ให้ คู่มือวัยใส
สอนเพศศึกษา

(ร่วมแสดงความคิดเห็นของคุณ คลิกที่นี่)
เกษร สิทธิหนิ้ว : รายงาน / บุญกิจ สุทธิญาณานนท์ : ถ่ายภาพ

      "วัยใส" และ "วัยไม่ใส" โปรดอ่าน...

      "ถ้าเรามีความรู้สึกทางเพศ จะทำอย่างไร ?
      ...วัยรุ่นแต่ละคนจะเกิดการเรียนรู้ด้วยตัวเอง ในการที่จะสนองความต้องการทางเพศ ให้กับตนโดยการสัมผัสส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยเฉพาะการสัมผัสที่บริเวณอวัยวะเพศ เพื่อลดความกดดันทางกาย และให้เกิดความผ่อนคลาย หลังจากนั้นจึงค่อย ๆ พัฒนาวิธีการสัมผัสอวัยวะเพศของตนจนถึงจุดสุดยอด และจะเรียนรู้วิธีการที่จะสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง
      ในการสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองนั้น ทั้งหญิงและชายก็จะมีเทคนิค และการเรียกชื่อแต่ละวิธีต่างกันออกไป แต่ที่เหมือนกันคือการใช้มือและนิ้วมือในการทำ
      ผู้หญิง อาจใช้นิ้วมือสัมผัสบริเวณปุ่มคลิตอริส ที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า "ตกเบ็ด" บางคนอาจใช้วิธีการคลึงและถูยอดบนของแคมใน บางคนเพียงแค่ใช้มือสัมผัสที่เต้านมและหัวนม
      ชายหนุ่ม จะใช้มือกำอวัยวะเพศโดยรอบ รูดขึ้นลง ควบคุมจังหวะและความเร็ว จนกระทั่งถึงจุดสุดยอด ซึ่งจะมีศัพท์เรียกแตกต่างกันออกไป เช่น ชักว่าว ห้ารุมหนึ่ง ใช้แม่นางทั้งห้า ตะกายฝาป่ายกำแพง หรือบางคนอาจใช้วิธีเสียดสีอวัยวะเพศระหว่างขาทั้งสองข้าง
      การสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเองกี่ครั้งถึงจะพอ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ สุขภาพและสภาวะจิตใจของแต่ละคน จุดสุดยอดของแต่ละคนไม่เหมือนกันและไม่เท่ากัน
      นอกจากนี้ในวัยรุ่นบางคนอาจใช้วัสดุอุปกรณ์อื่นช่วย เช่น การใช้ฝักบัวฉีด ส่วนการใช้อุปกรณ์อื่น ๆ ช่วยโดยมีการสอดใส่เข้าในอวัยวะเพศนั้น ต้องระมัดระวังในเรื่องการติดเชื้อโรคอื่น ๆ โดยเฉพาะหากอุปกรณ์ไม่สะอาดพอ และหากมีการหยิบยืมกันในกลุ่มเพื่อนฝูง จะเป็นการแพร่เชื้อทางเพศสัมพันธ์ให้กับผู้อื่นได้"
      นี่คือข้อความบางส่วนที่ปรากฏอยู่ในหนังสือ คู่มือวัยใส ซึ่ง "จัดทำขึ้นเพื่อให้น้อง ๆ วัยใสทั้งชายและหญิงได้ใช้ในการศึกษาและเรียนรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเมื่อย่างเข้าสู่วัยใส เพื่อจะได้รู้จักดูแลสุขภาพทางเพศได้อย่างถูกต้อง รวมทั้งเป็นข้อมูลที่น้อง ๆ สามารถนำไปพัฒนาสุขภาพอนามัย และช่วยคลายความวิตกกังวลกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตัวน้อง อีกทั้งยังเป็นข้อคิดสำหรับการดำเนินชีวิตในวัยใส และเป็นข้อมูลให้น้อง ๆ ใช้ประกอบการตัดสินใจในการปฏิบัติตัว เพื่อให้วัยใสของน้อง ๆ ได้ก้าวไปอย่างมั่นคง มั่นใจ และมีอนาคตที่สดใสกันทุก ๆ คน"
      วัยใส ในที่นี้หมายถึง วัยที่มีการเจริญเติบโตเข้าสู่วัยรุ่น มีการพัฒนาทางเพศ ซึ่งเริ่มต้นขึ้นเมื่อหญิงชายอายุตั้งแต่ ๑๐ ปีขึ้นไป เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย อารมณ์ ความรู้สึก
      หนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ทำหน้าที่เป็น "คู่มือ" ของ "วัยใส" นี้จัดทำโดยองค์การสยาม-แคร์ (SIAM-CARE) ประเทศไทย สนับสนุนการจัดพิมพ์และเผยแพร่โดยสำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี พิมพ์ไปแล้วสองครั้ง (พ.ศ. ๒๕๔๓, ๒๕๔๔) จำนวนทั้งหมด ๑๕๐,๐๐๐ เล่ม
      สมศักดิ์ เวียงย่างกุ้ง ผู้อำนวยการบริหารองค์การสยาม-แคร์ กล่าวว่า คู่มือวัยใส ไม่ได้เป็นตำราเรียน แต่เป็นคู่มือสุขภาพทางเพศ เนื้อหาในเล่มเป็นคำตอบของคำถามคาใจ "วัยใส" ที่องค์การสยาม-แคร์ทำงานคลุกคลีด้วย
      "ร้อยละ ๙๕ ของเด็กที่เราทำงานด้วย เข้าใจว่าเพศศึกษาคือเรื่องเพศสัมพันธ์เท่านั้น อีกร้อยละ ๕ บอกว่าไม่แน่ใจว่าคืออะไร คำถามที่เด็กส่วนใหญ่เป็นกังวลอยู่ เช่น ช่วยตัวเองมาก ๆ เป็นอะไรหรือไม่ เท่าไรจึงจะพอ เรื่องแบบนี้โรงเรียนไม่ได้พูด พ่อแม่ก็ไม่ได้พูด เราจึงจำเป็นต้องสื่อสารกับเด็ก"
      องค์การสยาม-แคร์พบว่าเด็กที่ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ร้อยละ ๘๕ มีเพศสัมพันธ์ระหว่างช่วงต่อของการเปลี่ยนชั้นเรียน คือ ช่วง ป. ๖ ขึ้น ม. ๑, ม. ๓ ขึ้น ม. ๔ และ ม. ๖ สู่มหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในวาระโอกาสที่มีงานเลี้ยง งานวันเกิด ซึ่งเด็กจะได้รับอนุญาตจากผู้ปกครองให้กลับบ้านดึกได้ โดยที่ร้อยละ ๙๐ มีเพศสัมพันธ์โดยไม่มีการป้องกัน
      "แต่ยังไม่น่าตกใจเท่ากับที่เราพบว่า ร้อยเปอร์เซ็นต์ของเด็กเหล่านี้ไม่มีใครคุยกับพ่อแม่เลย" สมศักดิ์กล่าว
      องค์การสยาม-แคร์ผลิต คู่มือวัยใส เพื่อใช้สื่อสารกับเด็กกลุ่มเป้าหมาย ครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๔๓ จำนวน ๕,๐๐๐ เล่ม ปรากฏว่าใช้ได้ผลดี สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรีจึงขอนำไปพิมพ์ซ้ำเป็นครั้งที่ ๒ ในปี ๒๕๔๔ จำนวน ๑ แสนเล่ม หลังจากที่ได้ปรับปรุงเนื้อหาอีกครั้งโดยกลุ่มเป้าหมายเอง และผ่านการพิจารณาโดยคณะกรรมการสำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี
      ระหว่างที่หนังสือเล่มนี้เดินทางไปยังสถาบัน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับเรื่องการสอนเพศศึกษา ทั้งในและนอกระบบ ก็เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนาหู
      บางคนว่า ภาษาที่ใช้ในหนังสือเล่มนี้ไม่เหมาะสม ขัดกับวัฒนธรรมอันดีงามของไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อความที่ยกมาข้างต้น มีความไม่เหมาะสม บางคนวิจารณ์ว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายขั้นตอนต่าง ๆ ให้โจ่งแจ้งขนาดนี้ก็ได้ บ้างก็ว่าเป็นการชี้โพรงให้กระรอก บางเรื่องไม่จำเป็นต้องสอนเลยด้วยซ้ำ ของแบบนี้ถึงเวลาก็เป็นเอง
      อีกฟากก็ว่า นี่คือหนังสือที่สอนเพศศึกษาแก่วัยรุ่นที่ตรงที่สุด ชัดเจนที่สุด และดีที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพราะใช้ภาษาเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายจริง ๆ ไม่เหมือนงานวิชาการที่เคยทำมา ซึ่งเข้าไม่ถึงเด็ก เนื้อหาในหนังสือก็มุ่งให้ความรู้เรื่องเพศศึกษาอย่างแท้จริง ไม่ล่อแหลม
      ด้วยกระแสวิพากษ์วิจารณ์ที่เกิดขึ้น สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรีจึงเรียก คู่มือวัยใส คืน เพื่อ "เซ็นเซอร์" คำบางคำ ประโยคบางประโยค ก่อนนำไปแจกจ่ายใหม่อีกครั้ง
      ไม่ว่าในทัศนะของแต่ละคนที่มีต่อหนังสือเล่มนี้จะเป็นเช่นไร แต่ความจริงประการหนึ่งก็คือ การหยิบยกเรื่องเพศศึกษามาพูดถึง เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากที่สุดเรื่องหนึ่งของสังคมวัฒนธรรมไทย ไม่เช่นนั้นเพียงแค่คำวิพากษ์วิจารณ์คงไม่ส่งผลสะเทือนถึงหนังสือเล็มนี้ได้
      เราคงไม่นำเรื่องนี้มาเป็นประเด็นถกเถียง ถ้าความขัดแย้งต่อหนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ไม่โยงใยและสะท้อนให้เห็นว่า ณ วันนี้ สังคมไทยมองเรื่องการสอนเพศศึกษาอย่างไร และการสอนเรื่องเพศศึกษาระดับไหนที่สังคมไทยพอจะ "รับได้"

ร่วมแสดงความคิดเห็น สนับสนุน หรือ คัดค้าน !
คลิกที่นี่

รุจน์ โกมลบุตร คณะวารสารศาสตร์ และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์		ศ.นพ. นิกร ดุสิตสิน ผู้อำนวยการศูนย์วิจัย และพัฒนาเพศศาสตร์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ส นั บ ส นุ น		คั ด ค้ า น
ในประเทศไทยมีข้อมูลเรื่องเพศ อยู่สองชนิดเท่านั้น คือ ให้ความรู้เรื่องสรีระ และกระตุ้นความต้องการทางเพศ แต่ข้อมูลทั้งสองชนิด ไม่ได้ทำให้เด็กมีวุฒิภาวะทางเพศเลย การสอนเพศศึกษาที่ดีที่สุดคือ ให้ข้อมูลที่รอบด้าน ส่วนเด็กจะตัดสินใจอย่างไร ก็แล้วแต่เขา การสื่อสารที่ดี คือการสื่อสารที่เข้าถึง กลุ่มเฉพาะมากที่สุด ภาษาที่ใช้ใน คู่มือวัยใส ไม่ได้เสื่อมเสีย แต่เป็นหลักพื้นฐาน ในการสื่อสาร เนื้อหาไม่ได้เป็นการชี้โพรงให้กระรอก แต่ถ้าทำให้กระรอก ลงโพรงได้อย่างปลอดภัย และเท่าทัน ก็ควรทำ		ปัญหาเรื่องเพศศึกษามีสาเหตุสามประการ คือ ตัวเด็กเอง สื่อต่าง ๆ และปัจจัยภายนอก เช่น โลกาภิวัตน์ ธุรกิจ โอกาสและสถานที่ที่เป็นใจ เนื้อหาที่อยู่ใน คู่มือวัยใส เหมาะสำหรับเด็กโต หรือเด็กที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยง ไม่เหมาะกับเด็กทุกวัย อาจจะเป็นการชี้โพรงให้กระรอก ควรมีภาษากลางใช้ในการสอนเพศศึกษา ที่คนทุกวัยจะใช้ด้วยกันได้ แต่ผู้สอนต้องรู้ ภาษาที่วัยรุ่นนิยมใช้กันด้วย การคิดคำใช้กันเอง เช่น เจ้าโลก มังกร จะส่งผลต่อความคิดความเชื่อบางอย่าง เช่น เชื่อว่าเจ้าโลกต้องใหญ่จึงจะดี ทำให้ผู้ชายบางคน มีความคิดที่จะไปฉีดยาให้ใหญ่ขึ้น หรือทำอะไรที่ผิด ๆ
อ่านฝ่ายสนับสนุน คลิกที่นี่		อ่านฝ่ายคัดค้าน คลิกที่นี่

ชื่อ-สกุล:	*
E-Mail:
แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม:	*
		*

ให้ คู่มือวัยใส สอนเพศศึกษา

ส นั บ ส นุ น

คั ด ค้ า น

ให้ คู่มือวัยใส
สอนเพศศึกษา