Page 146 - Skd 381-2559-11
P. 146
พน้ื ฉากกระดาษแขง็ สอี อ่ นมเี ทปกาวสน้ั ๆ แปะบอกตำ� แหนง่ ออมยกเต้าหู้หน้าหอยเชลล์ราดน้�ำแดงไปวางใต้เฟรม
ท่ีวางจานเอาไว้ แผ่นโฟมเนอื้ บางสีขาวถูกจัดวางไวเ้ พื่อสะท้อนแสง ถา่ ยภาพ เตรียมพร้อมรอเปน็ จานต่อไป
ไฟสีเหลืองนวลที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม อุปกรณ์ท่ีเหล่าช่างภาพคุ้นตา
จะแตกต่างออกไปก็เพียงแค่ “แบบ” หอม ๆ บนจานท่ีวางอยู่ตรง “นส่ี กุ แลว้ เหรอ มนั เคยยำ� มากอ่ นใชป่ ะ” ชา่ งกลอ้ งสาวแวน่
หน้าเทา่ น้นั ชือ่ แว่นเอะใจ
“แว่น ๆ ราดเองเลย ตรงตัวกุ้งแค่น้ัน ค่อยราดตอนถ่ายจะ “ยัง (หัวเราะ) ท�ำสุกแล้วตัวมันหดเลยใช้ดิบ แต่ใช่...กล่ิน
ไดเ้ งา ๆ” ออมวางจานกงุ้ ทจ่ี ดั จนพอใจ ใหช้ า่ งภาพจดั การตอ่ พรอ้ ม ยงั อยใู่ ชไ่ หม” ออมถามกลว้ั เสยี งหวั เราะ “ชว่ ยกนั ประหยดั นา่ ” ออม
กระบวยและชามซอสนำ้� แดง เล่าต่อว่าถ้าล�ำดับคิวการถ่ายดี ๆ เราก็จะเสียกุ้ง หอย หมึก ปลา
นอ้ ยลง ตัวสองตัวกย็ ังดี
เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นแทบจะในทันทีที่ซอสสัมผัสตัวกุ้ง
ก่อนท่ซี อสสีน้�ำตาลใสจะค่อย ๆ ไหลลงไปอยขู่ ้าง ๆ จนหมด “จานหนา้ ปลาน่ึงซีอว๊ิ ก่อนนง่ึ มะนาวนะ เศษมันนอ้ ยกวา่ ...
ใช ่ ตัวเดิมแหละ” ออมหันไปบอกเจ้าของร้าน
“เดย๋ี วกอ่ น ๆ หางกงุ้ ยงั ไมแ่ ดง” เสยี งของออมดงั ขน้ึ มาจาก
หน้าจอคอมพิวเตอร์ กุ้งคู่กรณีตัวหน่ึงนอนหางไหม้เป็นจุดสีดำ� อยู่ สวยอยา่ งเดยี วไมพ่ อ ต้องขายด้วย
กลางภาพ
ใกล้กันกับจอภาพของออมและแว่น มีอีกหน่ึงจอพับที่หัน
“พ่ีคะ ขอกุ้งหางแดงหน่อยค่ะ” เจ้าของร้านหันไปบอกคน หลงั ชนกันอยู่
ในครัว
พฤทธ์ิ เติมไพสิฐ หรือ เซิฟ นักออกแบบ ผู้ช่วยประจ�ำ
ไม่นานนักกุ้งลวกชามโตถูกยกออกมา จากกุ้งนับสิบตัว ของออม และผู้ก่อตั้ง SHAPE food design studio ก�ำลังจดจ่อ
กลับมีกุ้งหางแดงเพียงสองตัวเท่านั้น กุ้งท่ีเหลือจึงต้องถูกท้ิง อยกู่ ับการจัดเรยี งภาพท่ีไดล้ งในเมนบู นโปรแกรม Illustrator
“หลายครั้งเราต้องท้ิงของแบบไร้สาระ เพราะเราต้องท�ำ “ก่อนหน้าน้ีไม่ค่อยท�ำ แต่ว่าเป็นเด็กตะกละเป็นทุน อย่าง
ออกมาเยอะ ๆ หลาย ๆ ช้ิน เพ่ือเลือกชิ้นที่สวยท่ีสุดออกมา ที่เหลือ เดียวท่ีชอบกับอาหารมาต้ังแต่เด็ก ๆ คือ ‘ชอบกิน’ คนชอบกินจะ
กต็ ้องกวาดทิ้งหมด” ผู้ช่วยของออมอธิบาย เข้าใจว่าต้องท�ำยังไงถึงจะดูน่ากินจนอดใจไม่ไหว” เซิฟอธิบายถึง
พรสวรรคส์ ่วนตัวของเขา
ชนิ้ ทไ่ี มใ่ ชช่ นิ้ ทส่ี วยทส่ี ดุ จะไมน่ ำ� กลบั เขา้ ครวั ไปปรงุ ใหล้ กู คา้
ได้อีก แมว้ า่ จะยังกนิ ได้อยู่ “ต้องเข้าใจอาหารก่อน อย่างถ้วยนั้น...ร้อน แก้วน้ี...เย็น
มันก็น่ากินกันคนละแบบ ถ้าเป็นของเย็นแล้วถูกดันให้เย็นมากข้ึน
“เขาไมท่ ำ� เขาทงิ้ หมด” ผ้ชู ว่ ยคนเดมิ เสริม มาอกี สกั ๒๐ เปอรเ์ ซน็ ต ์ ลกั ษณะของเยน็ คอื เปน็ ฝา้ เยน็ กวา่ นนั้ คอื
กรณที �ำนองน ้ี ยง่ิ เปน็ รา้ นอาหารใหญ่ ๆ จะยง่ิ สญู เสยี เยอะ ไอน้�ำเกาะ เกล็ดน้�ำแข็งพราว เกล็ดน�้ำแข็งปลอมก็มีขายด้วยนะ
บางร้านท่ีเคร่งครัดเรื่องมาตรฐานจริง ๆ ชิ้นที่เลือกมาถ่ายภาพอาจ เป็นเจลหยุ่น ๆ เอาไว้แปะให้ดูเย็น ไอรอบ ๆ ก็ไม่ใช่แค่ฟ็อกกีน้�ำ
จะเป็นแค่ ๑ ใน ๕๐ ช้ินเลยก็ได้ ยังไม่นับรวมถึงบางกรณีที่อาหาร ธรรมดานะ ตอ้ งพน่ โรลออนดว้ ย สเปรยโ์ รลออนทฉ่ี ดี เตา่ กนั นแี่ หละ”
ถกู ตกแต่งเพ่ือเน้นความสวยงามจนไม่อาจน�ำมารับประทานไดอ้ ีก เซิฟเลา่ พรอ้ มท�ำทา่ ทางประกอบ
“อาหารแนวแกง ดา้ นบนตอ้ งดสู วย อยา่ งตม้ ยำ� กงุ้ กงุ้ ตอ้ ง
ตงั้ ตวั โต เหน็ ใบมะกรดู วางเฉยี ง มเี หด็ เหน็ พรกิ จะไดด้ วู า่ ทกุ อยา่ ง “เรามาเร่ิมหลงใหลอาหารมากจริง ๆ ตอนปี ๔ เพราะได้
นา่ กิน แตต่ ้อง ‘จัดให้เหมือนไม่จดั ’ ถา้ คนดูแลว้ รู้สึกว่า ‘จดั ’ เกนิ ไป อ่านหนังสือเล่มหน่ึงช่ือ ประวัติศาสตร์กินได้ ดลใจมาก หนังสือเล่า
จะรู้สึก ‘ไม่กล้ากิน’ เพราะไม่คุ้น ไม่เหมือนอาหารจานที่เคยเห็น” ตง้ั แตม่ นษุ ยเ์ รม่ิ จดุ ไฟ เดนิ สองขา ประกอบอาหาร จากนน้ั ระบบการ
ผ้ชู ว่ ยหนมุ่ ข้างกายออมอธิบาย ย่อยอาหารกเ็ ปล่ียนไป ทำ� ใหเ้ รารสู้ กึ วา่ อาหารยิ่งใหญ่มาก มีเสน่ห”์
“วธิ ีการคืออดั ดินน้ำ� มันลงในถว้ ยกอ่ น คอ่ ย ๆ ปกั ไม้จ้มิ ฟัน
เสยี บกงุ้ เสยี บเหด็ ใบมะกรดู ตะไคร ้ จนครบ กอ่ นเทนำ�้ ซปุ ตม้ ยำ� ลง เขาเล่าถึงจุดเร่มิ ...เรื่อยมาถึงงานท่กี �ำลงั ทำ� อยู่ตรงหน้า
ไปให้ท่วม เท่าน้ีท้ังชามก็กินไม่ได้แล้ว ถ่ายจบก็คือต้องท้ิง ทั้งหมด “จุดตายข้อหน่ึงของร้านอาหารคือขายดี แต่ไม่มีก�ำไรเลย
เพือ่ ให้ได้ภาพของต้มย�ำกุ้งท่ีดูนา่ กินมาหนึง่ ชาม” เวลาทำ� เมนแู นะนำ� เราจะเลอื กจานทค่ี นนา่ จะสนใจกบั จานทใี่ หก้ ำ� ไร
144 พฤศจิกายน ๒๕๕๙
