Page 132 - Skd 298-2552-12
P. 132

ต�ำแหน่งศาสตราจารย์คณิตศาสตร์แห่งมหาวิทยาลัยปิซา                        กรณีวัตถุตก ถ้าวัตถุหน่ึงหนักกว่าอีกวัตถุหนึ่ง ๑๐ เท่า  
วา่ งลง Clavius จงึ ไดเ้ ขยี นคำ� รบั รองใหก้ าลเิ ลโอไปสมคั รงาน       อรสิ โตเตลิ เชอื่ วา่  เมอ่ื วตั ถทุ งั้ สองตกพรอ้ มกนั จากทส่ี งู ระดบั
ทันที  กาลิเลโอรู้สึกไม่สบายใจนักกับความคิดท่ีจะกลับไป                  เดียวกัน ขณะจะถึงพื้น วัตถุที่หนักจะมีความเร็วเป็น ๑๐
เปน็ อาจารยม์ หาวทิ ยาลยั ทตี่ นเคยเรยี น เพราะจ�ำไดด้ วี า่ เคย        เท่าของวัตถุท่ีเบา  ส่วนกรณีการยิงกระสุนปืนใหญ่ ต�ำรา
ถูกอาจารย์กล่าวหาว่าเป็นคนชอบเถียงครู แต่เมื่อทาง                       ของอริสโตเติลจะแสดงวิถีกระสุนท่ีเป็นเส้นตรงก่อน จน
มหาวิทยาลัยโบโลนญา (Università di Bologna) และ                          กระทั่งกระสุนพุ่งถึงจุดสูงสุดแล้วมันก็จะตกด่ิงลงสู่พื้นดิน
มหาวิทยาลัยปาดัว (Università degli Studi di Padova)                     วถิ กี ารเคลอื่ นทข่ี องกระสนุ จงึ มลี กั ษณะเปน็ เสน้ ตรงสองเสน้
ต่างตอบปฏิเสธไม่รับเขาเข้าท�ำงาน กาลิเลโอจึงจ�ำต้องไป                   ที่เอียงทำ� มุมกนั  เป็นตน้
สมัครงานที่มหาวิทยาลัยปิซา และได้เข้าด�ำรงต�ำแหน่ง
ศาสตราจารยค์ ณติ ศาสตรเ์ ปน็ เวลา ๓ ป ี ตง้ั แต ่ ค.ศ. ๑๕๘๙                “ความร”ู้  ดงั กลา่ วนก้ี าลเิ ลโอคดิ วา่ ไมเ่ คยมใี ครตรวจสอบ
-๑๕๙๒ โดยได้รับเงินปีละ ๖๐ ฟลอริน ซึ่งนับว่าน้อย แต่                    ดงั นนั้ เขาจงึ ใหล้ กู ศษิ ยข์ นึ้ ไปทย่ี อดหอเอนแหง่ เมอื งปซิ า เพอ่ื
เป็นงานที่มีเกียรติ  เม่ือได้งานท�ำ กาลิเลโอก็ให้สัญญากับ               ปล่อยวัตถุท่ีมีน�้ำหนักต่างกันลงมาพร้อมกัน แล้วกาลิเลโอ
บดิ าวา่ จะหาสนิ สอดทองหมนั้ ให ้ Virginia ผเู้ ปน็ นอ้ งสาวได้         กไ็ ดพ้ บวา่ วตั ถทุ ง้ั สองตกถงึ พนื้ พรอ้ มกนั ทกุ ครง้ั ไป  ดว้ ยเหตนุ ้ี
แต่งงานกับบุตรชายของทูตแห่งแคว้นทัสคานีซ่ึงมีต�ำแหน่ง                   กาลิเลโอจึงแถลงว่า เมื่อระยะทางเท่ากัน เวลาที่วัตถุใช้ใน
ประจ�ำท่โี รมใหไ้ ด้ทันเวลา                                             การตกไม่ข้ึนกับน้�ำหนักของวัตถุ ดังน้ันการทดลองน้ีจึงให้
                                                                        ผลทขี่ ดั แยง้ กบั คำ� สอนของอรสิ โตเตลิ   และเพอ่ื ใหท้ กุ คนได้
   ชีวิตการเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยปิซาของกาลิเลโอ                      ประจักษ์ในความจริงนี้ กาลิเลโอได้เชิญขุนนาง นักบวช 
ไมร่ น่ื รมยน์ ัก เพราะบรรดาอาจารยท์ ่เี คยสอนเขายังจ�ำไดด้ ี           และประชาชนมาเปน็ พยาน  แตถ่ งึ ทกุ คนจะเหน็ จะ ๆ กบั ตา
ถึงค�ำถามยาก ๆ ท่ีเขาเคยถาม และอาจารย์เหล่าน้ันไม่ม ี                   ว่าวัตถุที่มีน้�ำหนักต่างกันตกถึงพ้ืนพร้อมกัน หลายคนก็ยัง
ค�ำตอบให้  นอกจากน้ีกาลิเลโอยังเห็นว่าเทคนิคการสอน                      ปฏิเสธส่ิงที่ตาเห็น โดยอ้างว่ากาลิเลโอเล่นมายากลให้ดู๑  
ของอาจารย์สมัยน้ันไม่เหมาะสม คือพยายามท่องจ�ำข้อมูล                     จะอยา่ งไรกต็ าม ความส�ำคญั ของการทดลองนอ้ี ยทู่ ขี่ อ้ สรปุ
และเนื้อหามาบอกให้ผู้เรียนจดและจ�ำ ดังนั้นใครก็ตามท่ี                   ทวี่ า่  วตั ถทุ มี่ นี ำ้� หนกั ตา่ งกนั  หากถกู ปลอ่ ยพรอ้ มกนั จากทสี่ งู
สามารถอ่านหนังสือกรีก ละติน รู้ภาษาอารบิก ท่องกลอน                      ระดับเดียวกัน จะตกถึงพ้ืนพร้อมกันเสมอไป  นี่เป็นการ 
และจำ� รายชอ่ื กลมุ่ ดาวไดห้ มด กถ็ อื วา่ เปน็ บณั ฑติ แลว้   ขณะ      ลว่ งรรู้ ะดับเทพยดา ท้ัง ๆ ที่กาลิเลโอไม่มีนาฬิกาปรมาณ ู
ที่เวลากาลิเลโอสอน เขาจะให้ผู้เรียนออกมาแสดงความ                        ท่ีสามารถจับเวลาท่ีแตกต่างกันในระดับเสี้ยววินาทีได้ แต่ก็ 
คิดเห็นและให้เหตุผล เช่นเขาจะถามว่าระหว่างเพลโตกับ                      รู้ว่าถงึ พร้อมกนั
อริสโตเติล ใครเก่งกว่ากัน หรือโง่ท้ังสองคน  ท้ังนี้เพราะ 
กาลิเลโอรู้ว่าค�ำสอนของอริสโตเติลและเพลโตหลายเร่ือง                        ในการทดสอบเรอื่ งนเ้ี มอ่ื ป ี ๒๐๐๖ นกั ฟสิ กิ สไ์ ดท้ ดลอง
ไมม่ หี ลกั ฐาน และบางเรอื่ งมาจากจนิ ตนาการ คำ� สอนเหลา่ นน้ั          ปล่อยอะตอมของธาตุรูบิเดียม (Rubidium) ท่ีมีมวล 
จึงอาจเป็นความเชื่อท่ีงมงายและเหลวไหล เช่นเวลาวัตถุ                     ตา่ งกนั  คอื ไอโซโทป Rb-85 กบั  Rb-87 ลงในหลอดทดลอง 
ตกในน้�ำและในอากาศ ทุกคนจะรู้ว่าวัตถุท่ีตกในอากาศ                       ท่ีภายในเป็นสุญญากาศ และก็ได้พบว่าอะตอมท้ังสองชนิด
มคี วามเรว็ สงู กวา่  เพราะอากาศมแี รงตา้ นนอ้ ยกวา่ น้�ำ ดงั นน้ั      ถึงก้นหลอดพร้อมกัน โดยใช้เวลาที่แตกต่างกันไม่เกิน
อริสโตเติลจึงคิดว่าแรงต้านมีอิทธิพลต่อการเคล่ือนที่ของ                  ๐.๐๐๐๐๑ % ของเวลาทง้ั หมด  นอกจากนเี้ วลาทใี่ ชใ้ นการ
วัตถุ เช่นถ้าแรงต้านมาก ความเร็วของวัตถุจะน้อย  ด้วย                    ตกของอะตอมยังไม่ขึ้นกับสถานะควอนตัมของอะตอมท้ัง
เหตุนี้อริสโตเติลจึงสรุปว่า ถ้าตัวกลางไม่มีแรงต้านเลย                   สองดว้ ย  การทดลองของกาลเิ ลโอเรอ่ื งนจ้ี งึ แสดงใหเ้ หน็ วา่
ความเรว็ ของวตั ถจุ ะมากถงึ อนนั ต ์ หรอื อกี นยั หนง่ึ  ในการตก 
ของวตั ถใุ นสญุ ญากาศ ความเรว็ ของวตั ถทุ ต่ี กจะเรว็ กวา่ แสง          ๑ ส�ำหรับเร่ืองการทดลองปล่อยวัตถุหนักและเบาให้ตกจากยอด 
แตอ่ รสิ โตเตลิ ไมเ่ คยเหน็ วตั ถใุ ดเคลอื่ นทเ่ี รว็ ขนาดนน้ั  เขาจงึ  หอเอนแหง่ เมอื งปซิ าน ้ี นกั ประวตั ศิ าสตรไ์ มม่ หี ลกั ฐานใด ๆ ทแี่ สดงวา่
แถลงเพ่ิมเติมว่าสุญญากาศไม่มีในธรรมชาติ และส�ำหรับ                      กาลิเลโอได้ด�ำเนินการจริง ดังน้ันการทดลองนี้จึงอาจเป็นเพียงการ
                                                                        ทดลองในจินตนาการของกาลเิ ลโอเท่าน้นั

140 นิตยสารสารคดี  ฉบบั ท่ี ๒๙๘ ธันวาคม ๒๕๕๒
   127   128   129   130   131   132   133   134   135   136   137