พวกพ่อค้า แม่ขาย
แถบย่านทะเลตมนั้น "ขายสำเร็จ เป็ด ไก่
ทั้งไข่พอก กระเบน กระบอก ปลาทู ทั้งปู หอยฯ"
(นิราศเมืองเพชร)
พ้นจากคลองสุนัขหอน ก็
"ถึงแม่กลอง สองฝั่ง เขาตั้งบ้าน น่าสำราญ
เรือนเรือ ดูเหลือหลายฯ" (นิราศเมืองเพชร)
|
|
......สิ่งที่เป็นผลิตผลของป่าชายเลน
เช่น ปลาแห้ง ปลาเค็ม และกุ้ง หอย ปู ปลา
รวมทั้งถ่าน และฟืน จะถูกส่งออก มาขาย
และแลกเปลี่ยนกับข้าว ตลอดจน สิ่งของ
ที่จำเป็นแก่ชีวิตอื่นๆ
......อาหารหลายอย่าง
ที่ผลิตจากชุมชนในย่านทะเลตม เช่น กะปิ น้ำปลา
คือสิ่งที่เป็นพื้นฐานสำคัญ ในการ ประกอบ อาหาร
ในชีวิตประจำวันของคน ในสังคม ทั่วไป และ
สิ่งเหล่านี้ ยิ่งมีความหมายมาก สำหรับ
ชนชั้นยังชีพ ที่มี รายได้ต่ำ เพราะลำพังการมี
กะปิ น้ำปลา กับข้าวกับผักเท่านั้น ก็สามารถ
ยังชีพ อยู่ได้ แล้ว อย่างไรก็ตาม แม้ว่า
บริเวณทะเลตม และ ป่าชายเลน จะเป็น แหล่งที่ อุดม
สมบูรณ์ ด้วย สัตว์น้ำ และพืชพันธุ์ต่างๆ
เป็นสิ่งล่อใจ ให้มีผู้คน เข้ามาตั้ง ถิ่นฐาน
แต่การที่ จะปักหลักอย่างถาวร และขยายตัว
เป็นชุมชน ใหญ่โตนั้น ไม่ใช่ของง่าย เพราะ
มักเป็น พื้นที่น้ำกร่อย และน้ำเค็ม
อัตคัดในเรื่อง น้ำจืด ที่จะใช้ อุปโภคบริโภค
ถ้าเป็นบ้านเรือน และ ชุมชน ขนาดเล็ก การอาศัย
รองน้ำฝนใช้ ก็คงพอเพียง และอยู่ได้ แต่ถ้า
หากเป็น ชุมชนใหญ่โต ขนาดเป็นบ้าน เป็นเมือง แล้ว
ก็คงไม่พอเพียง ต้องอาศัยความรู้ และ เทคโนโลยี
ที่ก้าวหน้า พอสมควร จะต้องมี แหล่งน้ำจืด
หรือไม่ก็ ต้อง พยายาม หามาสนับสนุน ในเรื่องนี้
ข้าพเจ้า แลเห็น หลักฐาน สองอย่าง ที่เกื้อกูลกัน |
