สนับสนุน SUPPORT

สารคดี ปีที่ ๑๘ ฉบับที่ ๒๑๔ เดือน ธันวาคม ๒๕๔๕


	นิตยสารสารคดี Feature Magazine	ISSN 0857-1538
	ปีที่ ๑๘ ฉบับที่ ๒๑๔ ธันวาคม ๒๕๔๕

ส นั บ ส นุ น

วาย
นักศึกษาชั้นปีที่ ๔
ภาควิชาจิตวิทยา คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

กระเทยที่แต่งชุดนักศึกษาหญิง มีมานานแล้ว ไม่ว่าจะในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หรือสถาบันอื่น ๆ
สิ่งที่ทำอยู่ ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และไม่ได้ทำให้สังคม ถึงกับพังพินาศ

(ร่วมแสดงความคิดเห็นของคุณ คลิกที่นี่)
เกษร สิทธิหนิ้ว : รายงาน / บันสิทธิ์ บุณยะรัตเวช : ถ่ายภาพ

      "ปัจจุบันคนยอมรับว่าการเป็นกะเทยถือเป็นเรื่องปรกติ ไม่ได้เป็นโรคจิต วิกลจริต และการแต่งชุดนักศึกษาหญิงก็มีมานานแล้ว ไม่ว่าจะในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์หรือสถาบันอื่น ๆ สังคมมีการพัฒนาเปลี่ยนแปลงทั้งด้านวัฒนธรรม ความเชื่อ ความคิด การแต่งกายก็เป็นสิ่งสมมุติอย่างหนึ่ง ซึ่งสังคมเคยวางไว้ว่า ผู้หญิงแต่งชุดอย่างนั้น ผู้ชายแต่งชุดอย่างนี้ จึงจะเหมาะสมกับเพศและสรีรวิทยา แต่เมื่อสังคมเปลี่ยนแปลงไป ความคิดต่อเรื่องหนึ่งจึงไม่ได้คงที่ตายตัว การมีคนยอมรับและเข้าใจปรากฏการณ์นี้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องฮือฮา เพราะมันเป็นไปตามวิวัฒนาการของสังคม ดังนั้นจากเรื่องธรรมดาแล้วธรรมดาอีก อยู่ ๆ ก็มีคนมาทำให้เป็นประเด็นขึ้นมา มันเหมือนกับว่าเราผิดนะ อยากจะให้คนในสังคมคิดว่า มันไม่ใช่สิ่งที่แปลก มีมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยืนหยัดทำแบบนี้โดยไม่สนใจอะไร
      "ก่อนจะแต่งชุดนักศึกษาหญิง เรามองและคิดว่าสังคมที่เราอยู่รับได้ขนาดไหน ไม่ใช่นึกอย่างแต่งก็จะแต่ง ต้องดูความเหมาะสมทั้งปัจจัยภายในและภายนอก ปัจจัยภายในคือตัวเราเอง แต่งอย่างไรให้เรียบร้อย ไม่น่าเกลียด ไม่ใช่กลายเป็นตัวตลกให้คนอื่นหัวเราะเยาะ และครอบครัวเรายอมรับได้มากน้อยขนาดไหน ส่วนตัวแล้ว ที่บ้านก็ไม่ได้ห้ามแต่เขาก็ไม่ได้ส่งเสริม เพียงแต่ตักเตือนเรื่องความเหมาะสมในบางครั้งเท่านั้น เขาจะบอกว่า เรามีสิทธิ์ในการตัดสินใจ เพราะบรรลุนิติภาวะและเป็นผู้ใหญ่พอที่จะเรียนรู้กับภาวะสังคมด้วยตัวเองได้แล้ว
      "ธรรมศาสตร์เป็นดินแดนที่พอจะรับเราได้ในระดับหนึ่ง ตราบใดที่เราไม่ได้ทำผิดกฎของมหาวิทยาลัย เราก็คิดว่าแต่งแล้วผิดกฎระเบียบไหม เหมาะสมหรือไม่ มีส่วนที่เอื้ออำนวยที่จะสามารถแต่งได้หรือเปล่า การที่รองคณบดีคณะศิลปศาสตร์ หรืออธิการบดีธรรมศาสตร์ให้สัมภาษณ์ว่า ไม่ได้สนับสนุน แต่ก็ไม่ได้ส่งเสริมให้มันเกิดขึ้น อาจารย์กำลังบอกว่า ท่านเคารพในสิทธิ์ของนักศึกษา ซึ่งมันก็เป็นกรอบให้เราใช้วิจารณญาณของตัวเอง ในการที่จะตระหนักถึงความเหมาะสม ด้วยปัจจัยต่างๆ เหล่านี้ เหมือนเป็นเงื่อนไขและแรงจูงใจให้ตัดสินใจว่าเราควรจะแต่งหรือไม่ ทุกคนต่างรักสถาบันของตนเอง หากสิ่งที่เราทำ ทำให้มหาวิทยาลัยเสื่อมเสีย เราคงไม่ทำ
      "ตอนแรกก็มีเสียงสะท้อนจากคนรอบข้างว่า แต่งตัวแบบนี้เหมาะสมหรือไม่ เราก็ต้องคิดเอง ว่าทำอย่างไรให้เราอยู่ได้อย่างเหมาะสมที่สุดและตัวเรามีความสุข ทำในสิ่งที่คิดว่ามันคือตัวของเราเอง โดยที่ให้ความสุขหรือความต้องการนั้นสอดคล้องกับความเหมาะสม ไม่สร้างผลกระทบหรือก่อความเสียหายให้แก่สังคมโดยรวม ในความเป็นกะเทยซึ่งธรรมชาติของเราเป็นอย่างนี้ เราคิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร และไม่ได้ทำให้สังคมถึงกับพังพินาศ
      "แต่งตัวอย่างนี้แล้วปัญหาจะมีหรือไม่นั้น ก็ขึ้นกับสามัญสำนึกของคนที่แต่งเอง เช่น ในการไปติดต่อกับหน่วยงานราชการ เพื่อให้ได้รับความสะดวกและไม่มีปัญหา เราก็รู้ว่าควรแต่งตัวอย่างไร ทุกอย่างมันอยู่ที่กาลเทศะ อะไรคือความเหมาะสมของชุดนักศึกษา ก็ไม่มีกฎตายตัว เช่น นักศึกษาสัดส่วนหน้าอก ๓๒ นิ้ว ก็ไม่ได้มีกฎว่าต้องสวมเสื้อเบอร์ S หน้าอก ๓๐ นิ้วสวมเสื้อเบอร์ SS ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของแต่ละคน เราต้องถามตัวเองว่าในแต่ละสถานการณ์เราจะยืนอยู่ตรงไหน เช่น เมื่อต้องเกณฑ์ทหารตามกฎหมาย เราปฏิเสธชีวิตตัวเองไม่ได้ เราเป็นผู้ชายก็ต้องทำหน้าที่ของผู้ชาย ดังนั้นถ้าถามว่ากะเทยจะไปยืนอยู่ ณ จุดไหนในสังคม มันขึ้นอยู่กับตัวเขาเองว่ามีวิจารณญาณมากแค่ไหน
      "การที่อาจารย์บางท่านในบางสถาบันอ้างว่า ชุดนักศึกษาเป็นชุดพระราชทาน ห้ามกะเทยแต่ง เพราะถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติกับชุดพระราชทานนั้น อาจารย์กำลังหลงประเด็นหรือเปล่า ทำไมไม่มองไปที่แก่นของการแต่งชุดนักศึกษา ว่าควรแต่งตัวอย่างไรให้เหมาะสมสอดคล้องกับตัวเอง ไปกันได้กับสังคมที่เราอยู่จะดีกว่าไหม
      "สิ่งที่อาจารย์บางท่านกล่าวว่าอยากให้เด็กอยู่ในระเบียบ ทำตามกฎ เราเข้าใจ แต่การกล่าวว่าอาจารย์ธรรมศาสตร์ควรลงมาดูแลนักศึกษาบ้าง ไม่ใช่สักแต่สอนนั้น มันแรงไปนิดหนึ่งหรือเปล่าคะ เราพูดอย่างเต็มปากว่า อาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งประชาชนแห่งนี้ไม่ได้สักแต่สอนนะคะ ท่านสอนและเน้นย้ำเรื่องการเป็นคนดีของสังคม การเป็นบัณฑิตที่มีคุณภาพเป็นอย่างไร สอนว่าอะไรถูก อะไรผิด แล้วให้กลับเอาไปคิด ศึกษาเรียนรู้แก้ไขด้วยตัวเอง หากเอาแต่เป็นผู้ตาม ไม่คิดเองบ้าง ก็จะเป็นอย่างบทกวีที่ว่า "ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึงมาหาความหมาย ฉันหวังเก็บอะไรไว้มากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว"
      "เรื่องของการสมัครเข้าทำงานในปัจจุบัน ประเทศไทยน่าจะมีความเท่าเทียมได้แล้ว กฎหมายของประเทศที่เจริญแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา เขามีการคุ้มครองแรงงานอย่างเข้มงวด กะเทย เกย์ หรือทอม จะได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย ไม่ให้ถูกกีดกันเข้าทำงานโดยไม่มีเหตุผล ในประเทศไทย ที่ทำงานบางแห่งกีดกันเกย์ หรือกะเทยเข้าทำงาน เพราะกฎหมายแรงงานยังไม่ได้คุ้มครองมาก รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันให้ความสำคัญกับความเท่าเทียมทางสังคม กฎหมายเปิดโอกาสให้ประชาชน สามารถเรียกร้องความเป็นธรรมได้หลาย ๆ เรื่อง กรณีที่กะเทย เกย์ ทอม ฯลฯ ถูกกีดกันเข้าเรียนหรือเข้าทำงาน คิดว่ามีแนวโน้มที่จะเกิดความเสมอภาคมากขึ้น
      "การที่เด็กจะเลียนแบบใครนั้น ไม่ได้เกิดจากการเห็นคนอื่นทำเพียงอย่างเดียว แต่มันเกิดจากปัจจัยอื่นๆ ทางสังคม ปัจจัยภายใน บุคลิกภาพ ค่านิยม ขั้นตอนของพัฒนาการตามวัย ฯลฯ และประกอบกับมีมูลเหตุ มีแรงจูงใจที่จะทำ ปัจจัยทางครอบครัวและแรงเสริมจากสังคมของเขา ก็มีส่วนที่จะทำให้เขาเลียนแบบหรือไม่เลียนแบบใคร คิดอีกมุมหนึ่ง หากเด็กต้องเก็บกดพฤติกรรมที่อยากมีอยากเป็น เพราะกลัวพ่อแม่รู้ กลัวสังคมจะรับไม่ได้ โดยที่ความรู้สึกนั้นไม่ได้หายไป แต่ถูกเก็บไว้เบื้องลึกของจิตใจ ต่อหน้าพ่อแม่เป็นอย่างหนึ่ง อยู่โรงเรียนอยู่กับเพื่อนเป็นอีกอย่างหนึ่ง สิ่งเหล่านี้อาจกลายเป็นพฤติกรรมก้าวร้าว และหากการเก็บกดนั้นเกิดระเบิดขึ้นมา เด็กหาทางออกอย่างอื่นที่ไม่ถูกไม่ควร เช่นฆ่าตัวตาย จะไม่แย่ไปกันใหญ่หรือ หากเราเลี้ยงดูลูกอย่างใกล้ชิด ยอมรับและเข้าในสิ่งที่ลูกเป็น และดูแลให้อยู่ในความเหมาะสม การแต่งหญิงหรือแต่งชายนั้น จะเป็นเรื่องร้ายแรงหรือไม่ ก็ลองคิดกันดู"

รองศาสตราจารย์วัชรี ทรัพย์มี
รองคณบดีฝ่ายกิจการนักศึกษา คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

อ่าน (ฝ่ายคัดค้าน) คลิกที่นี่

แล้วคุณล่ะ สนับสนุน หรือ คัดค้าน !
ต้องการ แสดงความคิดเห็นเพิ่ม คลิกที่นี่

ชื่อ-สกุล:	*
E-Mail:
แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม	*
		*