ่น เธอไม่มีเวลาจะมาเฝ้าตามดาราที่เธอชอบ เพราะต้องเรียนหนักมากเพื่อสอบเข้าวิทยาลัยดี ๆ ให้ได้ ถึงตอนนี้เธอก็ได้ทำสิ่งที่เธอทำไม่ได้ตอนเป็นวัยรุ่น
     ทันตแพทย์วัย ๓๖ ปีรายหนึ่งชื่อ ทากาโยะ มิยาชิตะ กล่าวว่า แม่ยกเป็นเรื่องการอยู่ในโลกของความฝัน เป็นการหลีกหนีจากความกดดันของชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริง
     "ฉันทุ่มเทพลังงานมากมายให้แก่การทำงานแล้ว จึงไม่อยากจะเสียพลังงานไปมากกว่านี้เพื่อจะมีใครสักคน เพราะนั่นจะทำให้ฉันต้องทำงานมากเกินไป การเป็นแม่ยกจึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า"
     มิยาชิตะบอกว่าเธอสามารถรักดารานักร้องเหล่านั้นได้เหมือนกับรักแฟนจริง ๆ และที่ดีกว่า คือ เธอไม่ต้องกังวลว่าจะถูกพวกเขาทิ้ง "ฉันคิดว่าคนที่มีอาชีพที่ดีและมีความนับถือตัวเองเหมือนฉัน กลัวที่จะถูกปฏิเสธจากผู้ชาย ดังนั้นเราจึงชอบที่จะตกหลุมรักคนดังเหล่านั้นมากกว่า"
     เป็นแม่ยก ตกหลุมรักคนดัง และไม่ต้องผูกมัด จึงเป็นทางเลือกของหญิงรุ่นใหม่ที่ไม่อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน
     สุดแสนจะโรแมนติกจริง ๆ