Page 86 - Skd 298-2552-12
P. 86
สมฐานะ ภายในแบง่ ออกเปน็ ๗ สว่ น มหี อ้ งใหญน่ อ้ ย ๑๐๐ ตระกลู จาง หรอื จางถงิ (Zhang Ting) มชี อื่ เรยี กทางการ
ห้อง พื้นที่กว่า ๒,๐๐๐ ตารางเมตร บ้านหลังนี้มีชื่อ ว่า “อวิ้เอ้ียนถาง” (Yu Yan Tang) สร้างข้ึนในสมัยต้น
ทางการว่า “ซ่งเม่าถัง” (Songmao Tang) ยังคงปรากฏ ราชวงศ์หมิงโดยขุนนางในตระกูลสวี ต่อมาในสมัยต้น
ฝีพู่กันของจางเจ่ียน จอหงวนคนสุดท้ายในปลายสมัย ราชวงศ์ชิง ทายาทได้ขายให้คนตระกูลจาง จากนั้นมา
ราชวงศช์ งิ ประดบั ไว้ในหอ้ งรบั รองแขก จงึ เรยี กกนั ตดิ ปากว่า จางถงิ
หน้าบ้านตระกูลเส่ินมีท่าเทียบเรือส่วนตัวส�ำหรับ จางถิงมีพ้ืนที่ประมาณ ๑,๘๘๐ ตารางเมตร มีห้อง
เจา้ ของบา้ นลงเรอื และขนถา่ ยสนิ คา้ สะทอ้ นถงึ ความรำ�่ รวย ใหญ่น้อย ๗๐ ห้อง ค�ำพรรณนาถึงความพิเศษของบ้าน
ของครอบครัว ต้นตระกูลนี้คือเส่ินว่านซาน เล่ากันว่าสมัย หลังนี้มีว่า “รถเกี้ยวเข้าหน้าบ้าน เรือทะลุเข้ากลางบ้าน”
เด็กยากจนแต่หัวดี ไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปง่าย ๆ ปัจจุบันยังมีรถเก้ียวขุนนางขนาด ๘ คนหามจัดแสดงอยู่
อีกทง้ั รจู้ กั พลิกแพลงท�ำการคา้ ขายจนรำ่� รวยไดร้ ับสมญาวา่ ภายในโถงหน้าบ้าน ส่วนกลางบ้านมีสระน�้ำขนาด ๑๑
“คหบดีอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน” จนจักรพรรดิหมิงไท่จู่ ตารางเมตรขดุ เชอื่ มตอ่ กบั ลำ� คลองดา้ นนอก ใชเ้ ปน็ ทา่ เทยี บ
ปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์หมิง ขอให้เสิ่นว่านซานบริจาค เรือส่วนตัวภายในบ้าน บ่งบอกถึงเจ้าของบ้านเป็นขุนนางท่ี
เงนิ สรา้ งประตเู มอื งจงฮวาเหมนิ และก�ำแพงนครหนานจงิ ถงึ ตอ้ งการความเปน็ สว่ นตวั ตา่ งจากเสน่ิ ถงิ ซง่ึ เปน็ พอ่ คา้ จงึ มี
๑ ใน ๓ สว่ น เพอื่ แลกกบั การขอเปดิ ชายฝง่ั ทะเลเพอ่ื คา้ ขาย ทา่ เทยี บเรอื ขนถา่ ยสินค้าอยูห่ น้าบ้าน
กบั ตา่ งประเทศ
จากอเู จนิ้ ถงหล ่ี มาจนถงึ โจวจวง สามเมอื งรมิ นำ�้ ชอ่ื ดงั
นอกจากนี้ยังเล่ากันอีกว่า จักรพรรดิหมิงไท่จู่ทรงเห็น
เสิ่นว่านซานมีเงินมากกว่าท้องพระคลังหลวงของพระองค์
จึงเกิดความหวาดระแวงรับสั่งให้เสิ่นว่านซานบริจาคเงิน
เลยี้ งดทู หาร โดยตรสั วา่ “ทหารของเรามรี อ้ ยหมนื่ นาย ทา่ น
สามารถเลย้ี งดไู ดห้ มดหรอื ไม”่ เสนิ่ วา่ นซานทลู วา่ “เลย้ี งดู
ทหาร ๑ คน ใช้เงินเพียง ๑ ต�ำลึงเงิน อย่างมากท้ังหมดก็
ไม่เกิน ๑ ล้านต�ำลึงเงินเท่าน้ัน” จักรพรรดิหมิงไท่จู่ทรง
วิตกจริตว่าเสิ่นว่านซานจะใช้เงินซื้อทหารของพระองค์
ทง้ั หมดอนั จะเปน็ ภยั ตอ่ แผน่ ดนิ และราชบลั ลงั ก ์ จงึ หมายจะ
ประหารชวี ติ แตด่ ว้ ยพระมเหสหี มา่ และเสนาบดหี ลวิ ปอ๋ เวนิ
ไดท้ ลู ขอชวี ติ ไว ้ จกั รพรรดหิ มงิ ไทจ่ จู่ งึ มพี ระบญั ชาใหเ้ นรเทศ
เสิ่นว่านซานไปเปน็ ทหารประจำ� ชายแดนท่หี ยุนหนาน
แมเ้ สน่ิ วา่ นซานจะประสบชะตากรรมเขา้ ทำ� นอง “ความ
ร�ำ่ รวยน�ำภยั มาสู่ตัว” แตส่ �ำหรบั ชาวบา้ นแล้ว เขาได้รบั การ
ยกย่องใหเ้ ปน็ เทพแหง่ โชคลาภ หรอื “ไฉส่ ง่ิ เอ้ีย” และเชอื่
กนั วา่ เขามหี บี มหาสมบตั ิ หรอื “จวเ้ี ปา่ เหอ” สามารถบนั ดาล
ทรัพยส์ ินได้ไม่รู้จบ
ต่อมาอนุชนในช้ันหลังสามารถตั้งตัวจากการค้าข้ึนมา
ได้อีกคร้ัง และได้สร้างบ้านเรือนใหญ่โตคู่กับต�ำนานเร่ือง
เล่าขานถึงความมั่งมีจนจักรพรรดิตาร้อน กับขาหมู-เมนู
อาหารรับรองอาคันตุกะอันลือล่ันซึ่งถือก�ำเนิดข้ึน ณ บ้าน
ตระกูลเส่ิน
จากเส่ินถิง เดินขึ้นเหนือไปทางสะพานคู่ มีทัศนียภาพ
น่าสนใจของโจวจวง น่ันคือ “เรือทะลุบ้าน” หมายถึง บ้าน
94 นติ ยสารสารคดี ฉบับที่ ๒๙๘ ธนั วาคม ๒๕๕๒
