 |
 |
|
| คุณฉลบชลัยย์
พลางกูร ภรรยาของ นายจำกัด
พลางกูร
อดีตเสรีไทยซึ่งเสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่
๒
เคยเล่าถึงความคิดของอาจารย์ปรีดีที่ท่านพูดไว้เมื่อ
๕๐ กว่าปีก่อน
แต่ยังเป็นความคิดที่ทันสมัยเสมอว่า
"มีเหตุการณ์หลายอย่างในยุคปัจจุบันนี้
ที่ชวนให้ดิฉันคิดถึงท่าน
เช่นเรื่องป่าไม้
ท่านเคยเตือนนายกรัฐมนตรี
ในสมัยสงครามว่า
ไม้สักในประเทศไทยกำลังจะหมดไป
ฉะนั้นควรจะถือเป็นเรื่องด่วน
ที่จะรณรงค์ปลูกไม้สักใหม่ในทันที
หาไม่แล้วอีก ๕๐
ปีจะไม่มีเหลือเลย
คำตอบที่ท่านได้รับก็คือ |
||
|
และเมื่อท่านกลับจากไปเจริญสัมพันธไมตรีกับประเทศต่าง
ๆ ทั่วโลก หลังสงคราม
ท่านเล่าว่าได้ไปเห็นการทำนาข้าว
ซึ่งอเมริกากำลังเริ่มเป็นการใหญ่
ท่านคาดว่า อีกราว ๆ ปีกว่า
หรือสองปี
เขาจะผลิตข้าวได้จำนวนมหึมา
เราจะต้องรีบจัดการเตรียมพร้อม
ไว้รับมือเขา
จะต้องปรับปรุงแก้ไข ลดค่าผลิต
ให้ต่ำลงให้มากเท่าที่จะทำได้
เพื่อสู้ด้านราคา
และจะต้องเตรียมหาตลาดใหม่ ๆ ฯลฯ
อีกเรื่องหนึ่งก็คือ ดิฉันได้พบกับนายทหารอากาศชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งเล่าให้ฟังว่า ตัวเขาเองไม่เคยรู้จักสนิทชิดเชื้อ กับท่านปรีดีมาก่อน ไม่เคยสนใจในความคิดของท่านปรีดี ในเรื่องอื่น แต่มาชอบใจ ที่บังเอิญได้พบท่าน เมื่อตอนเสร็จสงครามใหม่ ๆ และท่านบอกว่าต่อไปนี้กรุงเทพฯ จะต้องเป็นศูนย์กลาง ของการบินที่สำคัญแห่งหนึ่ง ควรจะต้องเร่งจัดการปรับปรุงสนามบินเดิม หรือสร้างขึ้นใหม่ ให้ทันสมัย ขืนทิ้งไว้จะไม่ทันการ จะสู้เพื่อนบ้านเขาไม่ได้ เขาบอกว่าท่านเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้า ได้อย่างถูกต้องจริง ๆ เมื่อตัวท่านเองได้เป็นนายกรัฐมนตรีไม่เท่าไร ก็ถูกมรสุมการเมือง ซัดกระหน่ำเสียจนแทบตั้งตัวไม่ติด ท่านจึงยังไม่มีโอกาส ได้กระทำสิ่งที่ท่านต้องการทำเลย น่าเสียดายจริง ๆ" |
||
|
ห้าสิบปีผ่านไป
คำเตือนของอาจารย์ปรีดี
ก็เป็นจริง
ป่าไม้ของไทยซึ่งสมัยนั้น
มีมากกว่าร้อยละ ๕๐
ของพื้นที่ประเทศ พากันลดลง
เหลือไม่ถึงร้อยละ ๒๐
ของพื้นที่ประเทศ
ป่าสักผืนใหญ่ตามธรรมชาติ
ถูกทำลายจนเกือบหมด
ยกเว้นบริเวณป่าสักผืนใหญ่
เนื้อที่ ๒
หมื่นกว่าไร่ในอุทยานแห่งชาติ
แก่งเสือเต้น
ซึ่งนักการเมืองทุกยุคทุกสมัย
กำลังผลักดันให้มีการสร้างเขื่อนบริเวณนั้น ทุกวันนี้ไม่เพียงแต่ประเทศสหรัฐฯ จะเป็นผู้ค้าข้าวคู่แข่งสำคัญของไทยในตลาดโลก แต่ยังมีจีน เวียดนาม เป็นคู่แข่งสำคัญ ทำให้ข้าวที่ชาวนาเคยขายได้ สูงถึงเกวียนละ ๗,๐๐๐ บาทเมื่อปีที่แล้ว ตกต่ำมาเหลือเพียง เกวียนละไม่ถึง ๕,๐๐๐ กว่าบาท จนชาวนาต้องออกมาประท้วง ปิดถนนกันเมื่อเร็ว ๆ นี้ |
||
|
สนามบินหนองงูเห่า
ที่คิดว่าจะเป็นสนามบินนานาชาติ
ก็ประสบปัญหาต่าง ๆ มากมาย
ตลอดระยะเวลายี่สิบกว่าปี
ที่โครงการนี้เกิดขึ้น
ด้วยเหตุผล
เพราะนักการเมืองที่ผลัดเวียนกันเข้ามา
ดูแลอภิมหาโปรเจ็กต์นี้
ตกลงผลประโยชน์หมื่นล้าน
กับนักธุรกิจไม่ลงตัวสักที ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง ๒๔๗๕ อาจารย์ปรีดีมีโรงพิมพ์เล็ก ๆ ของท่านเองชื่อ โรงพิมพ์นิติสาส์น พิมพ์ตำราออกจำหน่าย ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า จนเรียกได้ว่าท่านมีเงินมีทองทีเดียว ครั้นเปลี่ยนแปลงการปกครองแล้ว อาจารย์ปรีดีก็ยกโรงพิมพ์ ให้มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีรายได้ทางเดียว จากตำแหน่งทางการเมือง พอถูกทำรัฐประหาร เมื่อวันที่ ๘ พฤศจิกายน ๒๔๙๐ หนีตายไปสิงคโปร์ ก็ต้องไปขอยืมเงินกัปตันเรือน้ำมัน ตอนลี้ภัยไปเมืองนอก มีเงินจากบำนาญ เดือนละสามพันกว่าบาท ลูกเต้าที่ติดตามไปอยู่ด้วย ต้องทำงานหนักเพื่อหารายได้เลี้ยงชีพ ไม่มีเงินทองใช้จ่ายฟุ่มเฟือย เหมือนลูกนักการเมืองคนอื่น ๆ |
||
 ฉบับหน้า เมื่อกรีนพีซ ยกพลมาเมืองไทย |
อาจารย์ปรีดีเป็นนักการเมือง
ที่กล้าเข้ามาเปลี่ยนแปลงการปกครอง
เพื่อบริหารบ้านเมือง
ตามอุดมคติของคณะราษฎร
ที่ต้องการให้ราษฎรอยู่ดีกินดี
ประเทศชาติมีอธิปไตย
และประชาธิปไตยอย่างแท้จริง
ตลอดเวลา ๑๕ ปี อาจารย์ปรีดี
ดำรงตำแหน่งสำคัญทางการเมือง
เกือบครบทั้งตำแหน่ง
ท่านได้วางรากฐานสำคัญ ๆ
ตั้งแต่การร่างรัฐธรรมนูญ
การกระจายการปกครอง
ไปสู่ท้องถิ่น ผลักดันศาลปกครอง
ยกเลิกเงินภาษีรัชชูปการ
เลิกอากรที่นา สถาปนา
"ประมวลรัษฎากร"
ซึ่งรวมบทบัญญัติภาษีอากร
ที่เป็นธรรมแก่สังคม
เจรจากับสัมพันธมิตร
ให้ยกเลิกสิทธิสภาพนอกอาณาเขต
สถาปนามหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์
และการเมือง ตั้งธนาคารชาติ
และที่สำคัญคือ
การเป็นหัวหน้ากู้ชาติไทยไม่ให้
"เสียกรุง" เป็นครั้งที่ ๓
เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่ ๒
ฯลฯ เรียกได้ว่า
ท่านทำงานหนักตลอดเวลา
ด้วยความฉลาด ด้วยความกล้า
และอย่างมีวิสัยทัศน์
ไม่ใช่สักแต่มีอาชีพ
เป็นนักการเมือง
ได้มีโอกาสเวียนเป็นรัฐมนตรี
ตามกระทรวงต่าง ๆ
แต่ทำอะไรไม่เป็นเลย
ทว่ากลับมีทรัพย์สินพอกพูนขึ้นทุกวัน กลับไปมองประวัติศาสตร์ใหม่ ศึกษาชีวิตอาจารย์ปรีดี พนมยงค์ ให้ถ่องแท้ แล้วเราจะรู้ว่า นักการเมืองที่ยิ่งใหญ่นั้นเป็นอย่างไร |
|
|
||
