Page 115 - Skd 381-2559-11
P. 115

“กม็ กี นิ กนั บา้ งพอ ๆ กบั คนไทยนะ แตส่ ว่ นใหญช่ อบถา่ ยรปู                                   อะลูมิเนยี มมนั วาวโกยแมลงทอดตัวจ้อยให้นอนเปน็ ระเบียบในถาด
  มากกวา่ ” ทองประกาย ไชยตะมาตย ์ หรอื  ปา้ เตย สาวรนุ่ ใหญใ่ จดี                                                องค์กรท่ีว่าอาจอยู่ไกลสุดขอบโลก  แต่แมลงใกล้ตัวมาก
  ตอบพลางตกั แมลงทอดขายให้ลกู ค้าฝรงั่
                                                                                                          พอท่ีหยิบเค้ียวเข้าปากได้ในขณะนี้   ผมเริ่มเล่าให้ฟังคร่าว ๆ  ราว
         หลอดไฟสสี ม้ ทรงเปลวเทยี นควำ่� ขนาดเลก็ สองดวงทำ� หนา้ ที่                                      หลานคุยกับป้า  หรืออาจมีใครสักคนได้ยินบทสนทนานี้ไปพร้อม ๆ
  ส่องสว่างอย่างแข็งขันไม่ต่างจากนายของมัน   แมลงทอดยอดฮิต                                                กันด้วย…
  ตดิ ปากขาประจำ�  และสะดดุ ตาขาจรเดน่ ในแสงไฟ ไดร้ บั การจดั เรยี ง
  บนถาดแยกกนั อยา่ งเปน็ ระเบยี บ  นอกจากแมลงทอดทเ่ี หน็ ไดท้ วั่ ไป                                             จากขอ้ มลู ของเวบ็ ไซต ์ economist เปรยี บเทยี บสตั วท์ ม่ี นษุ ย์
  แลว้ ยังมแี มงปอ่ งและบ้ึงที่ดจู ะเป็นตวั ชโู รงของปา้ เตย                                              บรโิ ภค ไดแ้ ก ่ ววั  หม ู ไก ่ และจง้ิ หรดี  พบวา่ ปรมิ าณอาหารทใี่ ชเ้ ลยี้ ง
                                                                                                          สัตว์เพ่ือให้ได้เน้ือ  ๑  กิโลกรัมที่เหมาะสมต่อการบริโภคของมนุษย์
         “เอาสิ  ลองดู”  เจ้าของค�ำพูดเม่ือสักครู่หยิบแมงป่องเสียบ                                        คือ  วัวใช้อาหาร  ๙.๓  กิโลกรัม  รองลงมาคือหมูใช้อาหาร  ๔.๒
  ไมพ้ รอ้ มขายขน้ึ มาพน่ ฟอ็ กกซี อสปรงุ รส เคลา้ ดว้ ยพรกิ ไทยปน่   แทบ                                 กิโลกรัม  ไก่ใช้อาหาร  ๒  กิโลกรัม  และจ้ิงหรีดใช้อาหารแค่  ๑.๒
  ตง้ั ตวั ไมท่ นั กบั สตั วม์ พี ษิ ชนดิ นท้ี ปี่ ะกนั ดว้ ยความบงั เอญิ ครงั้ ใดกต็ อ้ ง                กิโลกรมั เทา่ น้นั
  ขนพองสยองเกลา้ ทกุ ครง้ั   แตม่ าคราวนร้ี ะบบหว่ งโซอ่ าหารไดพ้ สิ จู น์
  แล้วว่าใครหมู่ใครจ่า                                                                                           สว่ นสดั สว่ นปรมิ าณเนอื้ ทกี่ นิ ไดข้ องสตั วท์ ง้ั ตวั  (รวมกระดกู
                                                                                                          และเครื่องในซึ่งหลายชาติไม่นิยมบริโภค)  วัวมีเนื้อท่ีกินได้  ๔๐
เสทดสมดััตรจู ่ือัพะสวเไท์ใว่มยหยีน่คาญบกปมุ้ กรรต่คมมิบั้อา่ าาแเงทกณมใ่าช ลเไแ้นรงตแื้อ่ลท้วีไ่ ดร้ บั  เปอร์เซ็นต์  หมูและไก่มีเน้ือที่กินได้เท่ากัน  ๕๕  เปอร์เซ็นต์  และ
                                                                                                          จงิ้ หรดี แทบกนิ ได้ทุกส่วนคือ ๘๐ เปอรเ์ ซน็ ต์
         แม้ว่าแมงป่องทอดน้ันดูไม่น่าอภิรมย์ล้ินเท่าใดนัก  แต่จุด
  ขายที่ผันเป็นรายได้คือความแปลกของสินค้าสีด�ำเสียบไม้น่ีเอง                                                     จะเหน็ ไดว้ ่าสัตวข์ นาดใหญต่ อ้ งใช้ทรพั ยากรอย่างมาก แต่
  เนอ่ื งจากปจั จบุ นั แมงปอ่ งหนงึ่ ตวั ทำ� ราคาไดถ้ งึ  ๑๐๐-๑๕๐ บาทเมอื่                                สดั สว่ นปรมิ าณเนอื้ ทไ่ี ดร้ บั เพอื่ เปน็ อาหารนน้ั เมอื่ เทยี บกบั แมลงอยา่ ง
  ขายชาวต่างชาติ   หากราคานี้ดูน่าสนใจแล้ว  ย้อนกลับไป  ๔-๕  ปี                                           จง้ิ หรดี แลว้ ดจู ะไมค่ มุ้ คา่ เทา่ ไรนกั   ยงั ไมร่ วมเรอ่ื งของระยะเวลาและ
  ก่อน เจ้าแปดขาหางงอนเคยมคี า่ ตัวแลกกับธนบตั รสมี ว่ งได้สบาย                                           พื้นที่เลี้ยง  เพราะเพียงแค่  ๑  เดือนเศษเราก็จับแมลงมาบริโภคได้
                                                                                                          แล้วโดยไม่จ�ำเป็นต้องใช้ทุ่งโล่งกว้างหรือโรงเรือนขนาดใหญ ่  และ
         ส่วนบึ้งหรือแมงมุมยักษ์ที่มักอาศัยอยู่ในรูก็ถูกล่าให้มาอยู่                                      สิ่งส�ำคัญคือการเล้ียงสัตว์ใหญ่ทำ� ให้เกิดการปล่อยก๊าซคาร์บอนได-
  ในเมนอู าหารแปลกเชน่ เดยี วกนั  เจา้ มงั กรดำ� ภาคพน้ื ดนิ ชนดิ นเี้ ปน็ ท่ี                            ออกไซดป์ ริมาณมากซง่ึ เปน็ สาเหตขุ องภาวะเรอื นกระจก
  นิยมในกัมพูชา  และกลายมาเป็นอาหารแปลกที่กวักมือเรียกนักชิม
  จากทวั่ โลกใหเ้ ดนิ ทางมาลม้ิ ลองจนเกดิ เปน็ อาชพี สรา้ งรายไดใ้ หช้ าว                                        การบรรยายต้องระงับลงชั่วคราว  ด้วยละอองฟุ้งบางของ
  กมั พชู าหลายชว่ั คน                                                                                    สายน้�ำจากฟ้า หมู่เมฆทะมึนเร่ิมกลั่นเม็ดฝนให้ใหญ่ข้ึนตามลำ� ดับ
                                                                                                          ปา้ เตยหยบิ แผน่ ยางใสขนาดราวเสอ่ื ปนู อนจากชอ่ งเกบ็ ของในรถเขน็
         นอกจากขายหน้าร้านก็มักมีเพื่อนของป้าซื้อแพ็กใส่กล่อง                                             คลี่คลุมรอบรถไม่ให้ละอองฝนสาดกระเซ็นโดนเหล่าแมลงตัวจ้อย
  ไปขายดว้ ย  แมแ้ มลงบางชนดิ จะถกู เดด็ ปกี บนิ ไมไ่ ดแ้ ตม่ นั กข็ า้ มน้�ำ                             อาหารที่หลายคนอาจร้องยี้เบือนหน้าหนี  แต่ส�ำหรับแม่ค้าคนนี้
  ข้ามทะเลไปไกลถึงเมืองมิลานด้วยการขนส่งทางอากาศ  ความคุ้ม                                                แมลงทอดในถาดคอื ไข่ในหิน
  ราคาตีเป็นมูลค่าสูงขึ้นสองสามเท่าตวั เลยทีเดียว
                                                                                                                 เม่ือสายน�้ำที่เทจากฟ้าเริ่มซาลงบ้าง  ตรอกเล็ก ๆ  แห่งนี้ก็
         “พวกองค์กรระดับโลกเดี๋ยวน้ีเขาหันมารณรงค์ให้กินแมลง                                              แน่นไปด้วยผู้คนหลากสัญชาติตามท่ีเคยเป็น   ชายคนหนึ่งว่ิงฝ่า
  แลว้ นะปา้  ปา้ รไู้ หม” ผมหมายถงึ องคก์ รทมี่ ชี อ่ื โครงการภาษาองั กฤษ                                ละอองฝนเขา้ มาคยุ กบั ปา้ เตย แลกเปลยี่ นธนบตั รทอนเงนิ เปน็ คา่ บง้ึ
  แสนซับซ้อนเกนิ กวา่ จะนำ� มาพดู กันแบบบ้าน ๆ                                                            นน่ั คอื คา่ บง้ึ ทปี่ า้ เตยจา้ งคนกมั พชู าจบั มาให ้ นอกจากนยี้ งั มแี มงปอ่ ง
                                                                                                          อกี หนงึ่ ชนดิ   สว่ นแมลงอน่ื  ๆ เชน่  ตกั๊ แตน สะดง้ิ  (จงิ้ หรดี ทองลาย)
         “เหรอ มนั วา่ ยงั ไงบา้ งละ่ ” สาวรนุ่ ใหญถ่ ามกลบั ขณะใชช้ อ้ น                                 จงิ้ หรดี  หนอนไหม เขยี ด สามารถเพาะพนั ธไ์ุ ด ้ ทำ� ใหม้ ปี รมิ าณเพยี ง
                                                                                                          พอต่อความต้องการของท้องตลาด   ป้าเตยซ้ือแมลงตามตลาดสด
                                                                                                          เพราะเป็นเพียงผู้ขายรายย่อย  ไม่จ�ำเป็นต้องซ้ือส่งจ�ำนวนมาก ๆ
                                                                                                          บางคร้ังหากแมลงไม่พอก็จะหาซ้ือเพิ่มที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหน่ึง
                                                                                                          ในโซนอาหารปา่

                                                                                                                 น่ีเป็นข้อมูลใหม่ส�ำหรับผม  เพิ่งรู้ว่าแมลงตัวเล็ก ๆ  ดูจะไม่
                                                                                                          เปน็ ที่นิยมกลับเป็นสนิ ค้าขนึ้ ห้างไปเสียแลว้

                                                                                                          พฤศจกิ ายน ๒๕๕๙                                                                    113
   110   111   112   113   114   115   116   117   118   119   120