สนับสนุน SUPPORT

สารคดี ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๑๐ เดือน สิงหาคม ๒๕๔๕


	นิตยสารสารคดี Feature Magazine	ISSN 0857-1538
	ปีที่ ๑๗ ฉบับที่ ๒๑๐ เดือน สิงหาคม ๒๕๔๕

ส นั บ ส นุ น

เนตรชนก ภิญโญทรัพย์
นักศึกษาชั้นปีที่ ๔ คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ความพร้อมที่เขาพูดกัน ท้ายที่สุดก็เชื่อว่า นั่นคือความไม่พร้อม มันเป็นแค่เหตุผล ที่เขาสรรหามา เพื่อจะสนับสนุน การกระทำของตัวเอง
การเก็บพรหมจรรย์ไว้ มันจะเก็บปัญหาทุกอย่าง เก็บอาการคิดมาก เก็บความตั้งใจเรียน ฯลฯ ที่ผู้ใหญ่ห้ามเรื่องนี้ ก็เพราะเขารู้ว่า มันจะมีปัญหาพ่วง ตามมาอีกมากมาย
คนที่บอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา ก็เพราะเขาเสียไปแล้ว ในวินาทีนี้ที่เราสามารถ ที่จะรักษาของเราไว้ได้ เก็บความภาคภูมิใจ ของเราไว้ได้ ก็จงเชื่อต่อไปว่า พรหมจรรย์เป็นสิ่งสำคัญ
เมื่อไรก็ตามที่เราต้องใช้ชีวิต แต่งงาน และทำงานอยู่ในสังคม อย่างประเทศไทย ก็อย่าเอาค่านิยม ที่ได้รับจากเมืองนอก มาปนกับสังคมไทย เพราะถึงแม้เราจะอยู่ได้ แต่ก็ไม่ได้อยู่ได้ ด้วยความภาคภูมิใจ

(ร่วมแสดงความคิดเห็นของคุณ คลิกที่นี่)
เกษร สิทธิหนิ้ว : รายงาน / ฝ่ายภาพ สารคดี : ภาพ

      "การเสียพรหมจรรย์ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายก็จริง แต่มันก็น่าตกใจว่า เราเห็นเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดาตั้งแต่เมื่อไร ทุกวันนี้สังคมมันเปลี่ยนไปมาก นักศึกษาอยู่ด้วยกัน ใช้เงินกระเป๋าเดียวกัน เพื่อน ๆ ที่มีแฟนเกือบทุกคู่ก็มีอะไรกัน เวลาคุยถึงเรื่องนี้ในกลุ่ม ก็คุยเป็นเรื่องโจ๊กมากกว่า ไม่ได้มาคุยซีเรียสว่าทำไมเธอทำอย่างนั้น มันฟังดูเป็นเรื่องธรรมดา จนกระทั่งเพื่อน ๆ มีปัญหาแล้วมาปรึกษา เราถึงได้รู้ว่าเขาก็คิดมากเหมือนกัน
      "เราเองไม่ได้ต่อต้านการใช้ชีวิตแบบนี้ เพียงแต่อยากให้เขาระวัง เราไม่อยากให้เขาไปทำแบบนั้น เพราะรู้ว่าต้องมีปัญหา แต่ถ้าเขาคิดว่าเขาพร้อมก็แล้วแต่เขา ความพร้อมคือ ต่างฝ่ายต่างยอมรับได้ว่า การมีอะไรกันในวัยนี้มันไม่ใช่ปัญหา และรู้จักป้องกัน แต่ในความเห็นเรา ในช่วงของวัยรุ่น เราคิดว่ายังไงมันก็ยังไม่มีความพร้อม เพราะมันไม่มีความยับยั้งชั่งใจ และแม้จะบอกว่าป้องกันได้ ดูแลตัวเองได้ รู้จักใช้ถุงยาง ยาคุมฉุกเฉินต่าง ๆ แต่ถึงที่สุดแล้วพอถึงเวลามันก็พลาดได้
      "ความพร้อมที่เขาพูดกัน ท้ายที่สุดแล้วเราก็ยังเชื่อว่านั่นคือความไม่พร้อม มันเป็นแค่เหตุผลที่เขาสรรหามา เพื่อสนับสนุนการกระทำของตัวเอง เพราะในฐานะที่คุณเรียนอยู่ ยังใช้เงินพ่อแม่ ยังไงคุณก็ไม่พร้อม อย่างหลายคู่เช่าห้องอยู่ด้วยกัน เงินที่ใช้ก็เป็นเงินที่พ่อกับแม่ส่งมาให้ จ่ายเป็นค่าห้อง ค่าถุงยาง ไม่รู้ว่าเท่าไร บางกลุ่มต้องซื้อถุงยางที่เป็นแพ็ก ๆ เอามาแบ่งหารกัน นอกจากเรื่องเงินแล้ว ก็ยังมีปัญหาอีกหลายเรื่องตามมา อย่างเรื่องโรคติดต่อ เรื่องท้อง และคนที่คิดว่าพร้อม ต้องถามด้วยว่าพร้อมระดับไหน อย่างเพื่อนคู่หนึ่ง ขนาดพ่อแม่รับรู้ว่าอยู่ด้วยกัน เงินทองที่ใช้จ่ายก็ไม่ขาดมือ แต่พอเกิดปัญหาว่าไม่รักกันเหมือนเดิมแล้ว ผู้ชายแยกออกไป ผู้หญิงก็ไม่ได้มีความพร้อมพอที่จะรับได้ นี่คือการคิดว่าพร้อมแต่จริง ๆ ไม่พร้อม คนที่รักกัน และจะตัดสินใจอยู่ด้วยกันนั้น เขาต้องมีความพร้อม และมองไปข้างหน้าถึงขนาดที่ว่า ถ้าเกิดแยกทางกัน ต้องอยู่คนเดียวให้ได้ แต่ว่ากรณีนี้ ปรากฏว่าแยกกันแล้วผู้หญิงอยู่คนเดียวไม่ได้ กังวลเรื่องท้อง สุดท้ายก็โชคดีไปที่ไม่ท้อง แต่ตอนที่มีปัญหาช่วงนั้นเขาจะเครียดมาก
      "สิ่งที่ทำให้เกิดปรากฏการณ์อย่างนี้ก็คือ โอกาสที่มากขึ้น ทั้งจากการที่นักศึกษามาจากต่างจังหวัด หรือไปเรียนต่างจังหวัด แล้วไปเช่าหออยู่ตามลำพัง ไกลหูไกลตาผู้ปกครอง บวกกับความคิดที่ว่า 'ใคร ๆ เขาก็ทำกัน' จริงอยู่ที่ผู้หญิงผู้ชายก็มีความต้องการเรื่องนี้เหมือน ๆ กัน แต่ว่าทำอย่างไร ที่จะให้คนสองคนสามารถควบคุมความต้องการของตัวเองได้ ในกลุ่มคนที่มีอะไรกัน บางคู่ก็มีเพราะความรัก แต่บางคู่ก็ไม่ ในทางตรงข้าม คนที่รักกันบางคู่กลับเลือกที่จะไม่มีอะไรกัน เป็นเพราะอะไร คิดว่าเป็นเพราะเขารู้จักควบคุมตัวเองเวลาอยู่ด้วยกัน และรู้จักกันตัวเองออกมาไม่ให้อยู่ในสถานการณ์ ที่ง่ายต่อการที่อารมณ์จะพาไป แม่สอนเราว่า อย่าปัดความรับผิดชอบไปให้ผู้ชายฝ่ายเดียว เพราะมันไม่จริง ผู้หญิงเองก็มีส่วนที่อยากจะมีอะไรด้วยเหมือนกัน แต่ต้องรู้จักกันตัวเอง อย่าสร้างโอกาสให้ตัวเอง คนเราจะทำอะไรมันก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของตัวเอง ถึงแม้ว่า 'ใคร ๆ เขาก็ทำกัน' แต่เราสามารถเลือกได้ว่าจะทำหรือไม่ทำ
      "ในส่วนของสื่อเอง ถึงจะบอกว่ามันเป็นหน้าที่ที่ต้องรายงานความเคลื่อนไหวของสังคมว่า ตอนนี้ค่านิยมอะไรมันเปลี่ยนไปยังไง แต่วิธีการบอกมันมีตั้งหลายวิธี ทุกวันนี้สื่อบอกแค่ว่าเกิดอะไรขึ้น บอกแต่ว่าเด็กผู้หญิงสมัยนี้ไม่รักนวลสงวนตัว แต่ไม่ได้บอกว่าปัญหาที่เกิดขึ้นมันคืออะไร บวกกับกระแสเรื่องนี้ที่มันกำลังแรงอยู่แล้ว มันก็เลยยิ่งกลายเป็นการตอกย้ำให้เด็ก ๆ ที่เป็นผู้รับสื่อเห็นว่าเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดา เพราะข่าวก็ยังบอกเลยว่าใคร ๆ เขาก็คิดอย่างนี้กัน สื่อน่าจะบอกถึงผลเสียของมัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการตั้งท้อง การทำแท้ง และปัญหามากมายที่จะตามมา มากกว่าที่จะไปบอกว่าตอนนี้เด็กวัยรุ่นมีอะไรกันเป็นเรื่องธรรมดา หรือบอกว่าค่านิยมของวัยรุ่นไทยทุกวันนี้เป็นอย่างนี้
      "ที่ผู้ใหญ่อบรมสั่งสอนเราว่าให้เก็บพรหมจรรย์ไว้ มันไม่ได้มีนัยยะแค่ว่าเก็บพรหมจรรย์เท่านั้น แต่มันจะเก็บปัญหาทุกอย่าง ทั้งเรื่องความปลอดภัย เก็บอาการคิดมาก เก็บเงิน เก็บความตั้งใจเรียน ที่ผู้ใหญ่เขาห้าม ก็เพราะเขารู้ว่ามันจะมีปัญหาพ่วงตามมามากมาย และเมื่อเกิดปัญหาขึ้น อย่าบอกว่าสามารถแยกแยะการเรียนกับเรื่องส่วนตัวได้ มันไม่มีทาง โดยปรกติ เรื่องความรักมันเป็นเรื่องที่อ่อนไหว มันสามารถที่จะกระทบกับเราได้ทุกเรื่อง ไม่รู้ว่าจะเป็นการฟันธงไปหรือเปล่า ถ้าจะบอกว่า ใครก็ตามที่มีแฟนแล้วก็มีอะไรกัน ปัญหาของคนนั้นจะเยอะกว่าของคนที่เขาแค่มีแฟนเฉย ๆ หรือไม่มีแฟน เวลาที่เรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร ชีวิตเราก็จะเข้าไปพัวพันกับชีวิตเขา คอยมานั่งกลุ้มใจว่า เขาไปไหน เขาจะกินอะไร เขาทำอะไรอยู่ มันไม่ใช่ความห่วงใย แต่มันเป็นความกังวล บางคนอาจจะบอกว่าเพราะเรารักเขามากขึ้น แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพราะรักตัวเองต่างหาก กลัวว่าเขาได้บางสิ่งไปจากเราแล้ว เขาจะไปจากเรา และยังมีปัญหาเรื่องท้องด้วย เราไม่เคยเห็นเพื่อนเราสักคนที่ท้องแล้วแก้ปัญหาด้วยการเก็บเด็กไว้ และส่วนใหญ่พ่อแม่เองก็ไม่มีโอกาสได้รับรู้เรื่องนี้
      "เรามีเพื่อนหลายกลุ่ม เพื่อนบางกลุ่มเขาก็ใช้ชีวิตอย่างนี้ แต่เราก็สามารถที่จะอยู่ในกลุ่มเพื่อนกลุ่มนั้นได้ โดยที่ไม่ได้แอนตี้เขานะ ตอนเรียนอยู่ปี ๓ เริ่มรับรู้เรื่องของเพื่อนมากขึ้น แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเริ่มที่จะยอมรับค่านิยมว่า การมีอะไรกันกับแฟนเป็นเรื่องธรรมดา คงด้วยความที่ 'ใครๆ เขาก็มีกัน' มันเริ่มมาจากไหนก็ไม่รู้ไอ้ความคิดที่เริ่มยอมรับได้ อาจจะเป็นเพราะสื่อด้วย เขาเสนอออกมาว่ามันมีอยู่จริง ก็เลยทำให้เกิดความเคยชิน เริ่มคล้อยตาม ในช่วงนั้นที่รู้สึกว่าตัวเองเริ่มยอมรับได้ ก็ชักสับสน เลยโทรถามแม่ บอกแม่ว่า แม่รู้ไหมว่าหนูกำลังคิดอะไรอยู่ หนูกำลังคิดว่าการมีอะไรกับผู้ชาย มีอะไรกับแฟน เป็นเรื่องธรรมดานะ แม่ช่วยที หนูกำลังจะยอมรับมันแล้วนะ แม่ก็เลยพูดว่า ที่ใคร ๆ เขาบอกว่าเป็นเรื่องธรรมดา บอกว่าไม่ใช่เรื่องเสียหาย ก็เพราะเขามีแล้วไง เขาไม่สามารถจะเรียกมันกลับมาได้ เขาก็ต้องยอมรับมัน เพราะเขาได้ก้าวไปยังจุดนั้นแล้ว แม่บอกว่า ในวินาทีนี้ที่เราสามารถที่จะรักษาของเราไว้ได้ เก็บความภาคภูมิใจของเราไว้ได้ ก็จงเชื่อต่อไปว่ามันเป็นสิ่งสำคัญ เราไม่รู้ว่าเหตุผลของแม่ข้อนี้มันเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวหรือเปล่า แต่เราก็เลือกที่จะเชื่อแม่
      "แม่พูดเสมอมาว่า พรหมจรรย์มันสำคัญนะลูก ยังไงมันก็สำคัญ ตอนรักกันผู้ชายก็ยอมรับได้ ถึงแม้ว่าเราจะไปทำอะไรมาเขาก็ยอมรับได้ แต่พอแต่งงานแล้วอยู่กันไปสักพัก มันไม่ใช่ความรัก มันกลายเป็นเพื่อน มันเป็นการให้เกียรติ ถ้าเราไปมีจุด ๆ หนึ่งที่สังคมของเราและผู้ชายบ้านเรายังคิดว่า เกียรติตรงนี้เราไม่มีให้เขาแล้ว เมื่อเกิดปัญหากันขึ้น เรื่องเก่า ๆ มันจะผุดขึ้นมาเลยว่า เธอเคยมีอะไรกับใครมาแล้ว แล้วได้มาแต่งงานกับฉันมันดีเท่าไรแล้ว แม่บอกเราเสมอว่า มันเป็นความภูมิใจนะลูก มันไม่ใช่ความภูมิใจของหนูคนเดียว แต่มันเป็นความภูมิใจของพ่อแม่ ของผู้ชายคนที่เรารัก แล้วถ้าเรามีลูก มันก็จะเป็นความภูมิใจของลูกเราด้วย เพราะฉะนั้นเมื่อไรก็ตามที่เรายังสามารถรักษามันไว้ได้ ก็รักษาไว้ อย่าไปคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา และแม่ก็จะย้ำว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดา ก็เลยมีจุดยืนให้ตัวเองว่า การเก็บพรหมจรรย์ไว้ มันไม่ใช่แค่เพื่อชีวิตเราคนเดียว แต่มันเป็นชีวิตแม่ ชีวิตพ่อ และชีวิตลูกเรา และชีวิตของคนที่เราจะให้เกียรติเขาและเขากำลังจะให้เกียรติเราในอนาคต ที่พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าเราจะไปแอนตี้คนที่เขาเสียไปแล้วนะ แต่กำลังพูดถึงคนที่ยังสามารถที่จะเลือกได้
      "เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่อยากบอกว่า ใครก็ตามที่ยังหาเงินเองไม่ได้ ยังเด็กอยู่ แล้วคิดว่าทำอย่างนั้นแล้วมีความสุข ก็อย่ามีความสุขเฉย ๆ นะ รักที่จะมีอะไรกันกับแฟน ก็ให้มองต่อไปข้างหน้าอีกสักนิดว่า ถ้าเกิดมีปัญหาขึ้นจะมีทางแก้ไขอย่างไร ดูแลตัวเองให้ดีอย่าให้ท้องและอย่าติดโรค แต่ก็นั่นแหละ เอาเข้าจริง ๆ แล้วมันยากมากที่จะดูแลตัวเองได้ แล้วมันก็จะวกกลับไปเรื่องเดิมอย่างที่ผู้ใหญ่สอนเรามาว่า ถ้าไม่อยากท้องและติดโรค ก็ต้องไม่มีอะไรกัน อย่าเปิดโอกาสให้ตัวเอง ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพียงแต่เมื่อไรก็ตามที่รู้สึกว่า มือไม้ บรรยากาศ มันเริ่มเป็นใจ ก็ให้กันตัวเองออกมาก่อนที่เราจะวูบวาบไปมากกว่านั้น ถึงแม้ว่ามันจะยาก เพราะว่าตัวเองก็ต้องการ แต่เราก็ต้องรู้จักควบคุมตัวเอง ลองคิดว่าถ้าต้องแลกกับการที่ต้องติดโรคหรือมีปัญหาพ่วงท้ายมา สู้เลือกที่จะไม่มีอะไรกันไปเลยดีกว่า เวลาเราพูดเรื่องนี้คนอื่นมักจะคิดว่าเป็นเพราะเราไม่มีแฟนเราก็พูดได้ มันเป็นอุดมคติ แต่เราพิสูจน์แล้วว่าคำสอนของพ่อแม่ที่สอนให้รู้จักควบคุมตัวเอง ไม่เปิดโอกาสให้ตัวเอง เราใช้มาแล้วและมันก็ได้ผล มันไม่ได้เป็นแค่อุดมคติ ถ้าเรามีความเข้มแข็งพอที่จะเลือกทำ มันก็ทำได้ แต่เมื่อไรก็ตามที่เราปล่อยให้ความรู้สึกกับความอยาก มีมากเกินความพอดี มันก็ใช้ไม่ได้ ให้มันมีได้แต่อย่ามากเกิน
      "ขอยืนยันว่าไม่ได้แอนตี้ เพราะว่าประเด็นคือควรจะรักษามันไว้ แต่การที่เราจะมองคนว่าคนนี้เป็นคนดีหรือไม่ดี ไม่ได้ตัดสินจากพรหมจรรย์ ต้องแยกเรื่องนี้ออกจากกัน พรหมจรรย์ไม่ได้เป็นสิ่งที่ใครจะนำมาใช้เป็นเครื่องตัดสินว่า ผู้หญิงคนนี้ควรจะแต่งงานด้วยหรือไม่ควร โง่เง่าสิ้นดีถ้าคนคนหนึ่งจะตัดสินคนจากตรงนี้ เพียงแต่ใครที่ยังไม่ได้เสียพรหมจรรย์ไป หรือกำลังคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องเสีย ก็อยากจะฝากเคล็ดลับที่พ่อแม่บอกไว้ให้เขา เผื่อเขาจะมีเกราะป้องกันตัวเองจากค่านิยมที่กำลังเป็นกันอยู่ เวลาเราดูหนังไทยกับหนังฝรั่งมันก็ต่างกันแล้ว ค่านิยมกับประเพณีก็ต่างกัน เมื่อไรก็ตามที่เราต้องใช้ชีวิตอยู่ในประเทศไทย แต่งงานและทำงานอยู่ในสังคมอย่างประเทศไทย ก็อย่าเอาค่านิยมที่ได้รับจากเมืองนอกมาปนกับสังคมไทย เพราะว่าถึงแม้เราจะอยู่ได้ แต่เราก็ไม่ได้อยู่ได้ด้วยความภาคภูมิใจ เราอาจจะบอกตัวเองได้ว่าใคร ๆ เขาก็ทำกัน ใคร ๆ เขาก็มี แต่ลึก ๆ แล้วเราก็เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนอยากที่จะรักษามันไว้"

อ้อย
อายุ ๑๙ ปี นักศึกษาชั้นปีที่ ๓ วิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง

อ่าน (ฝ่ายคัดค้าน) คลิกที่นี่

แล้วคุณล่ะ สนับสนุน หรือ คัดค้าน !
ต้องการ แสดงความคิดเห็นเพิ่ม คลิกที่นี่

ชื่อ-สกุล:	*
E-Mail:
แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม	*
		*