สนับสนุน SUPPORT


ส นั บ ส นุ น ธำมรงค์ ประกอบบุญ อธิบดีกรมประมง กุ้งเป็นสินค้า ที่ช่วยเพิ่มผลผลิต และแก้ปัญหา เศรษฐกิจของชาติได้ การเลี้ยงกุ้ง ทำรายได้ เฉลี่ยไร่ละ ๒ แสนบาทต่อปี ทำรายได้เข้าประเทศ ปีละ ๒ แสนล้านบาท แต่ทำนาข้าวได้ไร่ละ ๒,๐๐๐ - ๔,๐๐๐ บาทเท่านั้น ปัญหาเรื่อง ระบบการเลี้ยง ที่อาจส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม สามารถป้องกันด้วย ระบบชลประทานน้ำเค็ม และเลี้ยงด้วยระบบปิด ไม่มีเกลือ และสารตกค้าง ในระดับที่เกิด ความเสียหายดิน และสิ่งแวดล้อม และไม่มีปัญหา เรื่องความขัดแย้ง ระหว่างชาวนาข้าว กับชาวนากุ้ง		"ประเทศไทยเป็นแหล่งผลิตกุ้งที่ใหญ่ และดีที่สุดในโลก กุ้งกุลาดำของไทยเป็นสินค้าที่ติดตลาดโลก และมีแนวโน้มว่าจะเติบโตได้อีกมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเดือนพฤศจิกายน ๒๕๔๕ นี้ ประเทศจีนจะเข้าเป็นสมาชิกองค์การการค้าโลก จะทำให้การกีดกันทางการค้าลดลง เราจะส่งกุ้งไปขายยังประเทศจีนมากขึ้น เพราะจีนผลิตกุ้งเองไม่ได้ เนื่องจากภูมิอากาศไม่เอื้ออำนวย ถึงจีนจะผลิตกุ้งเองได้ แต่ก็ไม่เพียงพอต่อการบริโภค ถ้าเราสามารถขายกุ้ง ให้คนจำนวนพันกว่าล้านคนได้ เราก็จะมีรายได้มหาศาล "ปัจจุบันเรามีพื้นที่เลี้ยงกุ้งทั้งในน้ำจืด และน้ำเค็มทั้งหมด ๖ แสนไร่ มีมูลค่าการส่งออกกุ้งเฉลี่ยปีละแสนกว่าล้านบาท เฉพาะปีนี้สูงถึง ๑ แสน ๘ พันล้านบาท ในขณะที่เราใช้พื้นที่ปลูกข้าว ๖๕ ล้านไร่ แต่มีมูลค่าการส่งออกเพียงปีละ ๗ หมื่นล้านบาท ผลผลิตต่อไร่แตกต่างกันมาก ผมจึงเสนอโครงการกุ้งกู้ชาติขึ้นมา เพราะเห็นว่ากุ้ง เป็นสินค้าที่ช่วยเพิ่มผลผลิต และแก้ปัญหาเศรษฐกิจของชาติได้ พืชเกษตรทุกชนิด รัฐบาลต้องเข้าไปแทรกแซงราคา เสียงบประมาณปีละหลายหมื่นล้านบาท แต่สินค้าประมงโดยเฉพาะกุ้ง ไม่เคยมีปัญหาเรื่องแทรกแซงราคาเลย "การเลี้ยงกุ้งจะทำกำไรให้ผู้ประกอบการ อย่างน้อยกิโลกรัมละ ๖๐-๗๐ บาท แต่ถ้าช่วงที่ราคาสูงถึงกิโลกรัมละ ๓๐๐-๓๕๐ บาท กำไรจะเพิ่มขึ้นอีก โดยเฉลี่ยแล้ว สัดส่วนต้นทุนต่อกำไรจะอยู่ที่ ๔๐ ต่อ ๖๐ ทำรายได้เฉลี่ยไร่ละประมาณเกือบ ๒ แสนบาทต่อปี แต่ทำนาได้แค่ไร่ละ ๔,๐๐๐ บาทต่อปีเท่านั้น ถ้าเราสามารถพัฒนา และแก้ปัญหาการเลี้ยงกุ้งในปัจจุบันได้ โดยสามารถเลี้ยงในพื้นที่เดิม ซึ่งอยู่ระหว่างการผ่อนผัน และอนุญาตให้เลี้ยงในพื้นที่น้ำจืดได้ เราจะมีรายได้เข้าประเทศถึงปีละ ๒ แสนล้านบาท ในระยะเวลาห้าปีประเทศจะมีรายได้ถึง ๑ ล้านล้านบาท "อย่างไรก็ตาม การเลี้ยงกุ้งที่ผ่านมา ก็ยังมีปัญหาที่ต้องแก้ไขสองประการ คือปัญหาเรื่องระบบการเลี้ยง ซึ่งจะทำให้เกิดโรค และปัญหาเรื่องพ่อพันธุ์แม่พันธุ์กุ้ง "ปัญหาเรื่องโรคและการทำลายสิ่งแวดล้อม เพราะเกษตรกรที่เลี้ยงกุ้งในพื้นที่ชายทะเลร้อยละ ๙๐ สูบน้ำ และปล่อยน้ำทิ้งลงคลอง บางครั้งในบ่อนั้นเป็นบ่อที่มีโรค เมื่อผู้เลี้ยงกุ้งรายอื่น สูบน้ำในคลองไปเลี้ยงอีก ก็ทำให้เกิดการติดต่อกัน หรือเป็นเพราะแม่พันธุ์มีเชื้อโรคอยู่แล้ว ส่วนโรคตายเดือน หรือโรคเรืองแสงเป็นโรคที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย ที่เกิดขึ้นในน้ำเค็มเท่านั้น เมื่อย้ายไปเลี้ยงในพื้นที่น้ำจืดโรคพวกนี้ก็จะหายไป การเลี้ยงกุ้งต้องเป็นระบบที่มีการหมุนเวียน ถ้าเลี้ยงในน้ำจืดแล้วเป็นโรค ก็กลับไปเลี้ยงในน้ำเค็ม ถ้าในน้ำเค็มเป็นโรคก็ย้ายไปเลี้ยงในน้ำจืด หมุนเวียนกันอย่างนี้ และถ้าเลี้ยงแต่ในภาคใต้ หากว่าเกิดอุทกภัยขึ้นมาจะทำอย่างไร ธุรกิจการเลี้ยงกุ้ง ไม่พังพินาศไปหมดทั้งชาติหรือ ผมจึงคิดว่าควรย้ายมาเลี้ยงในพื้นที่น้ำจืดบ้าง "เราสามารถแก้ไขปัญหาระบบการเลี้ยงได้ โดยการสร้างระบบชลประทานน้ำเค็ม และเลี้ยงด้วยระบบปิด เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และป้องกันไม่ให้เกิดโรค โดยรัฐบาลควรจะลงทุนในส่วนนี้ให้เหมือนกับ การสร้างระบบสาธารณูปโภคต่าง ๆ งบประมาณที่ใช้เพียง ๒ หมื่นล้านเท่านั้น เมื่อเทียบกับรายได้ที่จะเกิดขึ้น ๒ แสนล้านต่อปีก็นับว่าคุ้มค่ามาก "ปัญหาในการพัฒนาการเลี้ยงกุ้งประการที่ ๒ คือเรื่องพ่อพันธุ์แม่พันธุ์กุ้ง ปัจจุบันเราต้องซื้อพ่อพันธุ์แม่พันธุ์กุ้ง จากต่างประเทศตัวละ ๕,๐๐๐-๑๐,๐๐๐ บาท ถ้าเราสามารถเพาะพันธุ์เองได้ ก็จะลดต้นทุนไปได้มาก ดังนั้นจึงจำเป็นต้องสนับสนุนให้ศึกษาวิจัย และทดลองเพื่อพัฒนาการเพาะเลี้ยงพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ ถ้าสามารถแก้ปัญหาสองประการนี้ได้ ตลาดการค้ากุ้ง และเศรษฐกิจโดยรวมของไทยจะดีขึ้นมาก "การทำนากุ้งไม่ส่งผลกระทบต่อการทำนา และพื้นที่เพาะปลูกใกล้เคียงแต่อย่างใด เพราะการเลี้ยงกุ้งในพื้นที่น้ำจืด ใช้ระดับความเค็มเพียง ๕ พีทีทีเท่านั้น ไม่มีเกลือหรือสารเคมีตกค้าง ในระดับที่จะก่อให้เกิดความเสียหาย อย่างที่เป็นห่วงกัน ในทางตรงกันข้าม ถ้าไปถามชาวนาข้าวที่อยู่รอบ ๆ นากุ้ง จะรู้ว่าเขาอยากให้มีการเลี้ยงกุ้งใกล้ ๆ ด้วยซ้ำ เพราะขี้กุ้งหรือเลนที่เหลือจากการเลี้ยงกุ้งนั้น เป็นปุ๋ยชั้นดีที่ทำให้ข้าวงอกงาม ได้ผลผลิตมากกว่าเดิม คือจากที่ผลิตได้ไร่ละ ๓๐-๔๐ ถัง เพิ่มเป็นไร่ละ ๕๐-๖๐ ถัง แสดงว่าการทำนากุ้ง ไม่ได้ทำให้นาข้าวเสียหายแต่อย่างใด "เราเป็นห่วงสิ่งแวดล้อมกันมากเกินไป จนไม่สามารถพัฒนาอะไรได้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ปลูกบ้าน สร้างถนนก็กระทบสิ่งแวดล้อมเหมือนกัน การทดลองเลี้ยงกุ้งที่ทำมา ๓ ปี ยืนยันได้ว่าไม่มีเกลือตกค้าง แม้จะมีเสียงทักท้วงว่า ๓ ปียังพิสูจน์ไม่ได้ อาจจะมีความเค็มตกค้างสะสมอยู่ แต่การทำนากุ้ง ๓ ปีมีรายได้ไร่ละ ๒ แสนบาทต่อปี ทำ ๓ ไร่ก็มีรายได้ ๖ แสนแล้ว ถ้ามันเค็มจริงก็หยุดทำ ๕๐ ปีเลยยังได้ ทำนาหนึ่งปีได้แค่ ๒,๐๐๐-๔,๐๐๐ บาท ๕๐ ปีได้ไม่เกิน ๑ แสนบาท ถ้าบอกว่าทำนากุ้ง ๓ ปีดินจะเสีย ทำนา ๕๐ ปีดินก็จืดเหมือนกัน ความจริงการเลี้ยงกุ้ง ก็กระทบบ้าง แต่ไม่อยู่ในระดับที่รับไม่ได้ เราสามารถควบคุมให้กระทบน้อยที่สุดได้ ควบคุมได้ร้อยละ ๖๐-๗๐ ก็ถือว่าดีแล้ว อะไรที่พอจะยอมกันได้ก็น่าจะยอมบ้าง "พื้นที่ที่พยายามผลักดันให้มีการเลี้ยงกุ้ง อยู่ในเขตปริมณฑล อีก ๒๐ ปีข้างหน้า ก็จะกลายเป็นบ้านจัดสรร เป็นศูนย์การค้าหมด แล้วจะห่วงเรื่องดินเค็มไปทำไม ถึงดินจะเค็มก็ไม่เป็นไร เพราะมันจะกลายเป็นฐานของอาคารสิ่งก่อสร้างในอนาคตอยู่ดี ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรักษาเอาไว้ เป็นเรือกสวนไร่นาเหมือนเดิม และก็ไม่ต้องห่วงว่าวิถีชีวิต หรือวัฒนธรรมของชาวนาจะสูญหาย เพราะมันไม่มีอยู่แล้ว ตั้งแต่อยุธยาเป็นต้นไป ก็จะพบว่าพื้นที่เกษตรกรรมกลายเป็นศูนย์การค้า เป็นโรงงานอุตสาหกรรมไปหมดแล้ว ทุกอย่างมันต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วยระบบธรรมชาติ วิทยาการ ความเจริญ ยังไงชั่วชีวิตนี้ ไม่มีทางเอามาทำการเกษตรอีกแล้ว "ความขัดแย้งระหว่างชาวนากุ้ง กับชาวนาข้าวก็ไม่มีอะไรที่น่าเป็นห่วง เพราะชาวนากุ้งยืนยันว่า หากเกิดความเสียหายอะไรก็ยินดีชดเชยให้หมด ปลูกข้าวได้ไร่ละเท่าไร สามารถจ่ายให้ได้ ๕ ปีล่วงหน้าได้เลย และเขายังเสนอว่า อาจจะเอาเงินไปเข้าเป็นกองทุน เผื่อว่าหลังจากที่ทำนากุ้งแล้ว จะเอาเงินนี้ไปฟื้นฟูพัฒนาดินได้ แต่ความจริงก็ไม่มีความจำเป็นต้องฟื้นฟู เพราะไม่จำเป็นต้องกลับมาทำนาอีก อาจจะเลี้ยงสัตว์น้ำประเภทอื่น ๆ ต่อไปได้ ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรมก็จริง แต่ไม่จำเป็นต้องทำนา ต้องปลูกพืชตลอดไป สินค้าอะไรที่จะทำรายได้เข้าประเทศ ก็น่าจะส่งเสริมสินค้าตัวนั้น "เรื่องที่ว่าเราจะไปส่งเสริมซีพีหรือเปล่านั้น ไม่น่าจะเป็นประเด็นที่ถกเถียงกัน เพราะไม่ว่าจะพูดถึงเรื่องอะไรก็เข้าซีพีหมด เราต้องขอบคุณซีพีด้วยซ้ำ เขาก็ทำมาหากินสุจริตกับคนไทย และช่วยเหลือพี่น้องเกษตรกรไทย โครงการต่าง ๆ ที่คิดขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นปลาทับทิม หรือเครืองมือการเกษตร ก็คิดขึ้นมาเพื่อคนไทยทั้งนั้น ผลกำไรที่ซีพีได้ก็เป็นผลประโยชน์ที่เป็นไปตามสัดส่วนที่ควรได้ ประเทศนี้ต้องมีทั้งคนรวยคนจน มีนายทุน ผู้ผลิต ผู้บริโภค เพราะมันเป็นระบบทุนนิยม "ผมเห็นว่าโครงการกุ้งกู้ชาติมีทางเป็นไปได้ เพราะกุ้งกุลาดำ เป็นสินค้าเกษตรกรรมตัวเดียวที่มีอนาคตสดใสที่สุด ในขณะที่สินค้าตัวอื่นทำได้เพียง ๗-๘ หมื่นล้านเท่านั้น แต่กุ้งตัวเดียวทำเงินเข้าประเทศปีละแสนกว่าล้านบาท ทำ ๑๐ ปีกู้ชาติได้ไหม"
		ดร. สุรพล สุดารา ประธานมูลนิธิสืบนาคะเสถียร อ่าน (ฝ่ายคัดค้าน) คลิกที่นี่

แล้วคุณล่ะ สนับสนุน หรือ คัดค้าน !

แ ส ด ง ค ว า ม คิ ด เ ห็ น เ พิ่ ม เ ติ ม

ชื่อ-สกุล:	*
E-Mail:
แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม	*
		*