สำเริงบนเรือสำราญ ๑ (Set Sail in Style 1)


โดยเฉพาะ ชาวเอเชีย ที่ไม่ค่อย คุ้นเคยกับ การเดินทาง ท่องเที่ยว แบบนี้นัก ผิดกับ คนในซีกโลก ตะวันตก ที่เคยมี ประสบการณ์ การท่องเที่ยว โดยเรือสำราญ มานานแล้ว	.....การท่องเที่ยว ด้วยเรือสำราญ ขนานแท้ เริ่มต้น ในโลกตะวันตก ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๓๘๓ ตรงกับ รัชสมัย รัชกาลที่ ๓ ของไทย เรือลำนั้น เป็นเรือสัญชาติ อังกฤษ ชื่อ ซีลอน ของบริษัท เพนินซูลา โอเรียนทอนสตีม วิ่งในเส้นทาง ทะเล เมดิเตอร์เรเนียน แวะตามเมืองท่า ในประเทศอิตาลี กรีก บางครั้ง ไปไกลถึง อิยิปต์ แอฟริกาตะวันตก ซีลอน เน้นเป็นเส้นทางท่องเที่ยว ในเชิง ประวัติศาสตร์ ผู้โดยสาร กลุ่มเป้าหมาย มักเป็น พวกกินง่าย อยู่ง่าย รักการผจญภัย และแสวงหา ประสบการณ์ แปลกใหม่ มากกว่าต้องการ มาพักผ่อน บนเรือหรูหรา เรือซีลอน จึงไม่มี สิ่งอำนวยความสะดวก มากนัก การบริการบนเรือ ก็เป็นไปอย่างง่าย ๆ นั่นคือ เรือสำราญขนานแท้ ลำแรก ที่แล่นอยู่ใน มหาสมุทร ก่อนที่เยอรมนี จะต่อเรือชื่อ ปรินเซสซิน วิกทอเรีย หลุยส์ ในปี ๒๔๔๓ นับเป็นเรือสำราญ ที่สมบูรณ์แบบ ที่สุด แต่ก็เป็น เรือขนาดไม่ใหญ่นัก ระวางขับน้ำเพียง ๔,๐๐๐ ตัน ยาวเพียง ๔๐๐ ฟุตเท่านั้น แต่ด้วยขนาด อันกะทัดรัด ทำให้เรือ สามารถแล่นผ่าน ช่องแคบ ในทุกร่องน้ำ ได้โดยสะดวก ดูเหมือนว่า รสนิยม ของนักท่องเรือสำราญ เริ่มเปลี่ยนจาก เรือลำใหญ่โต มาเป็น เรือลำเล็ก กะทัดรัด ซึ่งเป็นที่มาของ เรือยอตช์ -- เรือสำราญราคาแพง อีกประเภทหนึ่ง ในเวลานั้น เรือสำราญ เป็นกิจกรรม ของคนมีฐานะ ทางสังคม มักเป็น พวกเจ้า ทางยุโรป บนเรือปรินเซสซิน วิกทอเรีย หลุยส์ มีห้องสูท พระเจ้าไกเซอร์ แห่งเยอรมนี หนึ่งห้อง ที่เหลือ อีกกว่าร้อยห้อง เป็นของ นักท่องเที่ยวทั่วไป ที่จำกัดไว้เพียง ๔๐๐ คนเท่านั้น
เรื่อง กุศล เอี่ยมอรุณ ภาพ ประเวช ตันตราภิรมย์	อ่านต่อ คลิกที่นี่