Page 155 - Skd 381-2559-11
P. 155
ส่วนหน่ึงของกิจกรรมน�ำอาหาร
ที่เราไม่ได้กินส่งต่อให้ผู้อื่นได้กินอ่ิมท้อง
แทนท่ีจะทิ้งเสียเปล่า
เหลอื ของเธอ อม่ิ ของฉัน เพราะเรอ่ื งขาดอาหาร จะมาใหค้ วามสำ� คญั กบั เรอ่ื งพวกน”ี้ ชายหนมุ่
ผู้มุ่งม่ันอธิบายเหตุผลของการเริ่มต้นโครงการที่กระโดดข้ามไปท�ำ
จากหนังสั้น คุณค่าท่ีแท้จริง ซึ่งน�ำแสดงโดยคู่ขวัญอย่าง ไกลถึงเคนยาใหฉ้ ันเข้าใจ
ญาญ่า-อุรัสยา เสปอร์บันด์ และ หมาก-ปริญ สุภารัตน์ เรื่องราว
เก่ียวกับผู้ชายคนหนึ่งท่ีคิดพัฒนาแอปพลิเคชันให้ผู้คนน�ำอาหาร แมเ้ มอื งไทยจะไมไ่ ดข้ าดแคลนอาหาร แตก่ ม็ ปี ญั หาเชน่ กนั
เหลือของตนเองไปส่งต่อให้แก่ผู้ยากไร้ อันมีช่ือตรงตัวว่า “Food เพราะสว่ นเกนิ ทก่ี ลายเปน็ ขยะจนทำ� ใหก้ รงุ เทพมหานครครองแชมป์
Giving” ภาพความสุขท่ีเกิดจากการแบ่งปันอาหารเหล่านี้ทำ� ให้ฉัน อันดับท่ี ๔ จาก ๒๒ เมืองใหญ่ในภูมิภาคเอเชียท่ีสร้างขยะอาหาร
ไม่รรี อทจี่ ะตดิ ตอ่ กบั สทุ ศั น ์ รงรอง หรอื พเี่ ลง้ นกั พฒั นานวตั กรรม มากที่สดุ
ผู้ก่อตั้งบริษัทดูอินไทย และเจ้าของเรื่องบันดาลใจในคลิปวิดีโอ
เรื่องน้ี พี่เล้งเห็นปัญหาของขยะไร้ค่าเหล่าน้ี จึงตัดสินใจพัฒนา
แอปพลเิ คชันน้ีขึน้ ในประเทศไทยบา้ ง
พเี่ ลง้ เลา่ ใหฉ้ นั ฟงั วา่ จรงิ ๆ แลว้ เรม่ิ ตน้ ทำ� แอปพลเิ คชนั การ
สง่ ตอ่ อาหารที่ประเทศเคนยา ฉันคุยกับพี่เล้งพักใหญ่ก็เริ่มเห็นภาพว่าจริง ๆ แล้วร้าน
อาหารต่าง ๆ ไม่ได้มีของเหลือมากมายนัก เนื่องจากมีระบบการ
ใชแ่ ลว้ ! คุณอา่ นไมผ่ ดิ หรอก เคนยาจริง ๆ วิเคราะห์เพ่ือลดต้นทุนและระบบการจัดการเศษอาหารที่ดี อีกท้ัง
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เขาและกลุ่มเพ่ือนได้พัฒนา ยังมีการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา แต่ขยะอาหารจากครัวเรือน (เช่น
แอปพลิเคชันท่ีจับคู่ความต้องการของคนสองคนในเชิงธุรกิจข้ึน ขยะจากตู้เย็นบ้านฉัน) อาจจะมีมากกว่าเสียด้วยซ้�ำ ฉันจึงอดเอ่ย
ช่ือว่า “ป๊อปโปะ” แม้ว่าแอปพลิเคชันนี้จะชนะการประกวด แต่ไม่ ปากถามเรอื่ งน้ีไมไ่ ด้
เคยถูกน�ำมาใช้จริง จนวันหน่ึงเขาและเพ่ือนได้ดูสารคดีเก่ียวกับ
ความขาดแคลนในชนบทของเคนยาและอาหารเหลือในเมืองท่ีห่าง “ใชค่ รบั ” เขายอมรบั กอ่ นพดู ตอ่ วา่ “การกกั ตนุ อาหารภาค
ไกลกนั เขาจงึ เกดิ แรงบนั ดาลใจและปดั ฝนุ่ “ปอ๊ ปโปะ” ขนึ้ มาอกี ครง้ั ครัวเรือนเป็นของเสียมากกว่าร้านอาหาร เราอยากสร้างระบบการ
แต่คร้ังน้ีเป็นการจับคู่ผู้ท้ิงอาหารและผู้ท่ีต้องการอาหาร โดยอาศัย ประเมนิ แผนการลงทนุ แบบทเี่ ราท�ำกบั ภาคธรุ กจิ ใหเ้ กดิ ขนึ้ กบั ทกุ คน
อาสาสมคั รช่วยส่งต่ออาหารจากตน้ ทางไปยงั ปากท้องท่ีหิวโหย ดว้ ย สงิ่ ทเ่ี ราซอ้ื เขา้ มา เราจะจดั การกบั การบรโิ ภคของตวั เองอยา่ งไร
“อาหารที่เคนยาเขาขาดแคลนจริง ๆ ในขณะที่บ้านเรามี บ้าง เราเป็นมนุษย์ ผมยอมรับว่าต้องมีการสร้างของเสียอยู่แล้ว
เกินพอ ผมไม่คิดว่าสังคมท่ีมีความอุดมสมบูรณ์ ไม่ได้มีการอดตาย แหละ แตท่ ำ� ยังไงให้เราสญู เสยี น้อยท่สี ดุ ”
พฤศจกิ ายน ๒๕๕๙ 153
