Page 132 - Skd 381-2559-11

ไอร้อนลอยขึ้นเกาะกระจกแว่นตาของแม่ครัวหุ่นตุ้ยนุ้ย

จนเปน็ ฝา้ ยามเธอเปดิ ฝาหมอ้ ขา้ วตม้ ไกข่ นาดใหญส่ �ำหรบั ๑๒๐ คน
ที่เพิ่งท�ำเสร็จเม่ือครู่ เจ้าหน้าที่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาว สวมหมวก
และถุงมือสีเดียวกัน ใช้กระบวยตักข้าวต้มในหม้อใส่ถาดหลุม
สเตนเลสอยา่ งกระฉบั กระเฉง กลนิ่ หอมของขา้ วตม้ ลอยไปทวั่ บรเิ วณ

ไมไ่ กลกนั แมค่ รวั รา่ งทว้ มอกี คนกำ� ลงั งว่ นอยกู่ บั การออกแรง
หมนุ ซงึ้ นงึ่ ไปมาอยหู่ นา้ เตา เพอ่ื ทำ� ใหไ้ ขแ่ ดงสกุ อยตู่ รงกลางใบไขต่ ม้
พอด ี สีไมด่ �ำคล�ำ้ ปอกออกมาจะได้ดูน่ากนิ

เมนเู ช้านค้ี อื ข้าวตม้ ไก ่ เสิร์ฟพร้อมไข่ต้มและโอวัลตนิ รอ้ น
หอ้ งครวั ทน่ี เี่ รม่ิ งานตง้ั แตต่ ี ๕ กวา่ ๆ แมค่ รวั มกั มาถงึ กอ่ น
เจ้าหน้าที่ห้องครัวท่ีทยอยเดินทางมาถึงทีหลังต่างจัดแจงเครื่อง
แต่งกายของตนตามระเบียบทางสุขาภิบาล เริ่มที่คลุมเสื้อกาวน์
แขนสนั้ ยาวถงึ หนา้ แขง้ จากนน้ั ผกู ดว้ ยผา้ กนั เปอ้ื นสขี าวผนื เดมิ ทซี่ กั
มาแล้วอย่างดีทับลงอีกช้ัน สวมหมวกและถุงมือสีเดียวกัน สุดท้าย
เปลยี่ นรองเทา้ และลา้ งมอื กอ่ นเขา้ ประจำ� ตำ� แหนง่ ตามหนา้ ทข่ี องตน
ในครัว “โฮงยาไทย” หรือโรงพยาบาลเชียงรายประชา-
นุเคราะห์ ตำ� บลรอบเวียง อำ� เภอเมอื ง จังหวดั เชยี งราย มเี จา้ หนา้ ที่
กว่า ๔๐ ชีวิตท�ำหน้าที่ดูแลอาหารผู้ป่วยของโรงพยาบาลท้ังเช้า
กลางวนั เยน็ กวา่ ๖๐๐-๗๐๐ ท่ตี ่อม้ือ
ผักสีเขียวที่คัดสรรและปรุงอย่างพิถีพิถัน
ราวกับค�ำอวยพรให้ผู้ป่วยสุขภาพฟื้นฟู
ดีวันดีคืน