Page 150 - Skd 381-2559-11
P. 150
การ
เดขนิ อทงาง
เ รื่ อ ง ร า ว ทั้ ง ห ม ด น้ี เกิดขึ้นเพราะเย็นวันนั้นแท้ ๆ ...
ฉันยังจำ� ได้ดี
ฉนั ทง้ิ รา่ งออ่ นแรงลงบนโซฟาหลงั จากทำ� งานหนกั มาทง้ั วนั
ฉันเหน่ือยเสียจนไม่อยากจะทำ� อะไร...คุณเองก็น่าจะเคยผ่านความ
รสู้ ึกนีม้ าบ้างเช่นกนั
พอร่างกายได้พัก น�้ำย่อยในกระเพาะกลับเริ่มท�ำงาน แต่
เวลานั้นฉันไม่มีกะจิตกะใจจะหาอาหารอร่อย ๆ มาป้อนกระเพาะ
ที่หิวโซ ท�ำได้เพียงคุ้ยหาอาหารท่ีมีเพ่ือประทังชีวิตให้ผ่านพ้นวันนี้
ไปได้
ภายในตเู้ ย็นยัดแนน่ ดว้ ยขวดน�ำ้ และถงุ พลาสตกิ
ผกั ทเ่ี หลอื จากเมนผู ดั ผกั เมอื่ สดุ สปั ดาหเ์ รมิ่ เหลอื งหมดแลว้
มะมว่ งที่เกบ็ ไว้นานจนลมื ช�ำ้ จนเละเป็นน้�ำอย่ใู นถงุ
ถว้ ยแกงเมอ่ื ๒ วนั กอ่ นทยี่ งั กนิ ไมห่ มด มไี ขลอยอยเู่ ตม็ หนา้
ขนมปังไส้กรอกกับแฮมแผ่นก็เพิง่ หมดอายไุ ปเม่ือวานนี้
ฉันร้ือดูถุงพลาสติกทีละถุงและจับมันโยนลงถังขยะถุงแล้ว
ถุงเล่า
สุดท้ายฉันก็ต้องกลับไปตายรังกับอาหารส�ำเร็จรูปราคา
ประหยดั ที่คณุ กน็ า่ จะเดาออก...
สุภัชญา เตชะชเู ชิด สริ พิ งศ ์ ล้วี ุฒกิ ลุ
148 พฤศจกิ ายน ๒๕๕๙
