Page 192 - Skd 298-2552-12
P. 192
กระแสนำ้� เชยี่ วกรากของนำ้� ตกคอนพะเพ็ง (ภาพ : ยอด เนตรสุวรรณ) การเข้าเมืองลาว
เคร่ืองเงิน สนิ ค้ายอดนิยมในตลาดดาวเรอื ง ส่งิ ที่ตอ้ งเตรยี ม : พาสปอรต์ หรอื บตั ร
ประชาชนตัวจริง เพอ่ื ท�ำหนงั สอื ผา่ นแดน
ชัว่ คราว (เสียค่าธรรมเนียม ๓๐ บาท
อยใู่ นลาวได้ ๒ คืน ๓ วนั )
สอบถาม : นายอำ� เภอ อ. สริ นิ ธร
โทร. ๐๘-๑๘๖๗-๖๓๕๕
ตดิ ต่อรถเช่า : เดินตรงจากช่องเมก็
เขา้ ไปยงั ฝ่ังลาวประมาณ ๗๐๐ ม.
จะมคี วิ รถของลาวใหบ้ รกิ ารอยู่
(คิดค่าโดยสารเป็นรายคนหรือแบบ
เหมาทั้งคัน ต่อรองราคาได้)
วัดภเู ป็นศนู ยก์ ลางอาณาจักรเจนละในอดตี (ภาพ : ยอด เนตรสวุ รรณ)
ชาวลาวใสห่ มวก “กุ๊บ” เกย่ี วขา้ ว ขึน้ แบบปุบปับ
เที่ยวชมวัดหลวงเมืองปากเซ หรือวัดโพธิระตะนาสาสะดาราม
ใกล้ถึงเมืองปากเซ ภูเขาอันเป็นท่ีมาของเสียงเพลงข้างต้น
ปรากฏอยเู่ บอ้ื งหนา้ เขาบาเจยี ง เขาสา่ เหลา้ เขามะโรง และภเู กา้ เป็นแห่งแรก วัดน้ีเป็นวัดเก่าแก่และเป็นโรงเรียนสงฆ์แห่งเดียวใน
ต้ังเรียงจากซา้ ยไปขวา ปากเซ จากน้ันยกพลกันไปหาร้านริมน้�ำโขง แม้บรรยากาศจะไม่
เรดิ่ หรแู ตก่ เ็ พลดิ เพลนิ กนั ด ี แลว้ ปดิ ทรปิ กนั ทตี่ ลาดดาวเรอื ง ตลาดใหญ่
สีมูนบอกว่า ชื่อเขา ๓ ลูกแรกมีต�ำนานเล่าว่า สาวงามชื่อ ของเมืองปากเซ ขายท้ังผักผลไม้ เนื้อสัตว์ เนื้อปลา รวมท้ังเคร่ืองเงิน
นางมะโรง เป็นท่ีหมายปองของผองชาย รวมท้ังท้าวบาเจียงซ่ึง และเสื้อผ้า คล้ายๆ ตลาดโบ๊เบ๊ของไทย มีชาวบ้านหอบห้ิวเครื่อง
รปู ชวั่ ตวั ดำ� ทวา่ นางนน้ั รกั อยกู่ บั ทา้ วจำ� ปาสกั เมอื่ ทา้ วบาเจยี งจดั จักสานอย่างกระติบข้าวเหนียวหรือเคร่ืองมือหาปลาทั้งแบบใช้งานจริง
ขันหมากไปสู่ขอ นางจึงหนีไปกับท้าวจ�ำปาสัก ท้าวบาเจียงโกรธ และแบบเลก็ กระจิริดเปน็ ของทร่ี ะลึกมาวางขายดว้ ย
ถงึ ข้นั เอาสา่ เหล้าจากขนั หมากไปเทท้งิ เกิดเป็นเขาสา่ เหลา้ ขึ้นมา
หลายร้านในตลาดก�ำลังเปิดชมละครไทย สาววัยรุ่นชาวลาว
พอข้ามผ่านสะพานมิตรภาพลาว-ญี่ปุ่นเหนือแม่น�้ำโขง บอกว่าละครไทยมีหลากหลายเรื่องและดูสนุก ส่วนสถานีโทรทัศน์
หรือแม่น�้ำ “ของ” ของชาวลาว ก็เข้าสู่เมืองปากเซ สีมูนบอกว่า ของลาวไม่คอ่ ยมีละคร
เมอื งปากเซ หมายถึง เมอื งทอ่ี ยปู่ ากแมน่ ้ำเซโดน
ขากลับเข้าฝั่งไทย สีมูนยังคงเล่าเร่ืองนู้นน้ีให้ฟัง รวมทั้งเร่ือง
หลงั นง่ั รถวนดรู อบๆ เมอื ง เรากว็ างโปรแกรมทวั รเ์ มอื งปากเซ สงครามในประเทศท่ีเขาเคยประสบมา พลางบอกว่า “ประเทศไทย
โชคด ี ไมเ่ คยมสี งครามใหญๆ่ ทท่ี ำ� ใหช้ าวบา้ นตอ้ งตกระกำ� ลำ� บากหรอื
อย่อู ย่างอกสน่ั ขวัญผวา”
ถึงคิวรถใกล้เขตชายแดนไทย-ลาว พร้อมๆ กับที่สีมูนหมด
เร่ืองเล่า พวกเราร่�ำลาไกด์เพ่ือนบ้าน แล้วกลับเข้าเขตแดนไทย โดย
ไมล่ มื แวะซือ้ ของตดิ ไม้ติดมือทด่ี าวเฮืองดิวตี้ฟรีชอปเป็นการสง่ ทา้ ย
เท่ียวต่างประเทศวันเดียวทริปนี้ท�ำให้เรารู้ว่า เส้นแบ่งพรมแดน
แทบไร้ความหมาย เพ่ือนบ้านไปมาหาสู่กันได้ง่ายดาย เพียงเปิดประตู
ออกไปและเปิดใจให้กนั เท่านั้น
196 นิตยสารสารคดี ฉบับท่ี ๒๙๘ ธันวาคม ๒๕๕๒
