สนับสนุน SUPPORT


ส นั บ ส นุ น กมล กมลตระกูล ผู้อำนวยการโครงการขององค์กร Forum-Asia พ.ร.บ. สุรา ๒๔๙๓ ขัดต่อหลักนิติกรรมสากล กติการะหว่างประเทศ และขัดต่อรัฐธรรมนูญมาตรา ๕๐ ว่าด้วยเสรีภาพ ในการประกอบกิจการ หรืออาชีพ พ.ร.บ. สุรา ๒๔๙๓ เขียนขึ้นเพื่อรับใช้กลุ่มธุรกิจ ที่ผูกขาดการสัมปทาน เป็นการกีดกัน ไม่ให้ชาวบ้านผลิตสุรา ตามภูมิปัญญาพื้นบ้าน เพื่อบริโภคและจำหน่าย ต้องออก พ.ร.บ. สุราฉบับใหม่ เพื่อคืนสิทธิการประกอบอาชีพ ให้แก่ชาวบ้าน และรักษาภูมิปัญญาดั้งเดิม หากเปิดโอกาสให้ชาวบ้าน ผลิตเหล้าได้ ชาวบ้านจะมีอาชีพ รัฐจะมีรายได้ เป็นการแก้ปัญหา เศรษฐกิจของประเทศ		"ประกาศกระทรวงการคลังและระเบียบของกรมสรรพสามิต ไปละเมิดรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. ๒๕๔๐ มาตรา ๕๐ ที่กำหนดไว้ว่า บุคคลย่อมมีเสรีภาพในการประกอบกิจการ หรือประกอบอาชีพ มีการแข่งขันโดยเสรีและเป็นธรรม ขัดต่อมาตรา ๔๖ ซึ่งรับรองสิทธิของจารีต ประเพณี และภูมิปัญญาท้องถิ่น ทั้งยังขัดต่อหลักนิติธรรมสากล และกติการะหว่างประเทศ ว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ที่เราเคยให้สัตยาบันไว้ "พระราชบัญญัติสุรา ๒๔๙๓ เขียนขึ้นเพื่อรับใช้กลุ่มธุรกิจ ที่ผูกขาดสัมปทานการผลิตเหล้า ซึ่งมีอยู่เพียงไม่กี่ตระกูลเท่านั้น กลุ่มที่ร่างกฎหมายฉบับนี้ ไม่ว่าจะเป็นกระทรวงการคลัง หรือรัฐบาลที่ผ่าน ๆ มา ล้วนได้รับผลประโยชน์ จากกลุ่มธุรกิจที่ผูกขาดสุราเหล่านี้ และถึงแม้จะมีการแก้กฎระเบียบการบริหารจัดการเมื่อปี ๒๕๔๓ แต่ระเบียบใหม่ที่ออกมา ก็เป็นเสมือนการกีดกันชาวบ้านไปในตัวอยู่ดี ทั้งเรื่องจำนวนเงินลงทุน ที่ดิน ซึ่งเกินกำลังของชาวบ้านที่จะทำได้ เหตุผลต่าง ๆ ที่หยิบยกขึ้นมานั้น เป็นเพียงข้ออ้าง เพื่อรักษาผลประโยชน์ของกลุ่มธุรกิจเท่านั้น "ตั้งแต่มีพระราชบัญญัติสุรา ๒๔๙๓ ทำให้การผลิตเหล้าของชาวบ้าน ที่เรียนรู้สืบทอดกันมาต้องกลายเป็นสิ่งผิดกฎหมาย เป็นการทำลายภูมิปัญญาชาวบ้าน ประเทศไทยมีสมุนไพรอยู่เป็นจำนวนมาก การทำหัวเชื้อหมักเหล้าแบบพื้นบ้าน ต้องใช้สมุนไพรหลายชนิดเป็นส่วนผสม สูตรยาโบราณไม่ว่าจะเป็นยาไทยยาจีน รวมไปถึงพิธีกรรมของชาวบ้าน จะพบว่ามีเหล้าพื้นบ้าน เข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ แต่ภูมิปัญญาเหล่านี้ได้สูญหายไปบางส่วน เนื่องจากถูกกีดกันไม่ให้มีการถ่ายทอดเรียนรู้ ทั้ง ๆ ที่ควรจะมีการพัฒนาเพื่อส่งออกด้วยซ้ำไป "นอกเหนือจากภูมิปัญญาที่หายไปแล้ว พระราชบัญญัติสุราฉบับนี้ ยังทำให้เราขาดดุลการค้า แก่ต่างประเทศเป็นจำนวนมหาศาล ประเทศไทยนำเข้าเหล้าจากต่างประเทศ ปีละหลายหมื่นล้านบาท เหล้าต่างชาติเข้ามาขายแข่งกับเหล้าไทยอย่างคึกคัก แต่คนไทยซึ่งเป็นเจ้าของบ้านกลับถูกห้าม ถูกกีดกัน จะผลิตเพื่อบริโภคในครัวเรือน หรือเพื่อการศึกษาวิจัยก็ทำไม่ได้ "ถึงเวลาแล้วที่รัฐบาลต้องทบทวนนโยบาย ระเบียบวิธีการบริหารสุราเสียใหม่ ยกเลิกกฎระเบียบของกระทรวงการคลัง และกรมสรรพสามิต ที่เป็นข้อจำกัดกีดกั้น ไม่ให้ชาวบ้านผลิตเหล้า และเปิดโอกาสให้ชาวบ้านได้ผลิตเหล้า ตามภูมิปัญญาพื้นบ้าน ซึ่งมีข้อดีหลายประการ "ประการแรก คือ ในระยะสั้นจะช่วยเพิ่มรายได้ให้ชาวบ้าน เพราะเหล้าเป็นผลผลิตที่มีมูลค่าเพิ่มสูง และมีตลาดที่แน่นอน ต้นทุนการผลิตต่ำ เป็นการสร้างฐานเศรษฐกิจชุมชน ที่พึ่งตัวเองได้อย่างเข้มแข็ง สามารถแก้ไขปัญหาความยากจนเฉพาะหน้า ซึ่งในทางอ้อมจะช่วยสกัดกั้นไม่ให้ชาวชนบทอพยพเข้าเมือง เพราะเมื่อมีรายได้แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องเข้ามาหางานทำ เป็นการลดปัญหาสลัม อาชญากรรม และปัญหาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องไปในตัว "ข้อดีประการที่ ๒ คือ เป็นการพัฒนาภูมิปัญญาชาวบ้าน เพราะการทำเหล้าของชาวบ้านนั้น เป็นเรื่องของการสั่งสมองค์ความรู้ การสืบทอดภูมิปัญญาที่มีมานาน จึงควรรักษาไว้ "ประการที่ ๓ รัฐจะมีรายได้เพิ่มขึ้น เพราะจะสามารถเก็บภาษีอากรจากการผลิต และจำหน่ายเหล้า ได้มากกว่าเดิม ที่ผ่านมาเราใช้ระบบให้สัมปทาน รัฐมีรายได้เพียง ๑๖,๐๐๐ ล้านบาทต่อปี แต่ถ้ามีการเปิดเสรี หรืออนุญาตให้ครัวเรือนผลิตได้ จะมีชาวบ้านขออนุญาตผลิตอย่างน้อย ๑ ล้านครอบครัว สมมุติว่ารัฐเรียกเก็บค่าใบอนุญาตเป็นรายปีใบละ ๓,๐๐๐ บาท รัฐก็จะมีรายได้ทันทีปีละ ๓,๐๐๐ ล้านบาท และยังมีค่าภาษีอากรอีก ลองคำนวณง่าย ๆ ว่าถ้าชาวบ้านผลิตวันละ ๑๐ ขวด เดือนละ ๓๐๐ ขวด ปีละ ๓,๖๐๐ ขวด หนึ่งล้านครอบครัวก็เท่ากับ ๓,๖๐๐ ล้านขวด ถ้ารัฐเรียกเก็บค่าอากรขวดละ ๑๐ บาท ก็จะมีรายได้ทันทีปีละ ๓๖,๐๐๐ ล้านบาท มากกว่าที่เคยได้จากการเก็บภาษี แบบให้สัมปทานในอดีตเสียอีก "หากมีการเปิดเสรีการผลิตเหล้าอย่างแท้จริง จะทำให้เกิดอาชีพอย่างอื่นตามมาอย่างต่อเนื่อง เช่น การบรรจุภัณฑ์ เครื่องปั้นดินเผา เป็นต้น ทั้งยังช่วยแก้ปัญหาราคาพืชผลตกต่ำ ของเกษตรกร อันเนื่องมาจากไม่มีตลาดรับซื้อผลไม้ โดยสามารถนำพืชผลเหล่านั้นมาใช้ในการผลิตเหล้า นอกจากนี้ยังช่วยลดปัญหาสุขภาพ และการเจ็บไข้ได้ป่วยจากการดื่มสุรา เพราะว่าสิ่งที่เราผลักดันอยู่ขณะนี้คือ การผลิตสุราหมัก เช่น ไวน์ สาโท ซึ่งมีดีกรีแอลกอฮอล์ต่ำเพียง ๒๕ % ก่อผลเสียต่อสุขภาพน้อยกว่าเหล้าโรงหรือสุรากลั่น "ส่วนในระยะยาวนั้นจะช่วยลดการขาดดุลการค้า หากสามารถผลิตและพัฒนาเหล้าพื้นบ้านของไทย ให้เป็นสินค้าส่งออก เหมือนที่ฝรั่งเศสทำไวน์ เพราะทุกวันนี้เราสั่งซื้อเหล้านอกเข้ามาเป็นส่วนใหญ่ "การอ้างว่าเปิดเสรีเหล้าแล้วจะทำให้คนดื่มเหล้ามากขึ้น ขัดต่อหลักศีลธรรม และเป็นต้นเหตุให้เกิดอาชญากรรมมากขึ้นนั้น จากการศึกษาพบว่าตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เพราะจริง ๆ แล้วต้นเหตุสำคัญของอาชญากรรม คือความยากจน การที่คนดื่มเหล้ามาก หรือเป็นขี้เมานั้น แท้จริงแล้วเกิดจากความเครียด และความจน จากการสำรวจสถิติจำนวนคนดื่มเหล้าทั่วโลก โดย World Drink Trends 1999 Edition ระบุว่า ประเทศที่ประชาชนดื่มเหล้ามาก ๑๐ อันดับแรกเป็นประเทศยากจนทั้งสิ้น ส่วนประเทศที่ร่ำรวย และผลิตเหล้าส่งออกขายนั้น ประชาชนจะดื่มเหล้าน้อย สถิตินี้ชี้ให้เห็นว่า การผลิตเหล้าไม่มีความสัมพันธ์กับการดื่มเหล้า และความจนทำให้คนดื่มเหล้ามาก ดังนั้นการที่เราส่งเสริมให้ชาวบ้านผลิตเหล้า จึงไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ชาวบ้านจะดื่มเหล้ามากขึ้น เพราะถ้าเขามีรายได้ เขาก็ไม่มีความเครียดจนต้องไปดื่มเหล้าแก้กลุ้มแต่อย่างใด "ส่วนข้ออ้างในเรื่องการควบคุมคุณภาพ หรือปัญหาในการจัดเก็บภาษีอากรนั้น เรามองว่าอาชีพผลิตเหล้า หรือต้มเหล้าก็เป็นอาชีพทั่วไป เหมือนอาชีพขายอาหาร ซึ่งมีทั้งร้านที่อร่อย และไม่อร่อย มีทั้งที่คุณภาพดีและที่กินแล้วท้องเสีย ในด้านการผลิตเราสามารถให้มหาวิทยาลัย หรือองค์การอาหารและยา เข้ามาตรวจสอบควบคุมได้ ส่วนการจัดเก็บภาษีก็สามารถใช้กลไกทางกฎหมายมาควบคุมได้ ด้านกลไกการตลาดนั้น ผลิตภัณฑ์ที่เป็นของชุมชน หรือของหมู่บ้าน จะเป็นเหมือนแบรนด์เนมของหมู่บ้าน หรือชุมชนนั้น ถ้าใครพิเรนไปทำอะไรในทางที่ไม่ดี ก็จะถูกกลไกทางสังคมจัดการเอง เพราะทำให้หมู่บ้านเสียชื่อ ซึ่งตามปรกติแล้ว หากสินค้าไม่มีคุณภาพ ก็จะขายไม่ได้และเจ๊งไปเอง "ข้ออ้างที่ว่าหากเปิดเสรีการผลิตสุรา จะทำให้คนหันไปดื่มสุราหมัก หรือเหล้าสาโทของชาวบ้านมากขึ้น ส่งผลให้สุรากลั่นขายไม่ออก และทำให้รัฐสูญเสียรายได้นั้น เป็นข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้นเลย เพราะการเปิดเสรี จะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มมากขึ้นอย่างที่ได้กล่าวไปแล้ว ที่สำคัญ รัฐไม่มีหน้าที่ไปปกป้องโรงงานสุรากลั่น ซึ่งเป็นของเอกชน เขาขายได้น้อยก็ต้องผลิตน้อย ถ้าถึงขั้นที่ต้องปิดโรงงาน ก็เป็นเรื่องของเอกชน การอ้างแบบนี้ เหมือนรัฐเป็นเจ้าของโรงกลั่นเสียเอง มันแสดงออกอย่างชัดเจนเลยว่า เขาปกป้องผลประโยชน์ของใคร ไม่ได้คิดถึงคนอีกล้านกว่าครอบครัว ที่จะได้ประโยชน์จากการแก้กฎหมายนี้ "ผู้ที่จะเสียประโยชน์หากมีการออกพระราชบัญญัติเหล้าพื้นบ้าน ก็คือกลุ่มผูกขาดเดิม และกลุ่มที่รับเงินจากบริษัทสุรา คือเจ้าหน้าที่ในกรมสรรพสามิต ทั้งในระดับท้องถิ่นและส่วนกลาง ซึ่งที่ผ่านมานอกจากจะได้รับสินบน จากการตามจับชาวบ้านแล้ว ยังได้รับเงินสินบนจากโรงงานเป็นประจำด้วย นี่เป็นเหตุผลข้อหนึ่งว่า ทำไมเจ้าหน้าที่กรมสรรพสามิต จึงขัดขวางการเปิดให้ผลิตสุราอย่างเสรี "ถ้ามีการแก้ไขหรือยกเลิกพระราชบัญญัติสุรา ๒๔๙๓ แล้วยอมให้มีการผลิตสุราได้อย่างเสรี นอกจากชาวบ้านจะได้ประโยชน์จากการมีอาชีพ มีรายได้แล้ว ยังจะทำให้เศรษฐกิจทั้งระบบหมุนเวียน ช่วยเกษตรกรในเรื่องราคาพืชผลที่ตกต่ำ รัฐก็จะมีรายได้มากขึ้น ประเทศชาติจะมีชื่อเสียง จากการมีผลิตภัณฑ์ประจำชาติ เหมือนที่ญี่ปุ่นมีสาเก รัสเซียมีวอดก้า จาเมกามีเหล้ารัม ด้านผู้บริโภคเองก็จะมีทางเลือกมากขึ้น สินค้าจะมีคุณภาพมีความหลากหลายมากขึ้น ทุกวันนี้เราไม่มีทางเลือกเลย เรามีเหล้าที่เป็นของคนไทยอยู่เพียง ๒-๓ ยี่ห้อที่คุณภาพต่ำมาก "การแก้กฎหมายฉบับนี้ จะเป็นการลดความขัดแย้งในสังคมที่ดำรงอยู่มาเป็นเวลานาน และสามารถแก้ปัญหาอื่น ๆ ในสังคมได้อีกหลายเรื่อง ถึงเวลาแล้วที่รัฐสภา ต้องร่างพระราชบัญญัติสุราฉบับใหม่ขึ้นมาแทนที่ พระราชบัญญัติฉบับเก่าที่ใช้มาตั้งแต่ปี ๒๔๙๓ เพื่อให้คนไทยประกอบอาชีพได้โดยเสรีอย่างแท้จริง"
		คม ขาวสะอาด นักวิชาการภาษี ๙ กรมสรรพสามิต อ่าน (ฝ่ายคัดค้าน) คลิกที่นี่

แล้วคุณล่ะ สนับสนุน หรือ คัดค้าน !

แ ส ด ง ค ว า ม คิ ด เ ห็ น เ พิ่ ม เ ติ ม

ชื่อ-สกุล:	*
E-Mail:
แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม	*
		*