Page 145 - Skd 381-2559-11
P. 145

เจ้าของร้านอาหารต้องการถ่ายภาพอาหาร                       “ผักเม่ือโดนน้�ำร้อนแล้วสีจะสดขึ้น  แต่ถ้าลวกนานเกินไป
ให้ดูสวยชวนกิน  นักชิมก็ถ่ายรูปอาหารเพื่ออัปโหลด   เน้ือเละ  ไม่สวย”   นิสากร สุรเกษมสวัสด์ิ  หรือ  ออม   อดีต
อวดเพื่อนในสังคมออนไลน์                            นักศึกษาสาขาตกแต่งภายในผู้หันมาสนใจการตกแต่งจานอาหาร
                                                   อธบิ าย

                                                          กลิ่นหอมกรุ่นอวลอยู่ในห้องไม่ต่างจากบนโต๊ะอาหารที่
                                                   คุ้นเคย  เพียงแต่หน้าตาของอาหารที่จัดวางอยู่บนโต๊ะตัวนี้แตกต่าง
                                                   ออกไป  ผกั หวาน ผกั กระเฉด ผกั บงุ้ ผดั นำ้� มนั ผวิ เขยี วสดมนั วาว ถกู
                                                   จดั ใสจ่ านแยกวางไวข้ า้ ง ๆ กระเทยี มสบั หยาบทผี่ ดั มาแลว้ จนเหลอื ง
                                                   หอม ใกลก้ นั มจี านใบเลก็ ใสพ่ รกิ ขหี้ นสู แี ดงซงึ่ ถกู บบุ พองาม เหมอื น
                                                   จก๊ิ ซอวท์ รี่ อคอยการประกอบ

                                                          ออมคีบกระเทียมชิ้นเล็กชิ้นน้อยจัดวางลงไปทีละจุด  ทีละ
                                                   จุด  สีขาวอมเหลืองทองของกระเทียมช่วยขับให้ผักผัดนำ้� มันดูเขียว
                                                   สดยง่ิ ขึน้  ตามดว้ ยพรกิ ขหี้ นสู ีแดงผิวเงาวาว ตบทา้ ยดว้ ยน้�ำมนั หอย
                                                   ผดั เจอื จาง ซง่ึ ออมคอ่ ย ๆ บรรจงราดเตมิ ลงไปในชอ่ งวา่ งระหวา่ งผกั
                                                   และจาน

                                                          หนา้ ตาของผดั ผักค่อย ๆ คนุ้ ตาขน้ึ
                                                          กระดาษทิชชูแผ่นแล้วแผ่นเล่าถูกดึงออกมา  ก่อนแตะลง
                                                   บนน�้ำส้มสายชูกล่ันเพ่ือเช็ดคราบซอสหรือน้�ำมันท่ีกระเด็นเปรอะ
                                                   ขอบจานขาว
                                                          “น�้ำส้มสายชูเช็ดแล้วจานเงาเพราะเป็นกรด  เช็ดอะไรก็จะ
                                                   ออกงา่ ยกว่า” พแ่ี ว่นชา่ งภาพบอก
                                                          ผัดผักจานแรกถูกยกย้ายไปวางใต้เลนส์กล้อง  ก่อนเสียง
                                                   ชัตเตอรจ์ ะดังขึ้น
                                                          ออมหันไปจัดจานใหม่  ก่อนที่เสียงยืนยันตอบรับจะดังขึ้น
                                                   ตามคาด
                                                          “จานนไี้ ดแ้ ลว้  จานใหมเ่ ลย” เสยี งของเจา้ ของรา้ นรนุ่ หลาน
                                                   ดงั มาจากหนา้ จอคอมพวิ เตอร ์ ซง่ึ เชอื่ มตอ่ กบั กลอ้ งถา่ ยรปู ทต่ี ดิ ขาตงั้
                                                   ไว้เหนอื จานอาหาร
                                                          “ฟึ่ด...ฟื้ด   ฟึ่ด...ฟื้ดด”  ละอองน�้ำกระจายตัวออกมาจาก
                                                   สเปรย์ขวดเล็ก  ที่นี่ผักชีได้รับการดูแลเป็นอย่างดี  มีจานพักพิเศษ
                                                   และมีผ้าคลุมรักษาความชื้น  ท่ีออมต้องคอยฉีดพรมน�้ำเพิ่มให้ทุก ๆ
                                                   นาที
                                                          “เราต้องดูแล  เขาส�ำคัญมาก”  ออมหันมาบอกเมื่อเห็นว่า
                                                   มีคนสนใจ
                                                          “ใช ่ มาก !” พแ่ี วน่ ชา่ งกลอ้ งเสรมิ  “จะสวยไมส่ วย ผกั ชชี ว่ ย
                                                   ไดม้ าก เปน็ หนา้ เปน็ ตาเลย  จานไหนโลน้  ๆ เกลยี้ ง ๆ วางไป สวย !”
                                                          “ราดน้�ำแดงแล้วมีอะไรโรยม้ัยคะ” ออมถามชายที่สวมเสื้อ
                                                   ปิดคอแขนยาวจดข้อมือเสียงใส  ขณะเธอก�ำลังใช้ปากคีบด้ามยาว
                                                   พลิกกุ้งลวกตัวใส ๆ  หางสีส้มแดง  เพ่ือจัดให้ทุกตัวอยู่ในจังหวะท่ี
                                                   สวยงาม
                                                          “ไม่มีครับ  จานนี้ไม่โรยอะไร”  เชฟชายวัยกลางคนตอบ
                                                   เสยี งนมุ่

                                                   พฤศจิกายน  ๒๕๕๙                                                                  143
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150