Page 136 - Skd 381-2559-11
P. 136
เมื่อขอให้น้าเจ๊ียบเล่าถึงที่มาที่ไปของงานอาหารปลอดภัย เย้ืองกันภายในห้องปลอดเชื้อ เจ้าหน้าท่ีหน่วยอาหาร
ในฐานะที่เธอคือผู้ริเริ่มผลักดันโครงการ จนปัจจุบันได้กลายเป็น สายยางก�ำลังช่ังตวงส่วนประกอบทั้งผัก แป้งข้าว เน้ือสัตว์ เพื่อปั่น
ตน้ แบบใหแ้ กช่ มุ ชนและหนว่ ยงานอน่ื ๆ จำ� นวนมาก เธอเลา่ วา่ เรม่ิ เป็นอาหารเหลวส�ำหรับผู้ป่วยที่มีปัญหาการกลืน บางโรงพยาบาล
แรกเกิดจากความชอบส่วนตัวท่ีเห็นว่าเรื่องอาหารเป็นเร่ืองสำ� คัญ จะใช้อาหารส�ำเร็จรูป แต่ส�ำหรับโรงพยาบาลที่มีความพร้อมก็มัก
และใกล้ตัวมาก เป็นพื้นฐานของการก�ำหนดสุขภาพและสุขภาวะ เลือกปั่นเอง เพราะอาหารสดท่ีมาจากธรรมชาติย่อมดีต่อร่างกาย
ที่ดี และประจวบเหมาะกับในปี ๒๕๔๗ ทางกระทรวงสาธารณสุข มากกว่าอาหารสงั เคราะห์
มนี โยบายสรา้ งโรงพยาบาลตน้ แบบดา้ นอาหารประจ�ำแตล่ ะภาค ซง่ึ
โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ก็ได้รับเลือกให้เป็นตัวแทน แต่ละฝ่ายในห้องครัวต่างท�ำหน้าที่ของตนอย่างเป็นระบบ
ภาคเหนอื ระเบียบ เม่ือเสร็จอาหารมื้อเช้า ต่อด้วยม้ือกลางวัน และจบด้วย
มื้อเย็น เร่มิ ต้งั แตร่ าวตี ๕ ไปจนถึง ๖ โมงเยน็ เปน็ เชน่ นท้ี ุกวัน
เธอเลา่ อกี วา่ ในชว่ งแรกยงั ขลกุ ขลกั อยบู่ า้ ง ไมค่ อ่ ยมเี กษตรกร
อยากจะเข้าร่วมเท่าไร ชุมชนยังไม่เข้าใจความส�ำคัญของงาน ฝนขา้ งนอกปรอยบาง ๆ เจา้ หนา้ ทเี่ สริ ฟ์ อาหารเขน็ รถอาหาร
แต่เธอและทีมงานก็พยายามต่อสู้ แก้ไขปัญหากันไปทีละเปลาะ ขน้ึ มายงั ตกึ ศลั ยกรรมระบบทางเดนิ ปสั สาวะ ทม่ี า้ นงั่ ระหวา่ งทางเดนิ
คอ่ ย ๆ พฒั นามาเรอ่ื ยโดยไมย่ อมถอดใจงา่ ย ๆ จนในทส่ี ดุ งานอาหาร มีญาตคิ นไข้เฝ้าอยเู่ ป็นจ�ำนวนมาก บ้างกน็ ั่ง บา้ งกน็ อน เจ้าหนา้ ที่
ปลอดภัยของเธอและทีมงานโภชนาการก็เป็นท่ียอมรับของชุมชน เข็นรถอาหารมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องนอนรวม พร้อมกับตะโกนขึ้น
และมีเครือข่ายท่ีเข้มแข็ง ด้วยภาษาเหนือแปลได้ว่า “อาหารเช้ามาแล้ว !”
๐๘.๐๐ น. ชา้ ไป ๑๕ นาที วัตถุดบิ
รถเขน็ อาหารประจำ� วอรด์ ศลั ยกรรมระบบทางเดนิ ปสั สาวะ
เดินทางออกจากห้องครัวเป็นลำ� ดบั สุดท้าย เงาคร้ึมของฝนหายตัวไปพร้อม ๆ กับการมาถึงของดวง
“ขะใจ ๋ ๆ” (เรว็ ๆ) แมค่ รวั พดู แหยไ่ ลห่ ลงั เพอื่ นบรกิ รขณะเขน็ อาทติ ยใ์ นเชา้ วนั ใหม ่ เหลอื ไวเ้ พยี งความชนื้ ในอากาศและรอยเปยี ก
รถอาหารไปเสริ ฟ์ ยงั ตกึ ศัลยกรรมชาย บนถนน แม้นาฬิกาจะบอกเวลาว่ายังไม่ ๖ โมงดี แต่แดดเช้าก็
งานมอ้ื เชา้ สน้ิ สดุ ลงแลว้ บรรดาแมค่ รวั ในหนว่ ยปรงุ อาหาร ฉายแสงลงสทู่ กุ พนื้ ผวิ เบอ้ื งลา่ ง อนุ่ พอทจ่ี ะดงึ ละอองนำ้� บนยอดหญา้
เดินทยอยน�ำอุปกรณ์ไปเก็บล้าง ก่อนเข้าไปพักในห้องส�ำหรับ ให้ค่อย ๆ ระเหยแห้งทีละน้อย และสว่างพอที่จะปลุกหลาย ๆ ชีวิต
เจ้าหน้าที่ท่ีอยู่ด้านหลังห้องครัว เธอท้ังหลายจะเริ่มท�ำงานอีกคร้ัง ใหต้ น่ื ข้ึนมาเร่ิมวนั ใหม่
ตอนเตรียมม้ือเที่ยงช่วง ๙ โมง โดยเจ้าหน้าที่ฝ่ายเตรียมวัตถุดิบ
ต้องตระเตรยี มสว่ นประกอบใหพ้ รอ้ มกอ่ น รถกระบะสองประตูสีเงินแล่นผ่านตึกโภชนาการอ้อมมา
อาหารม้ือเท่ียงและเย็นยุ่งยากกว่ามื้อเช้านิดหน่อย แต่ละ จอดด้านหลังห้องครัว ในกระบะหลังรถมีผักหลายตะกร้า บ้างอยู่
หนว่ ยทง้ั อาหารทว่ั ไป อาหารเฉพาะโรค และอาหารทางสายยาง จะ ในถุงพลาสติก บ้างอยู่ในห่อใบตองท่ีใช้แทนการห่อด้วยกระดาษ
จดั เตรยี มอาหารแยกกนั ไปตามจำ� นวนและประเภทคนไข ้ ซง่ึ พยาบาล หนังสือพิมพ์แบบเดิม เพื่อป้องกันไม่ให้ผักอินทรีย์จากสวนต้อง
ประจ�ำวอร์ดจะเป็นผูส้ รุปจ�ำนวนมายังครวั ปนเปอ้ื นสารเคมจี ากหมึกพิมพ์
กลางโถงครัวท่ีหน่วยปรุงอาหารเฉพาะโรค สาวร่างเล็กใน
ชุดยูนิฟอร์มสีขาวก�ำลังใช้ปากกาสีแต้มลงกระดาษแผ่นเล็กท่ีมี ทันทีที่ชายผิวสีเข้มกร้านแดด หน้าตาขึงขัง เปิดประตูลง
ช่ือคนไข้เขียนอยู่อย่างใจเย็นและรอบคอบ งานของเธอคือการแยก จากรถ เจ้าหน้าท่ีสาวร่างเล็กในชุดเส้ือกาวน์ สวมหมวกและถุงมือ
ประเภทอาหารส�ำหรับคนไข้แต่ละราย แต่ละสีแทนความหมาย สีขาว ก็ตะโกนทกั ทายอย่างคนุ้ เคย
ต่างกัน สีฟ้าหมายถึงผู้ป่วยกลุ่มเบาจืด สีชมพูคือเบาหวาน สีเขียว
ให้งดมนั และสสี ม้ คอื ผปู้ ว่ ยไตวาย “ลงุ พง สวสั ดเี จา้ ”
ฝ่ายชายทักทายตอบขณะยกตะกร้าผักลงจากรถ รอยย้ิม
นัน้ เปล่ยี นสหี นา้ ให้กลายเปน็ คนใจดโี ดยทนั ที
ลงุ พง หรอื พงศกั ด ์ิ ทลู อนิ ทร ์ เปน็ หนง่ึ ในสมาชกิ เครอื ขา่ ย
อาหารปลอดภัยของโรงพยาบาล น�ำผลผลิตผักปลอดสารที่เพ่ิง
เก็บจากสวนของตนและของเพ่ือนบ้านในชุมชน รวบรวมมาส่งให้
โรงพยาบาลตามรายการสั่งซื้อท่ีแจ้งล่วงหน้าเมื่อราว ๒๐ วันก่อน
รายการส่งวันน้ีมีท้ังผักท่ัวไปและผักพ้ืนเมือง ทั้งมะเขือเปราะ พริก
ขี้หนู พริกหนุ่ม กะหล่�ำปลี ผักกาด ถ่ัวฝักยาว ผักไผ่ ผักเฮือด ผัก
เชยี งดา ฯลฯ
134 พฤศจกิ ายน ๒๕๕๙
