Page 91 - Skd 381-2559-11
P. 91
กิน“ใหอเรญาอ่ืแหตงก่ าใเ่ วรหรา่ื่อ”ญ ง่
“เร่ืองกินเรอื่ งใหญ่” ใคร ๆ ก็ยอมรับ
เรากินอาหารวนั ละสามเวลาเป็นคา่ เฉล่ยี หลายคนยังมมี ือ้ วา่ ง ม้ือดึก มือ้ พเิ ศษ
และอีกหลายมื้อ เปน็ ความสขุ ช่วงสั้น ๆ กบั หน้าตาอาหารในจาน รสสมั ผสั ในปาก
และความอิม่ ในกระเพาะ
แต่กว่าจะเปน็ อาหารชวนกินตรงหน้า เรากลับไม่คอ่ ยคิดถงึ แปลงผกั คอกสัตว ์
เกษตรกร ชาวประมง แมค่ ้า ตลาดสด พอ่ ครวั ปรงุ รส ซงึ่ อยเู่ บอื้ งหลังส่ิงหลอ่ เล้ียงชีวิตน้ี
กนั เท่าใดนัก
สารคดีพเิ ศษเจ็ดเร่อื งจากผลงานคดั สรรแล้วของนักเขยี นและชา่ งภาพคา่ ยสารคดี
ครง้ั ท่ี ๑๒ จะมาส�ำรวจและเปิดมมุ มองให้เราได้มองเหน็ อาหารในหลายมติ ิ ไล่เรียงจาก
ต้นธารอาหารในธรรมชาตถิ ึงปลายทางส่วนเหลอื ที่กลายเป็นขยะ จากอาหารบนจานสังกะสี
ถึงภาพอาหารหนา้ ตาหรบู นสอ่ื โฆษณา และจากผกั สีเขยี วในสวนถึงแมลงทอดในกระทะ
เพราะแท้จรงิ แล้วเราทกุ คนล้วนเกยี่ วพนั กันอยใู่ นเครอื ขา่ ยสายใยอาหาร ที่มสี ่วน
ก�ำหนดสภาพเศรษฐกจิ สังคม และส่งิ แวดลอ้ ม ท้ังในฐานะผผู้ ลติ และผบู้ ริโภค
ยง่ิ เชอ่ื ว่ากนิ เรือ่ งใหญ ่ ก็อย่าลมื วา่ เร่อื ง “อาหาร” ยิง่ ใหญก่ ว่า
ผลงานคุณภาพจากเยาวชนคา่ ยสารคดคี รั้งท ่ี ๑๒
พฤศจกิ ายน ๒๕๕๙ 89
