สนับสนุน SUPPORT


ส นั บ ส นุ น วัลลภ ตังคณานุรักษ์ สมาชิกวุฒิสภา การนำนโยบาย การจัดระเบียบสังคม มาแก้ปัญหายาเสพย์ติด และการมั่วสุมทางเพศ เป็นการแก้ปัญหา ที่ตรงจุดแล้ว ไม่ถือเป็นการ ละเมิดสิทธิมนุษยชน สิ่งที่ต้องทำคือ จัดการสิ่งที่เลว และสร้างสิ่งที่ดี ให้แก่เด็กและเยาวชน กลุ่มที่ไม่เห็นด้วย กับนโยบายนี้ คือกลุ่มที่เสียผลประโยชน์ จึงไม่ควรไปสนใจ		"การนำนโยบายจัดระเบียบสังคมมาใช้ในขณะนี้ถือว่าเหมาะสมแล้ว เป็นการแก้ปัญหาเรื่องยาเสพย์ติดและการมั่วสุมทางเพศได้ถูกจุด เราปล่อยให้บ้านเมืองเละเทะมา ๓๕ ปีแล้ว ที่ผ่านมามีความพยายามที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้อยู่หลายครั้ง แต่ไม่เด็ดขาดและครอบคลุมทุกจุดเท่านี้ เรามีกฎหมายป้องกันปัญหาเหล่านี้มาตั้งแต่ปี ๒๕๐๙ แต่ไม่เคยบังคับใช้ได้จริง "การบอกว่าปัจจุบันปัญหาไม่ได้เยอะเหมือนสมัยก่อน ขอยืนยันว่าไม่จริง สมัยก่อนมียาเสพย์ติดมากขนาดนี้ไหม...ไม่มีหรอก สมัยนั้นมีแต่เฮโรอีนซึ่งหายากมาก แต่ปัจจุบันยาบ้าหาซื้อได้ง่ายมาก ประการที่ ๒ สถานบริการในสมัยก่อนจะเป็นไนท์คลับซึ่งมีไม่มาก และผู้ใหญ่เท่านั้นที่เข้าไป แต่ปัจจุบันสถานบริการมีจำนวนมากขึ้น ประการที่ ๓ สภาพสังคมและครอบครัวเปลี่ยนไป เดิมสังคมไทยเป็นครอบครัวขยาย มีปู่ย่าตายายอยู่ในครอบครัว และอยู่กันเป็นชุมชน ซึ่งเป็นเหมือนเกราะช่วยป้องกันเยาวชนจากอบายมุขทั้งหลาย แต่ปัจจุบันโลกเปลี่ยนไป เด็กก็เป็นเด็กพันธุ์ใหม่ ปัญหาจึงรุนแรงและซับซ้อนกว่าเดิมมาก "เราแบ่งปัญหาที่เกิดขึ้นได้เป็นสามยุคคือ ยุคที่ ๑ ประมาณ ๒๐ กว่าปีก่อน เป็นปัญหาพื้นฐานทั่ว ๆ ไป เช่น เด็กขาดอาหาร ขาดโอกาสทางการศึกษา เด็กพิการถูกทอดทิ้ง เมื่อเศรษฐกิจดีขึ้น เทคโนโลยีเจริญขึ้น ปัญหาพื้นฐานเหล่านี้ก็ดีไปด้วย ในขณะเดียวกันก็มีโรงงานอุตสาหกรรมเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก ปัญหาที่ตามมาก็คือ มีโรงงานนรกใช้แรงงานเด็กและเกิดซ่องโสเภณีจำนวนมาก มีการตกเขียว ดังที่เราจะพบว่าปัญหาโสเภณีเด็กรุนแรงมาก นี่คือสภาพปัญหาในยุคที่ ๒ คือประมาณ ๑๐ กว่าปีที่ผ่านมา "ในยุคที่ ๓ คือย้อนหลังไปประมาณ ๕ ปี ลักษณะปัญหาทวีความรุนแรงและซับซ้อนยิ่งขึ้น ที่ชัดเจนมากคือปัญหายาเสพย์ติด เยาวชนอายุ ๒๕ ปีลงมาติดยาเสพย์ติดสูงถึง ๓ แสนกว่าคน ถือว่าเป็นตัวเลขที่มหาศาลมาก เด็กมีพฤติกรรมมั่วสุมทางเพศ ซึ่งนำมาสู่ปัญหาการตั้งครรภ์ การทำแท้งเถื่อน เรื่องที่ ๓ คือการล่วงละเมิดทางเพศและทารุณกรรมเด็ก ทั้งสามปัญหานี้ถือเป็นเรื่องใหญ่มาก และสัมพันธ์โดยตรงกับสถานการณ์สังคม และสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความเลวร้าย เช่น ยาเสพย์ติดหาซื้อได้ง่ายเหมือนขนม และยังมีสถานบริการเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด "ยาเสพย์ติดที่ขายคล่องและสถานบริการที่มีอยู่ทุกซอกทุกมุมนี้ มีเด็กและเยาวชนเป็นลูกค้ากลุ่มใหญ่ ปัญหาพื้นฐานในยุคแรกและปัญหาแรงงานและโสเภณีเด็กในยุคที่ ๒ เป็นปัญหาของลูกคนจน คนด้อยโอกาส แต่ปัจจุบันมันเป็นปัญหาลูกของคนทุกคน ลูกคนจนหรือลูกคนรวยก็ติดยา มั่วสุมทางเพศได้ สิ่งเหล่านี้คือความทุกข์ในหัวอกของพ่อแม่ เมื่อคุณปุระชัยลุกขึ้นมาเอาจริงในเรื่องนี้ ก็โดนใจคนส่วนใหญ่ "นโยบายในตอนแรกคือห้ามสถานบริการทำผิดกฎหมายซึ่งอยู่บนพื้นฐานสามข้อด้วยกัน คือ หนึ่ง ห้ามตั้งในที่ห้ามตั้ง เช่น ห้ามตั้งใกล้วัด ใกล้โรงเรียน ซึ่งนำไปสู่วิธีคิดแบบโซนนิ่ง สอง คือห้ามมิให้ผู้ที่อายุต่ำกว่า ๒๐ ปีเข้าไปใช้บริการ ทั้งสองข้อนี้ถือว่าแก้ปัญหาได้ตรงจุด และสาม ที่กลายมาเป็นข้อถกเถียงกัน คือ ห้ามเด็กเข้าไปในสถานบริการและห้ามไม่ให้สถานที่เหล่านี้อนุญาตให้เด็กเข้าไปด้วย แต่บังเอิญว่าท่านพูดไม่ชัดเจน เมื่อผู้สื่อข่าวเสนอข่าวออกไปกลับกลายเป็นว่าห้ามเด็กออกจากบ้านหลังสี่ทุ่ม ซึ่งเป็นคนละประเด็น และเป็นไปไม่ได้ เพราะไม่มีประเทศไหนในโลกที่ห้ามเด็กออกจากบ้านหลังสี่ทุ่ม นอกจากประเทศคอมมิวนิสต์ หรือประเทศที่มีความคิดแบบสตาลิน ประเทศที่กำลังมีปฏิวัติรัฐประหาร ถือว่าเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน การออกกฎหมายมาจัดการคนหลายล้านคนเพราะคนไม่กี่หมื่นคนทำผิด เป็นการไม่ยุติธรรม จะกระทบกับเด็กส่วนใหญ่ที่ไม่ก่อปัญหา เราต้องไปแก้กับเด็กที่มีปัญหาเท่านั้น "แต่เมื่อท่านบอกว่าไม่ได้พูดอย่างนั้น ท่านหมายความว่าห้ามเด็กเข้าไปในสถานที่แบบนั้นหลังสี่ทุ่ม ก็แสดงว่าความเห็นตรงกัน คือห้ามผู้ที่มีอายุต่ำกว่า ๒๐ ปีเข้าไปในที่อโคจร และห้ามที่อโคจรรับเด็กเข้าไป แต่ผมคิดว่าก็ยังไม่สมเหตุผลอยู่ดี เพราะตามกฎหมาย ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า ๒๐ ปีก็ห้ามเข้าสถานบริการเช่นว่านี้อยู่แล้วไม่ว่าเวลาไหน "การแก้ปัญหาต้องแก้ที่โครงสร้าง โดยเฉพาะเรื่องระบบการโยกย้ายบุคคล แก้ไขเรื่องระบบวิ่งเต้น มีคณะกรรมการตรวจสอบและดูแลไม่ให้มีการสั่งย้ายอย่างไม่เป็นธรรม ส่วนที่กังวลว่าตำรวจจะตรวจตราไม่ทั่วถึงและต้องถูกทำโทษโดยไม่ได้ตั้งใจละเลยหน้าที่นั้น หากทำโซนนิ่งแล้วจะแก้ปัญหานี้ได้ เพราะเมื่อมีการกำหนดเขตว่าจุดไหนจะเป็นที่รวมของสถานบันเทิงบ้าง ก็จะสามารถตรวจได้ง่าย อยู่ในความรับผิดชอบของท้องที่ใดท้องที่หนึ่งไปเลย และควรมีการกำหนดเขตปลอดสถานบันเทิง ขึ้นป้ายบอกไว้เลย ให้ชาวบ้านในชุมชนนั้นช่วยเป็นหูเป็นตาให้ ตำรวจก็ไม่ต้องเหนื่อยไปตรวจเอง ดูแลแต่บริเวณเขตที่อนุญาตให้มีสถานบันเทิงก็พอ ส่วนในระยะสั้น จำเป็นต้องกวดขันลงไปว่าใครที่ละเลยก็ปฏิบัติหน้าที่ ก็ต้องเอาเรื่อง ไม่เช่นนั้นตำรวจก็ไม่กลัว แต่ต้องระวังว่าอย่าให้ตำรวจใช้อำนาจไประรานชาวบ้าน "แนวทางการแก้ปัญหาที่ต้องทำควบคู่กันไป คือ รัฐต้องหาเวทีให้เยาวชน ต้องเข้าใจเด็กว่าเขามีแรงขับภายใน อยากแสดงออก อยากบอกว่าตัวเองเต้นเก่ง ร้องเก่ง เล่นดนตรีเป็น ในต่างประเทศเขามีผับให้เยาวชนเข้าไปเต้นได้เต็มที่ ตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงสี่ทุ่ม แต่ห้ามขายแอลกอฮอล์ มีกิจกรรมซึ่งให้ความสำคัญกับเยาวชนเป็นหลัก ทำไมเราไม่ทำอย่างนั้นบ้าง เช่น ที่เซ็นเตอร์พอยต์ซึ่งเป็นแหล่งรวมเยาวชน น่าจะจัดกิจกรรมและเวทีให้เขาได้แสดงออก ไม่ว่าจะเล่นดนตรี ร้องเพลง เดินแบบ เสาร์อาทิตย์อยากแต่งตัวบ้า ๆ บอ ๆ ก็เอาเลย ผมเสนอว่าโรงเรียนต้องเปิดเป็นเธคด้วยซ้ำ โรงเรียนทุกโรงเรียนมียิมเนเซียมอยู่แล้ว ทุกวันศุกร์ก็ปรับไฟเปิดเพลง ทำเป็นเธคให้เด็กเต้นตั้งแต่เลิกเรียนอยู่ได้ถึงสองทุ่ม ดิ้นกันให้พอ นี่คือโลกของเยาวชน แทนที่เราจะไปปิด เราก็เปิดให้เขาได้แสดงออกเต็มที่ ถ้าเราทำได้อย่างนี้เขาไม่ไปเที่ยวกลางคืนหรอก เพราะเขาได้โชว์และได้แสดงออกแล้ว ดังนั้นนโยบายของรัฐบาลต้องทำสองเรื่อง คือ จัดการสิ่งที่เลว และสร้างสิ่งที่ดีให้เยาวชนได้แสดงออก "กลุ่มที่ไม่เห็นด้วยกับการจัดระเบียบสังคมคือกลุ่มสถานบริการ เนื่องจากกระทบผลประโยชน์ของเขา คนกลุ่มนี้เอาเด็กเป็นเหยื่อมา ๓๕ ปีเต็ม กอบโกยผลประโยชน์บนความทุกข์ร้อนของคนอื่นมาตลอด ไม่ต้องเห็นใจคนกลุ่มนี้ ส่วนที่เกรงว่าจะทำให้กิจการอื่น ๆ เช่นร้านขายข้าวต้มโดนหางเลขไปด้วย ผมคิดว่าสถานบริการอื่น ๆ ที่ไม่ทำผิดกฎหมายคงไม่โดนไปด้วย มีสถานบันเทิงมากมายไปที่ทำตามกฎหมายและเขาก็อยู่ได้ แต่มันจะเกิดปัญหาถ้าหากว่าออกนโยบายใด ๆ ไปแล้วเจ้าหน้าที่ระดับปฏิบัติงานไม่เข้าใจ อาจจะใช้อำนาจเกินเลย เช่น ในบางจังหวัดแค่เด็กสวมเสื้อสายเดี่ยวก็จะไปจับเขา นั่นบ้ากันไปใหญ่แล้ว ดังนั้นสิ่งที่ต้องระวัง คือ อย่าให้เจ้าหน้าที่ทำเกินกฎหมาย จะกลายเป็นหอกข้างแคร่ย้อนกลับมาแทงตัว คุณปุระชัยกำลังปฏิบัติตามกฎหมายจริง แต่คนที่ปฏิบัติตามนโยบายท่านกำลังทำเกินที่กฎหมายให้อำนาจ "อีกกลุ่มที่คัดค้านคือกลุ่มที่เรียกร้องเรื่องสิทธิเสรีภาพ ผมคิดว่าที่เขาคัดค้านเพราะเข้าใจว่า คุณปุระชัยห้ามเด็กออกจากบ้าน ซึ่งมันขัดรัฐธรรมนูญ แต่เมื่อคุณปุระชัยออกมาชี้แจงว่า ห้ามออกจากบ้านไปเข้าสถานบันเทิง กลุ่มที่ค้านก็คงไม่ต่อต้าน การห้ามออกจากบ้าน ถือเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน แต่การห้ามเด็กอายุต่ำกว่า ๒๐ ปีเข้าสถานบันเทิง ไม่ถือว่าเป็นการละเมิด คำว่าเสรีกับเสรีภาพไม่เหมือนกัน เสรีคือทำอะไรก็ได้ โดยไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะทำให้ใครเดือดร้อน แต่เสรีภาพคือทำอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่ให้ผู้อื่นเดือดร้อน แต่ปัจจุบันนี้มันค่อนไปด้านเสรี พ่อแม่เดือดร้อนก็ไม่รู้ คุณปุระชัยกำลังทำไม่ให้เป็นเสรีที่ไร้ขอบเขต ไม่ได้เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน และผมเชื่อว่าการจัดระเบียบสังคมจะช่วยแก้ปัญหาได้จริง ขณะนี้ปัญหาการมั่วสุมของเยาวชนก็ลดน้อยลงจริง ๆ"
		สุรัตน์ โหราชัยกุล คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อ่าน (ฝ่ายคัดค้าน) คลิกที่นี่

แล้วคุณล่ะ สนับสนุน หรือ คัดค้าน !
ต้องการ แสดงความคิดเห็นเพิ่ม คลิกที่นี่