Page 59 - Skd 381-2559-11
P. 59
อย่างไรก็ตามในแง่การเมืองภายใน เลวันเสวียด ไม่สนับสนุนจักรพรรดิมินหม่าง กรณนี ส้ี ง่ ผลใหเ้ กดิ “กบฏเลวนั โคย” น�ำโดย
ต้ังแต่แรกขึ้นครองราชย์ด้วยเขาเป็นข้าหลวงอดีตรัชทายาทองค์เดิมท่ีส้ินพระชนม์ด้วย เลวนั โคย บตุ รบญุ ธรรมของ เลวนั เสวยี ด ทแี่ หกคกุ
ไขท้ รพษิ เขาขดั ขนื พระราชโองการหลายครงั้ เชน่ ขณะทจี่ กั รพรรดอิ งคใ์ หมต่ อ่ ตา้ นครสิ ต์ ออกมาน�ำการต่อต้านใน ค.ศ. ๑๘๓๓ กลุ่มกบฏ
ศาสนา เลวันเสวียด กลับให้การปกป้องคณะบาทหลวงคาทอลิกและผู้เข้ารีต จักรพรรดิ ได้รับการสนับสนุนจากสยามที่ฉวยจังหวะยกทัพ
จึงต้องทรงหาทางลดทอนอ�ำนาจของเขาลง เช่น ส่งข้าหลวงก�ำกับจัดสายบังคับบัญชา บุกท่ีราบลุ่มปากแม่น้�ำโขงในเวลาเดียวกัน ท้าย
กองทพั เสยี ใหม ่ ตลอดจนโยกยา้ ยก�ำลงั ทหารทจี่ งรกั ภกั ดกี บั เลวนั เสวยี ด ไปประจ�ำพนื้ ที่ ท่ีสุดกลุ่มกบฏถูกปราบปรามลงและกองทัพสยาม
อ่นื ตอ้ งถอยรน่ กลับไป
เลวันเสวียด ถึงแก่กรรมที่ซาด่ิงใน ค.ศ. ๑๘๓๒ เม่ืออายุ ๖๘ ปี คนท้องถิ่นเรียก ตอ่ มาในรชั กาลจกั รพรรดเิ ทยี วจ ิ (Thiệu Trị)
ที่ฝังศพของเขาตามต�ำแหน่งที่ต้ังว่า “สุสานขุนพล ณ ตลาดบ่าเจี่ยว” (Lăng Ông เมื่อสงครามกับสยามยุติลงจักรพรรดิทรงด�ำเนิน
Bà Chiểu) หลังจากน้ันจักรพรรดิทรงแต่งต้ังผู้ปกครองซาดิ่งโดยตรง พร้อมกับต้ัง นโยบายปรองดองกับชาวซาดิ่งด้วยการก่อสร้าง
คณะกรรมการสอบสวน เลวันเสวียด และคนใกล้ชิดย้อนหลัง เลวันเสวียด ถูกตัดสินว่า สุสานเลวันเสวียดขึ้นใหม่ ในรัชกาลต่อมาคือ
กระท�ำความผิดและฉ้อราษฎร์บังหลวง จึงมีการขุดสุสานของเขาแล้วน�ำศพขึ้นมาโบยตี จกั รพรรดติ ดึ กึ๊ (Tự Đức) มพี ระราชโองการประกาศ
พร้อมแขวนปา้ ยประจาน ซ่ึงในวฒั นธรรมเวยี ดนามถือเปน็ เรือ่ งรา้ ยแรงอย่างยิ่ง ให้สุสานน้ีเป็นอนุสรณ์สถานส�ำคัญของราช-
อาณาจักร จนถึงยุคอาณานิคม เลวันเสวียด ยัง
เปน็ แรงบนั ดาลใจหนง่ึ ในการตอ่ ตา้ นฝรง่ั เศส กอ่ น
จะได้รับการยกย่องให้เป็นวีรบุรุษแห่งชาติในสมัย
เวียดนามใต้เป็นสาธารณรัฐ
ทุกวันน้ีคนหลากเช้ือชาติศาสนาในภาคใต้
ของเวียดนามยังนับถือ เลวันเสวียด เป็นวีรบุรุษ
ท้องถิ่น ศาลและสุสานของเขายังอยู่ในเมือง
โฮจิมินห์ รวมถึงยังมีโรงเรียนมัธยมฯ ท่ีตั้งชื่อ
ตามเขาอีกด้วย
หมายเหต ุ : การถอดเสยี งภาษาเวยี ดนามในคอลมั นน์ ี้ ยดึ
ตาม “สำ� เนยี งฮานอย” ซง่ึ ถอื เปน็ มาตรฐานภาษาเวยี ดนาม
ปจั จุบัน
๑๘๒๓ ปที ี่มีการบูรณะสสุ านเลวนั เสวยี ด
ดว้ ยเงนิ บรจิ าคของนักธุรกจิ ในไซง่ ่อน
ป(Vีทiี่ ̃nเลhว นั Tเสếว) ียซดึง่ ทสกุ ่ังวขนัดุ นล้ียองักคคงลเปอน็งหวงิ เต๋
๑๙๓๗และข้าราชการอาณานิคมฝร่งั เศส
คลองสำ� คญั บริเวณปากแม่น�ำ้ โขง
พฤศจิกายน ๒๕๕๙
57
