Page 39 - Skd 298-2552-12

เส้อื ยืด “พืน้ ทโ่ี ฆษณา” แคมเปญ ๑๐:๑๐ ของบ้านเรา ส่วนใหญท่ ี่อาจคดิ วา่ เร่ืองแค่นี้มนั ท�ำไดง้ ่ายดี
“ปรมิ าณ ‘คารบ์ อน’ หมายถงึ ปรมิ าณกา๊ ซเรอื นกระจกทท่ี ำ� ให้ คนทค่ี ดิ จรงิ จงั เกย่ี วกบั เรอ่ื งนย้ี อ่ มตอ้ งโยนคำ� ถามใสว่ า่ “แคน่ ้ี

โลกรอ้ น มนั ไมง่ า่ ยไปหรอกเหรอ”
“เราตอ้ งลดใหไ้ ด ้ ๔๐ % ใน ๑๐ ปขี า้ งหนา้ เพยี งเพอ่ื ประคอง ตอบไดง้ า่ ยเหมอื นกนั วา่ มนั งา่ ยไป ถา้ จะทำ� แคซ่ อ้ื ถงุ ผา้ ใบใหม่

โลกไว้ใหอ้ ย่กู ันต่อไปได้ มาใชแ้ ล้วไมเ่ คยปฏเิ สธถุงพลาสตกิ ทีถ่ กู ยนื่ ให้เลย
“เริ่มต้นก้าวแรกด้วยการลด ๑๐ % ภายในปี ๒๐๑๐ และหา ดูเหมือนว่ากลยุทธ์ของนักรณรงค์ด้านสิ่งแวดล้อมที่พยายาม

เพ่ือนอกี ๑๐ คนรว่ มปฏิบัตกิ าร จูงใจสาธารณะให้ช่วยกันลงมือท�ำเสียทีด้วยการลดรายละเอียด
“ใชไ้ ฟอยา่ งประหยดั ถอดปลกั๊ เมอ่ื เสรจ็ กนิ ผกั และเหด็ ลดกนิ ความยุ่งยากของเนื้อหาด้านสิ่งแวดล้อม ก�ำลังแว้งกัดความต้ังใจ
ดขี องนกั รณรงคเ์ อง คา่ ทก่ี าร “ใชถ้ งุ ผา้ ” นนั้ ถกู ตดั ทอนจากบรบิ ท
เน้ือสัตว ์ ซ้ือของท้องถ่ิน หมุนเวียนใช้ใหม ่ สร้างบ้านไม่เปลืองไฟ ของความเปน็ จรงิ ทางสง่ิ แวดลอ้ มทงั้ มวล และสว่ นใหญก่ ม็ เี รอื่ งให้
ลดนง่ั เครอื่ งบนิ อดุ หนนุ เกษตรอนิ ทรยี ์ ชวนกนั ขจ่ี กั รยาน เรยี กรอ้ ง คิดมากพออยู่แล้วในแต่ละวัน ท่ีมาท่ีไปของการใช้ถุงผ้าอาจเป็น
รฐั บาล ควบคมุ รถยนต์” เรอ่ื งฟุ่มเฟือยทางเวลาเกนิ ไป

วิธีเบือ้ งตน้ คล้ายคลึงกบั ของ 10:10 ละนะ ใครจะไปคดิ วา่ การไมร่ บั ถงุ พลาสตกิ แตล่ ะถงุ ทกุ ๆ วนั เทา่ กบั
ในฐานะที่เป็นพ้ืนท่ีสื่ออย่างหน่ึง เสื้อยืดน้ีออกสู่สาธารณะคร้ัง ลดการใชน้ ำ�้ มนั ลดการปลอ่ ยคารบ์ อน หรอื เตา่ ทะเลและโลมาบาง
แรกในงาน “เส้ือยืดเปล่ียนโลก” ท่ีสวนสันติชัยปราการ ผู้คนให้ ตวั อาจไมต่ อ้ งมาตายเกยตน้ื ดว้ ยถงุ พลาสตกิ ใบทเี่ รารบั มาและทง้ิ
ความสนใจเดินชม ฟงั เสวนา และจ่ายสตางคซ์ อ้ื หาเสือ้ ยดื กันตาม ไปพลดั เขา้ ไปอยใู่ นทอ้ งมันโดยท่เี ราไมม่ ีวันรู้
อัตภาพ อาจเพราะความต้องตาต้องใจ พร้อมใจช่วย “บอกต่อ”
สารบนเสื้อ หรืออยากให้โลกเปลี่ยนจริงๆ เหตุผลพวกน้ันก็อาจ ค�ำชักชวนของ ๑๐:๑๐ ก็เหมือนกัน ถ้าหากอ่านเพลิดเพลิน
ปนๆ กนั ไป แยกแยะลำ� บาก แค่รูปเสียงเหมือนท่องอาขยาน โดยไม่คิดถึงความหมายหรือ
ทใ่ี สใ่ จเดนิ มาพดู คยุ ถามไถถ่ งึ ความคดิ เบอื้ งหลงั ๑๐:๑๐ กพ็ อ ไม่ไดท้ ำ� มนั จริง มนั กค็ ง “ธรรมดา” เกนิ ไป
มี และบางบทสนทนาอาจเริ่มต้นด้วยเสียงฮาท่ีเกิดขึ้นทันทีท่ีอ่าน
ขอ้ ความทง้ั หมดด้านหลงั เสื้อจบลง แตโ่ ปรดย้อนกลับไปอา่ นปฏิบตั กิ ารข้างต้นเหลา่ น้นั อีกครัง้
มีอะไรน่าหัวเราะละ่ ... ค�ำขอร้องแต่ละอย่างเป็นเร่ืองเล็กน้อยจริงล่ะหรือ ไม่ต้องใช้
“มนั ง่ายไปหรอื เปลา่ ท�ำตามนแี้ ล้วโลกมันจะหายรอ้ นเหรอ” ความพยายามอยา่ งน้ันหรอื
น่ันเป็นจุดเร่ิมต้นการแลกเปลี่ยนข้อมูลความคิดทัศนคติเกี่ยว หากคิดให้ถ่องแท้แล้วจะพบว่า ถ้าใครสักคนลงมือท�ำอย่าง
กับเร่ืองโลกรอ้ นและความไม่เช่อื เรอ่ื งการทำ� ใหโ้ ลกหายรอ้ น จรงิ จงั ทำ� อยา่ งสมำ่� เสมอและมน่ั คงนาน ๑ ป ี หรอื ตราบจนชวั่ ชวี ติ
ทจี่ รงิ คำ� ถามทำ� นองนไ้ี ดส้ ง่ เสยี งแยง้ ขนึ้ มาตง้ั แตค่ ำ� วา่ โลกรอ้ น การกระทำ� ทง้ั หมดนย้ี อ่ มตอ้ งมาจากความพยายามอยา่ งมหาศาล
ถกู เอย่ เปน็ ภาษาไทย และขบวนการชกั ชวนใหล้ ดการรบั ถงุ พลาสตกิ ถ้าเป็นเช่นน้ันย่อมต้องก่อผลอันประเสริฐต่อโลกอย่างไม่ควร
ถูกแปลเป็นการใช้และผลิตถุงผ้าเป็นการใหญ่แล้ว แต่เพราะส่ิงที่ ประมาท
เกิดขึ้นไปได้ดีกับกระแสแฟช่ันของผู้บริโภค นโยบายซีเอสอาร์ เคยไดย้ นิ มาวา่ ไมม่ คี วามดใี ดเลก็ นอ้ ยเกนิ ไปจนสมควรละเลย
(CSR-Corporate Social Responsibility) กบั ความรสู้ กึ ของคน ทจี่ ะทำ� เวน้ แตว่ า่ เราหวงั ผลประโยชนจ์ ากความดแี บบคา้ ขาย เวน้
แตเ่ ราจะบวกลบคณู หารการลงมอื ทำ� สงิ่ ดกี บั การตอบแทนดว้ ยโลก
ทเ่ี ย็นลงทันทใี นเดอื นหน้า
คดิ ถงึ เรือ่ งอ่นื ๆ ที่ดจู ะไมเ่ ก่ียวอะไรกับโลกรอ้ นเลย
เป็นเรื่องของแม่ติ๋วบ้านโฮมฮักที่ดูแลเด็กติดเช้ือท้ังที่ตัวเอง
เปน็ มะเรง็ เรอื่ งของพอ่ แมผ่ เู้ อาใจใสด่ แู ลลกู พกิ ารและปญั ญาออ่ น
และเรื่องของลูกๆ ที่ป้อนอาหารและเช็ดถูตัวพ่อแม่ผู้ชราเจ็บไข้
ใกล้ตาย
ทงั้ ทค่ี รตู วิ๋ ของเดก็ ตดิ เชอ้ื และพอ่ แมข่ องลกู พกิ ารไมร่ วู้ า่ อนาคต
ของเด็กๆ จะเป็นอย่างไร ท้ังที่ลูกๆ รู้ว่าพ่อแม่ชราเดินทางไปสู่
ความตายโดยแนแ่ ท ้ แต่ทกุ คนยังเดินหน้าต่อไป
เหตุผลท่ีท�ำให้ทุกคนยืนหยัดท�ำสิ่งท่ีไม่รู้ผลแน่ และสิ่งท่ี
เหมอื นจะไมไ่ ดช้ ว่ ยอะไรเลยไดน้ นั้ มคี �ำเรยี กสน้ั ๆ วา่ “ความรกั ” •

แwหตsiลรดิboะอื ตsr d i๑าwbpม๐crw :ae1๑wms0๐s:.p11. cใa00นoi1 g mไ0ดng้.ใlนo bwawl.owr.g1010uk.org

wหนwา้ wแ.ร1ก0ข1อ0uงเkว.o็บrไgซต์ wsหiนborsา้ idแbpรcrกaemขssอp.cงaoเiวgm็บn.ไซต์