Page 61 - SKD-V0402.indd
P. 61
บอนไซน้อยใหญ่ก็เคยเป็นหนึ่งในรสนิยมที่ท�าให้รื่นรมย์ จะออกแค่ปีละครั้ง เป็นก�าลังใจให้รู้สึกอยากหาต้นใหม่
กับการตัดแต่งดูแลรูปทรงดอก-ใบ มาเลี้ยงเพิ่มและมีความหวังว่าอาจเลี้ยงได้ดีกว่าคนอื่น แต่
“แต่พอโตมีงานให้ท�าเยอะขึ้นก็ไม่ค่อยมีเวลารดน�้าต้นไม้ จะยิ่งตื่นเต้นและภูมิใจขึ้นเวลาที่ท�าให้ต้นที่ซื้อมาต้นเดียว
ทุกวันเหมือนสมัยเรียน ขณะที่บอนไซจะปลูกในกระถางเล็ก ขยายต่อได้เป็นสิบต้น โดยที่ตัวเองได้มีส่วนช่วยแยกหน่อ
ต้องการน�้าค่อนข้างเยอะ วันหนึ่งควรรดน�้าสองรอบเช้า-เย็น เพาะเมล็ดให้ออกลูกหลาน”
ซึ่งผมดูแลได้ไม่ทั่วถึงแล้ว หรือบางทีไปต่างประเทศนาน เวลานี้นอกจากปั้นกระถาง เขายังเริ่มเรียนรู้การลงมือ
๒๐ วัน กลับมาก็ตายไปหลายต้น” ผสมดินปลูกต้นไม้เอง
เมื่อวิถีเปลี่ยน แต่ความรักชอบต้นไม้ยังเหนียวแน่น จึง และลงทุนปลูก “glasshouse” หลังเล็กเพื่อเลี้ยงดู
อาศัยปรับตัวเข้าหาพืชชนิดใหม่ แค็กตัสอย่างจริงจัง
ชายผู้เริ่มหลงใหลเสน่ห์ของไม้หนามจนตัดสินใจสร้าง
บ้านใสให้เล่าว่า ตั้งแต่เคลื่อนย้ายต้นที่เลี้ยงยากเข้าไปดูแล
เป็นพิเศษใน “โรงเรือนกระจก” ก็สังเกตเห็นการเจริญเติบโต
ที่ดีจากการควบคุมสภาพอากาศให้เหมาะสมกับพืชได้ แม้
ในฤดูกาลที่สภาพอากาศแปรปรวนก็ไม่ได้รับความเสียหาย
“แล้วผมก็พบว่าตัวเองอยู่ในโรงเรือนแค็กตัสคราวละ
นานหลายชั่วโมงมากกว่าตอนขลุกอยู่กับบอนไซอีก เวลาอยู่
กับบอนไซผมมีความสุขที่ได้คอยรดน�้า สังเกตว่าดินแฉะไป
ไหม รากเป็นอย่างไร แล้วก็ลิดใบบ้าง แต่แค็กตัสเป็นความ
สนุกอีกแบบที่ไม่ต้องรดน�้าบ่อย แต่กลับมีดีเทลเล็ก ๆ น้อย ๆ
ให้เล่นด้วยเต็มไปหมด ได้ส�ารวจหนาม ดูดอก ก�าจัดเพลี้ย
ออกจากขนปุยก็เพลินแล้ว ยิ่งขยายพันธุ์ส�าเร็จยิ่งสนุก ต้น 59
ไหนที่ผมมีเยอะก็จะแบ่งให้เพื่อนที่สนใจเป็นของขวัญบ้าง
เพราะถึงจะชอบปลูก แต่ไม่เคยคิดจะขายเลย”
สนทนากันพอได้แลกเปลี่ยนสังคมแล้วต่างแยกย้าย
ไปเดินส�ารวจต้นไม้เล็ก ๆ ที่แต่ละคนพึงใจน�ากลับไปสะสม
ยังโรงบ่มอารมณ์สุขทั้งที่เป็นเรือนปลูกต้นไม้ทั่วไปและเรือน
กระจกก่อนตลาดจะวายเสียก่อน
น่าสังเกตว่าลูกค้าต้นไม้ย่อส่วนและแค็กตัสโดยมากเป็น
ผู้ชาย แม้จะควงคู่กันมาหนุ่ม-สาว แต่คนที่หยิบได้ต้นฟอร์ม
สวยใส่ตะกร้าส่งให้คนขายมากกว่าก็คือผู้ชายอยู่ดี
เพื่อนที่มาด้วยชวนดูความน่ารักของต้นหม้อข้าวหม้อ-
“เรื่องมันเริ่มจากตอนที่ยังเลี้ยงบอนไซ ผมอยากมี แกงลิงในกระถางเล็กซึ่งยังอยู่ในวัยเด็กน้อย ท�าให้ใบ-หม้อ
กระถางที่ปั้นเองมาใส่ต้นที่รักเป็นพิเศษจึงไปเรียนปั้น ที่เป็นกับดักทรงกลมพลอยมีขนาดจิ๋วสัมพันธ์กับต้นที่ดู
กระถาง คนที่สอนปั้นเขาก็ชอบปลูกต้นไม้ ที่บ้านเขามี เล็กกว่าเมื่อโตเต็มวัยสัก ๕๐ เท่า
โรงเรือนกระจกส�าหรับปลูกแค็กตัสจึงแบ่งให้ผมต้นหนึ่ง ขณะที่เรามัวชื่นชมหม้อกับดักแมลงใบจิ๋วและลังเล
กลายเป็นว่าถูกชะตาเหมือนได้เจอเพื่อนใหม่ที่ตอบโจทย์ หาต้นถูกใจซึ่งเหลือให้เลือกไม่มาก
การใช้ชีวิต ต้นที่ ๒, ๓ จึงตามมาในเวลารวดเร็ว ผมเพิ่งเริ่ม พรสวรรค์เรื่องคัดสรรต้นไม้ที่มักซ่อนอยู่ในตัวผู้ชาย
ปลูกแค็กตัสเมื่อกันยายนปีที่แล้วและไม่เคยนับว่าตอนนี้ มากกว่าก็ส�าแดงให้ประจักษ์ เมื่อเขาชิงส่งต้นสมบูรณ์ให้
มีเท่าไร แต่น่าจะเกิน ๕๐๐ ต้น ปลูกในกระถางเล็กกระถาง แม่ค้าคิดเงินเสร็จสรรพห้าต้น ค่อยแบ่งให้สองต้นปลอบใจ
น้อยนั่นละ เล็กสุดที่มีก็ประมาณนิ้วก้อย” คนเลือกช้า
หนุ่มวัย ๓๗ ปี สะท้อนเสน่ห์ของการเลี้ยงที่ท�าให้ ปรามาสไม่ได้เลย แม้ไม่เคยเห็นเขาปลูกต้นไม้จริงจัง
หลงใหล ก็ใช่ว่าไม่มีพื้นที่โรงเรือนในหัวใจ
“คือได้เห็นดอกแค็กตัสหลายครั้งในรอบปีซึ่งบางพันธุ์
สิงหาคม ๒๕๖๑
