|
 |
ไปเที่ยวที่ไหนต้องหาชิมเสมอ เพราะชื่นชอบกลิ่นหอมของควันที่เจืออยู่ในน้ำตาล ซึ่งมีเสน่ห์ยิ่งกว่าความหวานของน้ำตาลเสียอีก |
||
 ฉบับหน้า ๑๐ ปี สืบ นาคะเสถียร |
เวลาผ่านไป ๑๐ ปี ชาวสวนตำบลลาดใหญ่ก็ต้องประหลาดใจ ที่เมื่อปีที่แล้วอยู่ดี ๆ กรมชลประทานก็เริ่มเอารถแทร็กเตอร์มาขุดดินและเริ่มโครงการสร้างคันกั้นคลองสุนัขหอน ที่เชื่อมต่อแม่น้ำแม่กลอง โดยอ้างว่าเป็นการกั้นไม่ให้น้ำเค็มทะลักเข้ามาท่วมเรือกสวนของชาวบ้าน ชาวสวนบอกว่าทุกวันนี้เขาอยู่สุขสบายดีแล้ว ไม่ต้องการคันกั้นน้ำ เพราะมีน้ำเหนือไหลมาดันน้ำเค็มแล้ว และโดยธรรมชาติของมะพร้าวก็เป็นต้นไม้ที่ชอบทั้งน้ำจืดและน้ำเค็ม แต่หากมีการสร้างคันกั้นทางเดินของน้ำตามคลองและท้องร่อง ปัญหาที่ตามมาคือ น้ำในคูจะไม่มีการระบาย กลายเป็นน้ำเน่า ทำให้ต้นมะพร้าวยืนตายอีก ชาวบ้านไม่เข้าใจจริง ๆ ว่า ก็ในเมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นแล้ว ทำไมทางการจึงอยากสร้างคันกั้นน้ำเค็มอีก ชาวบ้านบอกว่า กรมชลประทานไม่เคยถามความต้องการของชาวบ้านสักคำเดียวว่า ยังต้องการคันกั้นน้ำเค็มอยู่หรือไม่ ไม่เคยศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อมเลยว่า คันกั้นน้ำเค็มจะทำให้น้ำในคูคลองต่าง ๆ หยุดไหลเวียน เป็นเหตุให้น้ำเน่า ไปถามทางนายช่างใหญ่ที่คุมการก่อสร้าง เขาก็บอกเพียงว่าเป็นโครงการต่อเนื่องที่ทำกันมานานแล้ว เมื่อได้งบประมาณมาก็ต้องทำต่อไปให้เสร็จ ถามต่อไปว่า หากคันกั้นน้ำไม่มีประโยชน์กับชาวบ้านจริง จะยกเลิกได้หรือไม่ คำตอบคือ ไม่ได้ บริษัทรับเหมาก่อสร้างอาจจะปรับทางการได้ เพราะผิดสัญญา เป็นน้ำเน่าเรื่องจริงที่เน่ากว่านิยายน้ำเน่า ทุกวันนี้การก่อสร้างคันกั้นน้ำเค็มยังดำเนินต่อไป สวนมะพร้าวแถวนั้นกำลังจะยืนต้นตายอีกครั้งหนึ่ง และเงินภาษีของประเทศ ๒๐๐ ล้านบาทกำลังถูกละลายลงแม่น้ำกลอง น้ำตาลสดแห่งสมุทรสงครามดูจะไม่หอมหวานอีกต่อไป |
|||
|
